4 grudnia 2018, wtorek, Sala Anbilda
HERBERT HOOVER – FILANTROP I PRZYJACIEL POLSKI
Przygotowana przez Konsulat Generalny Stanów Zjednoczonych w Krakowie wystawa
Herbert Hoover – filantrop i przyjaciel Polski, ukazuje, jak wielki wkład w ocalenie milionów
Polaków, w tym przede wszystkim dzieci, od głodu i chorób, miał Herbert Hoover. Przez całe
swoje dorosłe życie, niezależnie od funkcji państwowej – a był też prezydentem Stanów Zjednoczonych
(1929-1933) – angażował się w pomoc potrzebującym. Wycieńczona głodem i epidemiami
ludność Europy po I i II Wojnie Światowej otrzymała amerykańską pomoc żywnościową,
której głównym organizatorem był Herbert Hoover.
Wystawa ukazuje szczególne zaangażowanie Herberta Hoovera w pomoc dla Polaków,
jego wizyty w Polsce, podczas których zapoznawał się osobiście z sytuacją dzieci i dorosłych
– ofiar wojny i beneficjentów pomocy, oraz podziękowanie Polaków dla Herberta Hoovera
i Narodu Amerykańskiego za ogromną pomoc humanitarną.
23 listopada 2018, piątek, foyer
IGNACY JAN PADEREWSKI
WSPÓŁTWÓRCA NIEPODLEGŁEJ POLSKI
Grupa Twórcza Symfonia organizuje wystawę poświęconą Ignacemu Janowi Paderewskiemu z okazji setnej rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości. Naszą twórczością chcemy pokazać, jak ważna jest rola artystów (muzyków, malarzy, poetów, literatów) w życiu narodu. Sztuka uspakaja namiętności, wprowadza harmonię i piękno w głębię ludzkich serc. Ignacy J. Paderewski wznosił się ponad podziały i spory, odwołując się do wyższych ideałów: jedności, poświęcenia i pracy dla wspólnej sprawy. Był człowiekiem utalentowanym, ale też bardzo wybitnym mężem stanu. Rola, jaką odegrał w naszej historii jest nieoceniona – był najwspanialszym Ambasadorem Polski w świecie. Również w polskich rodzinach zryw patriotyczny był czymś normalnym. Sama pochodzę z rodziny o takich tradycjach: moi przodkowie walczyli w Legionach; mój Dziadek i Ojciec prowadzili, pod zaborem pruskim, drukarnię i zasłużyli się dla Kraju, wydając: kartki, kalendarze, plakaty niepodległościowe i patriotyczne; dr Tadeusz Mogilnicki (Ojciec mojej Matki), brał udział w wojnie 1920 roku, jako lekarz wyjechał na front wschodni i zginął w Katyniu; moja Ciocia Alina brała udział w Powstaniu Warszawskim. Legiony, wojna 1920 roku, Katyń, Powstanie Warszawskie - pamięć o tych wydarzeniach przekazywałam naszym dzieciom i wnukom. Również obecnie, działając na niwie sztuki w ramach grupy "Symfonia", możemy wytrwałą pracą i zbiorowym wysiłkiem, wiele dokonać dla naszej Ojczyzny.
Od 2009 roku jako grupa Twórcza Symfonia zorganizowaliśmy 18 wystaw malarstwa poświęconego twórczości kompozytorów polskich i wydaliśmy 6 profesjonalnych katalogów. Naszym mottem jest „synteza sztuk” rodem z romantycznej tradycji „Correspondance des arts”, która stała się busolą i drogowskazem poczynań artystycznych Grupy. Każdy z twórców na swój sposób, według własnych kryteriów wyobraźni, w swojej niepowtarzalnej poetyce, stylistyce i dynamice twórczej konkretyzuje to trudne zadanie projekcji jednej sztuki (muzyki), na drugą (malarstwo).
