17 listopada 2017, piątek, foyer
BARWY ROZTOCZA
Wystawa malarstwa artystów uczestniczących w XI Międzynarodowym Plenerze Malarstwa na Roztoczu.
Wystawę tworzą prace artystów z ośmiu państw: z Polski, Niemiec, Austrii, Białorusi, Turcji, Cypru, Rumunii i Finlandii. Prezentowane dzieła są inspirowane terenem Roztocza na wschodzie Polski, a powstały podczas XII Międzynarodowego Pleneru Malarstwa Barwy Roztocza. Plenery skupiają artystów z różnych stron Polski i świata, a wystawy eksponowane są w kraju i za granicą.
Na obrazach można odnaleźć konkretne miejsca, budowle, budynki sakralne, ale również zawarte są tam wrażenia, ulotne chwile, których doświadczyli artyści goszczący na Roztoczu. Prace wykonane są w różnych technikach malarskich – od akrylu, oleju, poprzez malarstwo na szkle, malarstwo kawą i wszelkie techniki łączone, często na granicy płaskorzeźby.
Kuratorem przedsięwzięcia jest Marzena Mazurek-Jędrak – główny instruktor do spraw plastyki w Tomaszowskim Domu Kultury w Tomaszowie Lubelskim.
Wystawa czynna była do 10 stycznia 2018 r.
zdjęcia z otwarcia >>>
15 września 2017, piątek, foyer
MOJE EMOCJE
LUDMIŁA SABADINI
Urodziła się i mieszka w Stargardzie. Po studiach w Wyższej Szkole Sztuki Użytkowej w Szczecinie (obecnie Akademia Sztuki) przez kilka lat prowadziła własną galerię sztuki Jest Prezesem Stargardzkiego Stowarzyszenia Miłośników Sztuk Plastycznych Brama i członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków, Okręg Szczecin.
Inicjuje i organizuje warsztaty plastyczne dla dzieci i młodzieży oraz plenery malarskie w kraju i za granicą.
Uprawia grafikę warsztatową i użytkową, jednak jej pasją jest malarstwo. Posługuje się różnymi technikami malarskimi odpowiednimi do sposobu realizacji swoich prac. Jej prace znajdują się w zbiorach osób prywatnych i instytucji w Niemczech, Francji, Rosji, Anglii, Szwajcarii i oczywiście w Polsce.
Malarstwo jest dla mnie rodzajem wolności… Malując, mogę wyrazić swoje emocje. Każdy mój obraz lub ich cykl to osobna historia, ilustracja moich doznań i przeżyć.
Historia czytelna tylko dla mnie… Pozostawiam w niej jednak przestrzeń pozwalającą na dowolną interpretację, budzące się skojarzenia, własne przeżycia odbiorców mojej twórczości.
Temat prac jest w mojej twórczości drugoplanowy. Ważny jest sposób, w jaki wyrażam to co czuję. Stąd też często powstają cykle obrazów.
Inspiracją może być dosłownie wszystko. Światło nagle wydobywające kształt czegoś, czego dotąd nie dostrzegłam. Inspiracją może być także muzyka, całość lub pewien jej fragment, który nagle mnie poruszy….
Wystawa czynna była do 8 listopada br.
zdjęcia z otwarcia >>>
12 maja 2017, piątek, foyer
UKRAINA – CZY TYLKO SĄSIEDZI?
JOLANTA RYCERSKA
Urodzona w Lublinie, z wykształcenia filozof (Filozofia Teoretyczna na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim) i fotograf (Studium Fotografii ZPAF, Europejska Akademia Fotografii, otwarty przewód doktorski na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie). Autorka i kuratorka kilkudziesięciu wystaw indywidualnych i zbiorowych. Od 2009 pełni funkcję prezesa Okręgu Warszawskiego ZPAF, a od 2011 jest prezesem Zarządu Głównego ZPAF. W 2013 otrzymała Nagrodę Specjalną Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za osiągnięcia twórcze i zasługi w popularyzacji fotografii. Wykładowca Studium Fotografii ZPAF. Jurorka licznych konkursów fotograficznych. Dyrektor trzech edycji festiwalu Warsaw Photo Days oraz Warszawskiego Festiwalu Fotografii Artystycznej 2015.
Zdaniem autorki poszczególne fotografie prezentowane na wystawie Sąsiedzi w Filharmonii Świętokrzyskiej są jak okruchy rozbitego zwierciadła: trudno je złożyć w jeden obraz, mimo iż w każdym można dostrzec zarówno odbicie rzeczywistości, jak i samego siebie w kontakcie z nią.
STANISŁAWA ZACHARKO-ŁAGOWSKA
Historyk sztuk (studia na Uniwersytecie Jagiellońskim), krytyk sztuki, artysta-fotografik, dyrektor BWA w Kielcach. Tworzy przestrzenne formy z wikliny, realizowane na plenerach w Polsce i Ukrainie, maluje, uprawia fotografię artystyczną, uczestniczy w plenerach plastycznych. Należy do: Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Twórców Wiklina, Związku Polskich Artystów Fotografików, Stowarzyszenia Historyków Sztuki.
Fotografie pokazywane na wystawie powstały wiosną 2011 roku i – jak sama twierdzi – mają trzech autorów, a są nimi: przypadek, człowiek, który przykleił ulotki, i fotograf. W marcu 2011 we Lwowie na rogu ulicy Mendelejewa i ulicy Iwana Franka zauważyłam biało-czerwoną ulotkę: nie zrozumiałam treści – i do dziś nie spotkałam nikogo, kto umiałby mi ją wyjaśnić. Ale mnie zaintrygowały w niej tylko dwa słowa – powiększone, ostro rysujące się bielą na czerwonym tle: БОЖΑ CПРΑΒΑ! (BOŻA SPRAWA!) Niedaleko zobaczyłam następną, nieco dalej kolejną. {…} Cykl „Boża sprawa!” zawiera fotografie spuentowane obecnością fragmentu biało-czerwonej naklejki z tymi dwoma słowami: zarówno ich plastyczną formą, jak i znaczeniem. Bo po ukraińsku: БОЖΑ CПРΑΒΑ to po polsku: DZIEŁO BOŻE. Po łacinie: OPUS