Anna Forycka-Putiatycka
Kurator wystawy
ARTYŚCI:
Marek Ałaszewski, Wanda Badowska-Twarowska, Barbara Bielecka-Woźniczko ,
Jan Brodziak, Magdalena Dobrucka, Alina Dorada-Krawczyk,
Edyta Dzierż, Anna Forycka-Putiatycka, Magdalena Hajnosz, Majid Jammoul,
Bożena Korulska, Dariusz Kowalski KODAR, Jan Krusche, Janusz Lewandowski, Bogusław Lustyk, Jacek Maślankiewicz, Mirosław Miroński,
Teresa Pastusza-Kowalska, Anna Małgorzata Roszkowska,
Stanisława Wątróbska-Frindt, Anna Wątróbska –Wdowiarska
"Patronat Narodowy Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
Andrzeja Dudy w Stulecie Odzyskania Niepodległości"
Wystawa była czynna do 3 stycznia 2019 r.
zdjęcia z otwarcia >>>
9 listopada 2018, piątek, Sala Anbilda
WYSTAWA PRAC MALARSKICH
MONIKI ŚLÓSARCZYK
Wystawa prac malarskich Moniki Ślósarczyk,która będzie eksponowana w Filharmonii Świętokrzyskiej im. Oskara Kolberga w Kielcach próbuje spiąć klamrą minione 100 lat...
Obok prac poświęconych Rocznicy Odzyskania Niepodległości znajdą tam miejsce obrazy "mówiące" o naszej teraźniejszej codzienności. Dzięki temu co było jest takie dzisiaj.
Wystawa była czynna do 30 listopada 2018 r.
zdjęcia z otwarcia >>>
28 września 2018, piątek, foyer
....MOJE POLA PEJZAŻU
....moje pola pejzażu
To tytuł ekspozycji fotograficznej, którą, prezentując w Kieleckiej Filharmonii, chciałbym wpisać się w obchody dwudziestolecia województwa świętokrzyskiego, a zarazem nawiązać do pierwszej rocznicy śmierci wybitnego kieleckiego artysty fotografika Pawła Pierścińskiego. Współtwórca, propagator i wybitny przedstawiciel Kieleckiej Szkoły Krajobrazu jako mentor i najwyższy autorytet był bardzo związany ze środowiskiem ostrowieckich fotoamatorów już od początku lat siedemdziesiątych XX w. Stworzona przeze mnie w 1996 roku galeria fotografii przy Miejskim Centrum Kultury w Ostrowcu Świętokrzyskim od początku swojego istnienia korzystała z ogromnego doświadczenia i życzliwości Twórcy Kieleckiej Szkoły Krajobrazu. Dzięki jego koneksjom w debiutującej prowincjonalnej placówce wystawienniczej pojawiły się wystawy wybitnych artystów, takich jak: Edward Hartwig, Adam Bujak, Waldemar Jama, Antanas Sutkus, Arturo Mari. Paweł brał udział prawie we wszystkich wernisażach w naszej galerii, pisał teksty do katalogów, wydawnictw. Był członkiem honorowym fotoklubu Galeria MCK oraz dobrym aniołem ostrowieckiej fotografii. Dla mnie osobiście był wspaniałym przyjacielem. W swojej twórczości fotograficznej nigdy nie nawiązywałem do fotografii Pawła, doskonale wiedząc, że wszystko co zrobię, to tylko kalka jego wspaniałych fotografii. Pawła interesował szczególnie krajobraz kulturowy naznaczony śladami mozolnej pracy człowieka, zapisanej w równoległych rytmach wybranych bruzd, rysunku szachownicy, w strukturze różnorodnych poletek. Podczas zbierania materiału fotograficznego do mojego albumu Nad Kamienną dzięki Pawłowi poznałem Piotra Krupę, wicemistrza świata w motoparalotniarstwie. Piotr też był fotografikiem, członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików. Wylatałem z nim kilkanaście godzin, doznając wspólnie różnych, czasami niebezpiecznych przygód. Będąc w powietrzu, podziwiałem rozmieszczone w przestrzeni plamy poletek, które układały się w dekoracyjnie charakterystyczną dla ziemi świętokrzyskiej polną szachownicę, naznaczoną dywanem lub pasiakiem. Widok zapierał dech, urzekając różnorodnością form krajobrazu, gdzie wzgórza, wąwozy i rozległe pagóry pól uprawnych współtworzyły zgodnie urodę tej niepowtarzalnej krainy. Lataliśmy z pierwszym blaskiem i w promieniach wschodzącego słońca. Poranne boczne światło dawało długie liżące ziemię cienie, które nadawały fotografii piękną plastykę, bryłowatość i przestrzeń, będąc jednocześnie integralnym wyrazem środka artystycznego. To wtedy wpadłem na pomysł fotografii nawiązującej do twórców Kieleckiej Szkoły Krajobrazu. Była wprawdzie zapożyczona stylistyka, ale fotografia z lotu ptaka, czyli z rozległej ptasiej perspektywy, był moją kreacją w stosunku do kieleckich fotografów. Fotografowałem przede wszystkim okolice mojego miasta, nie dublując miejsc zarezerwowanych i eksploatowanych przez twórców Kieleckiej Szkoły Krajobrazów. Tam, gdzie fotografował Paweł i jego „żołnierze”, nie ma już tych krajobrazów. W miejsce dawnych chłopskich poletek powstały wielkie monokultury rzepaku, pszenicy czy kukurydzy. Oni zrobili portret ziemi kieleckiej. W okolicach Ostrowca, Kunowa czy Waśniowa zachowały się jeszcze te małe poletka, tworząc świętokrzyską mozaikę pasiaków i dywanów. Zapewne i one znikną wraz ze zmianą upraw rolnych. Pozostaną tylko te fotografie dokumentujące portret świętokrzyskiej krainy, podobnie jak i te wykonane przez kieleckich fotografów.
Wystawę tę poświęcam mojemu przyjacielowi Pawłowi Pierścińskiemu oraz Piotrowi Krupie, który realizując swoją pasję, zginął w 2016 roku podczas mistrzostw Polski w paralotniarstwie.
Wystawa była czynna do 31 października 2018 r.
zdjęcia z otwarcia >>>
15 czerwca 2018, piątek, foyer
PEJZAŻE
DARIUSZ BOŻYK – ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Poznaniu. i Uczestnik kilkudziesięciu wystaw, konkursów i plenerów. Uprawia malarstwo, głównie pejzażowe – w tym marynistyczne. Ponad tysiąc jego obrazów znajduje się w zbiorach prywatnych i instytucjach. Jest malarzem, nauczycielem i animatorem kultury. Dwukrotnie uczestniczył w Salonie Jesiennym w Paryżu (2013 i 2015). Członek Związku Polskich Artystów Plastyków.
Obrazy – pejzaże powstawały w ciągu ostatnich kilku lat w różnych częściach Polski i Europy. Są to nie tylko prace marynistyczne, ale także motywy lasów, bagien i ogrodów. Motyw jako taki jest dla mnie tyko pretekstem do formalnego rozstrzygnięcia płótna i do stworzenia obrazu – obiektu estetycznego.
LESZEK W. NIEWIADOMSKI
Absolwent Instytutu Wychowania Artystycznego UMCS w Lublinie. Dyplom z wyróżnieniem uzyskał w pracowni malarstwa prof. Ryszarda Lisa. Studia podyplomowe w Instytucie Wychowania Artystycznego UMCS w pracowni grafiki prof. Danuty Kołwzan-Nowickiej. Członek Związku Polskich Artystów Plastyków, Stowarzyszenia Pastelistów Polskich, Kazimierskiej Konfraterni Sztuki w Kazimierzu Dolnym nad Wisłą. Współzałożyciel Polskiego Stowarzyszenia Nauczycieli Plastyków z siedzibą w Lublinie (wiceprezes – druga kadencja) oraz grupy artystycznej Kontrast. Uczestnik ponad 50 wystaw autorskich i 100 zbiorowych w Polsce i za granicą: Obecnie mieszka i tworzy w Lublinie. Zajmuje się malarstwem olejnym, akwarelą oraz pastelem olejnym. Jego prace malarskie znajdują się w zbiorach muzealnych, placówek dyplomatycznych, galerii oraz w kolekcjach prywatnych w Polsce i za granicą. Laureat wielu nagród i wyróżnień w konkursach międzynarodowych i ogólnopolskich. Twórca ilustracji dla wydawnictw literackich i naukowych.
POKOJSKI TOMASZ
Urodził się w Bydgoszczy w 1954 r. Ukończył Geografię na Uniwersytecie Gdańskim.
Malarstwo uprawia od 1989 roku. Prace tworzy w technikach: olej, pastel i akryl. Tematem prac są: pejzaż, motywy figuratywne, architektura. Wszystkie motywy powstają w plenerze, później są opracowywane przez lata w pracowni. Głębią koloru stara się wnikać w tajemnice natury, tej części natury, której człowiek jeszcze nie zmienił. Jest członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków. Brał udział w wielu wystawach zbiorowych oraz indywidualnych.
zdjęcia z otwarcia >>>
25 maja 2018, piątek, foyer
Struktury (nie)pejzażu
Jest to propozycja malarska zawierająca trzy różne ujęcia tematu otaczającej rzeczywistości. Punktem wyjścia jest wnikliwa obserwacja krajobrazu i zjawisk w nim występujących ze stopniowym przeniesieniem głównego sensu w stronę miejsca jednostki w świecie przyrody. Przedstawione prace malarskie określają stopień ingerencji procesów myślowych w strukturę pejzażu, odchodząc od niego w kierunku człowieka, jego przeżyć estetycznych wywołanych obcowaniem z pięknem świata. W efekcie zaciera się granica pomiędzy pejzażem a „myślą o nim”, „przeżywaniem go”, aż do konfiguracji pozwalających opisać tak złożone zjawiska. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że są to abstrakcje pozbawione cech ilustracyjności, które nie naśladują natury. Jednak wrażenia wywołane „spojrzeniem” powodują wyobrażenia konsekwentnie umieszczane na płótnie.
GRAŻYNA GRABOWSKA ukończyła Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Lublinie, uzyskując dyplom w zakresie wystawiennictwa i reklamy wizualnej. Studia w Instytucie Wychowania Artystycznego UMCS w Lublinie. Dyplom z wyróżnieniem w pracowni malarstwa prof. Mieczysława Hermana. Studia podyplomowe z zakresu „ Sztuka” na tejże uczelni. W swojej działalności artystycznej zajmuje się reklamą wizualną, edukacją artystyczną, pracą twórczą w zakresie malarstwa sztalugowego (olej, akryl, akwarela). Jej malarstwo ewoluuje na różnych etapach i jest niekończącym się procesem poszukiwań. Źródłem inspiracji jest szeroko rozumiany pejzaż, a raczej jego struktura, dlatego często staje się on źródłem a nie motywem. Jej koncepcja skupia się na coraz prostszych układach kompozycyjnych przybierających abstrakcyjne formy. Artystka bierze udział w wielu przeglądach i wystawach ogólnopolskich i międzynarodowych, otrzymując nagrody i wyróżnienia, plenerach malarskich i spotkaniach twórczych. Jej prace znajdują się w wielu zbiorach prywatnych. Jest członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków. Za swoją działalność artystyczną nagrodzona przez Prezydenta Miasta Lublin. Mieszka i pracuje w Lublinie.
DOROTA KULICKA – studiowała na Wydziale Artystycznym UMCS w Lublinie oraz Pedagogiki i Psychologii UMCS. Członek Związku Polskich Artystów Plastyków i Polskiego Stowarzyszenia Nauczycieli Plastyków. Od kilku lat zajmuje się malarstwem i rysunkiem.
ANETA GRABOWSKA-GALEWSKA – absolwentka Wydziału Artystycznego, Instytutu Sztuk Pięknych Uniwersytetu Marii Curie- Skłodowskiej w Lublinie. Dyplom z malarstwa w pracowni prof. Adama Styki ukoronowany nagrodą rektorską. Od 2001 r. członek ZPAP Gdańsk. W latach 2002- 2004 wykładowca w Kolegium Sztuk Pięknych w Kazimierzu Dolnym. Uprawia malarstwo sztalugowe: olej i akryl. Brała udział w wielu przeglądach i wystawach ogólnopolskich. Mieszka i maluje we Władysławowie nad morzem. Swoje prace prezentowała m.in. w Łodzi, Toruniu, Szczecinie, Kazimierzu Dolnym.
zdjęcia z otwarcia >>>
rys. Daniel de Latour / © PWM
13 kwietnia 2018, piątek, foyer
PORTRETY POLSKIEJ MUZYKI W SZKICACH DANIELA DE LATOURA
Wystawa powstała w 2015 roku z okazji obchodów 70-lecia Polskiego Wydawnictwa Muzycznego. Przedstawia podobizny kompozytorów związanych z Wydawnictwem. Autorem szkiców jest Daniel de Latour. Prezentowane portrety 16 kompozytorów stanowią część wystawy przygotowanej z okazji jubileuszu PWM.
DANIEL DE LATOUR rysuje komiksy, ilustruje książki i czasopisma dla mniejszych i większych. Rysował smoki, krasnoludki, kosmonautów, żyrafy, pociągi, rycerzy, kotki, pieski i różne inne rzeczy. Ma na koncie nieco ponad dwadzieścia książek dla dzieci, zilustrowany od deski do deski podręcznik do języka polskiego dla gimnazjum (i pojedyncze ilustracje w kilkunastu innych podręcznikach), kilka nagród i wyróżnień oraz projekt okładki czarnej płyty długogrającej pewnej legendarnej kapeli punkrockowej. Niedoszły socjolog, dyplomowany kamieniarz. Uczy się grać na skrzypcach od wiejskich muzykantów i rysować od swoich dzieci. W wolnych chwilach grywa na harmonii pedałowej.
Partner wystawy:
Polskie Wydawnictwo Muzyczne
zdjęcia z otwarcia >>>
13 kwietnia 2018, piątek, foyer
INSPIRACJE
INSPIRACJE
To tytuł corocznej wystawy prac uczniów ZPSP w Kielcach towarzyszącej Świętokrzyskim Dniom Muzyki. Mamy przyjemność zaprezentować prace plastyczne przygotowane przez uczniów klas młodszych w ramach przedmiotu – podstawy projektowania. Barwne, dynamiczne i abstrakcyjne kompozycje inspirowane muzyką wykonane są w technice grafiki komputerowej.
Na tegorocznej wystawie prac uczniów Zespołu Państwowych Szkół Plastycznych im. Józefa Szermentowskiego w Kielcach prezentującej ubiegłoroczny Dyplom możemy podziwiać prace reprezentujące cztery specjalności artystyczne: Techniki Druku Artystycznego, Techniki Rzeźbiarskie, Tradycyjne Techniki Malarskie i Pozłotnicze oraz Tkaninę Artystyczną.
Uczniowie w pracowni Technik Druku Artystycznego wykonali swoje prace głównie w technice linorytu. Operując szlachetnym kontrastem bieli i czerni zrealizowali swoje autorskie kreacje.
Pracownia Technik Rzeźbiarskich prezentuje trzy kompozycje wykonane w drewnie, między innymi płaskorzeźbę wg Portretu żony Leona Chwistka oraz kopię dzieła wybitnego XIX-wiecznego rzeźbiarza Augusta Rodina – popiersie Rose wykonaną w wapieniu janikowskim.
Różnorodność technik i inspiracji pokazała pracownia Tradycyjnych Technik Malarskich i Pozłotniczych. Są wśród prac kopie olejne na płótnie: m. in. dwa obrazy wg Józefa Brandta i kopia Wielkiej odaliski Jean-Auguste-Dominique'a Ingres'a. Ponadto zdobione rytem, złoceniami i inkrustacją formy użytkowe.
Najliczniej reprezentowana jest pracownia Tkaniny Artystycznej. W ramach prac dyplomowych uczennice zaproponowały prace przetwarzające inspiracje z natury, łączące tradycyjne sploty z efektami trójwymiarowymi, jak również tkaniny nicielnicowe, które kontynuują rzemieślnicze tradycje szkoły. Ponadto można zobaczyć prace eksperymentalne, wpisujące się w zagadnienie tkaniny unikatowej. Są to kompozycje przestrzenne, zrealizowane z użyciem siatki i metalowego stelażu, oraz z wykorzystaniem dekoracyjnej techniki malarskiej Ebru.
zdjęcia z otwarcia >>>
2 marca 2018, piątek, foyer
Podróż wzwyż i do głębin realności
Łukasz Fałdrowicz jest młodym malarzem stawiającym sobie ambitne zadanie doświadczenia granic przedstawialności świata. W swojej codziennej drodze napotyka na liczne jego osobliwości, zakamarki, przestrzenie, niewidoczne na pierwszy rzut oka formy i stara się je utrwalić na swoich obrazach. Wykorzystując podłoża o naturalnej, lecz nie tradycyjnej dla malarstwa strukturze – powierzchnie kamieni, wydobywa i ewokuje wizje, jakby rodem z baśni, snu czy marzenia. Przywodzą one na myśl nadniebne bądź dla odmiany chtoniczne sfery, w których czas, materia i reguły grawitacyjne zdają się tracić konwencjonalne znaczenie, a stają się spektralnymi widziadłami. Nadzwyczajna różnorodność, wielowymiarowość i często odczuwana jako przypadkowa polimorficzność rzeczywistości bywa przeszkodą w tworzeniu form stabilnych i opierających się chaosowi. Malarz staje zatem przed zadaniem uporządkowania materii świata, nadaniem jej rygorów (choćby tymczasowych) stałości i porządku, zapanowania nad procesem nieubłaganej entropii. Łukasz Fałdrowicz wychodzi z tej próby z sukcesem – jego niewielkie obrazy-wizje, zdają się przezwyciężać niedostatki i niedole ziemskiego świata, proponując podróż daleką, wysoką bądź głęboką. Nie zadawala go fantomowy obraz naszej aktualnej rzeczywistości, swojemu malarstwu pragnie nadać kształt niezwykły, lecz wiarygodny, uzupełniony rozważaniami nad istotą naszej percepcji i egzystencji. Autorowi udaje się uzyskać dużą wyrazistość swojej wizji, jakby wbrew wielkości obrazów, które przy pomocy odpowiednio dobranej kolorystyki i wykorzystaniu elementów podłoża zyskują wymiar monumentalny. Ich kondycja wyzbyta jest jednak patosu, co sugerują formy przypominające obiekty astronomiczne lub sieci tajemnych struktur. Nie jest to jednak wizja hurraoptymistyczna – samotne zagubione sylwetki ludzkie, odległe drzewa i wszechobecne nieregularne linie wytwarzają poczucie odosobnienia, konieczności, a także metafizycznego niepokoju, jakiemu jest poddawany widz. Czy jest to wizualizacja nadchodzących wydarzeń, w której każdy z nas będzie musiał zadać sobie pytanie o sens własnej egzystencji i duchowych wyborów, czy tylko fragment utrwalonych na kamieniu fantazmatów Autora? Odpowiedzi będziemy musieli poszukać w Jego następnych wystawach.
Kazimierz M. Łyszcz
ŁUKASZ FAŁDROWICZ
Pochodzi z Iłży. Jest absolwentem Wydziału Sztuki na Uniwersytecie Technologiczno-Humanistycznym im. Kazimierza Pułaskiego w Radomiu.
Wykonuje obrazy na zamówienia publiczne i prywatne. Jego prace znajdują się w różnych zakątkach Polski, a także poza granicami kraju: Chorwacja (Zadar), Włochy (Wenecja), USA (Chicago), Ukraina (Kijów, Biała Cerkiew). Realizuje również własne projekty autorskie dotyczące renowacji oraz zmiany wystroju wnętrza kaplic kościelnych. Jest twórczo aktywny w lokalnej społeczności rodzinnego miasta, biorąc udział w różnego rodzaju przedsięwzięciach. Na swoim koncie artystycznym ma m.in.: udział w międzynarodowej ekipie biorącej udział w tworzeniu fresków w Kościele seminarium Redemptoris Mater w Warszawie pod kierownictwem Kiko Arguello – hiszpańskiego malarza, osobistego ucznia Pablo Picasso (lipiec 2009). W 2016 przyznano mu stypendium artystyczne w postaci pracowni do pracy twórczej w Kamienicy Artystycznej na ulicy Rwańskiej 7 w Radomiu. Obecnie jest na studiach doktoranckich w Instytucie Sztuk Pięknych UJK Kielce.
zdjęcia z otwarcia >>>
12 stycznia 2018, piątek, foyer
Zobaczone, malarstwo
Natalia Wegner
Wystawa pokazana we wnętrzach Filharmonii Świętokrzyskiej, obejmuje ponad 20 obrazów powstałych w latach 2015 – 2017. Są to prace zrealizowane w pracowni oraz podczas plenerów malarskich i stanowią próby zmierzenia się z inspiracją płynącą z pejzażu. Zaobserwowane zdarzenia wymagają twórczego gestu w postaci realizacji obrazu, choć niekiedy spełniają się w samej ich kontemplacji. Obraz nie jest dopełnieniem inicjującego go zjawiska, ale tworem niezależnym, w którym wydarzenie niekoniecznie jest tym zaobserwowanym niegdyś. Proces twórczy jest skomplikowany, ulega przeobrażeniom uzależnionym od wielu czynników.
Małe, plenerowe prace stanowiące część ekspozycji, wskazują kierunek, w którym podążyłam realizując duże kompozycje, bliższe już abstrakcji. Obrazy wykonane są na papierze w technice mieszanej, w której dominującą rolę odgrywa kolaż. Technika ta pozwala na budowanie malatury za pomocą wkomponowanych, specjalnie preparowanych malarsko fragmentów. Dzieło oprawione w ramy ze szkłem, pokrywa się nalotem przypadkowych refleksów wpływających na jego postrzeganie. Zasady rządzące dziedzinami sztuki są podobne. Obrazy z ich podziałami, rytmem mogłyby być swoistym zapisem dźwięków. Ich pojawienie się w kontekście tej, konkretnej przestrzeni, pozwoli, mam nadzieję, odczytać je na nowo.
Natalia Wegner
NATALIA WEGNER urodzona w 1974 roku w Poznaniu. Absolwentka Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Poznaniu. Studia w Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu w latach 1994-1999. Dyplom z wyróżnieniem otrzymała w Pracowni Drzeworytu prof. Zbigniewa Lutomskiego. W latach 1999- 2004 pracowała w Wyższej Szkole Sztuki Stosowanej Schola Posnaniensis jako asystentka w pracowniach prof. Andrzeja Macieja Łubowskiego.
Od 2003 pracuje na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu (wcześniej ASP). Jest adiunktem, pełni obowiązki Kierownika XII Pracowni Rysunku (wcześniej była asystentką prof. Ireneusza Domagały w tejże pracowni). W 2011 obroniła pracę doktorską pt. Nokturny. Zajmuje się malarstwem na papierze. Mieszka w Mosinie.
zdjęcia z otwarcia >>>
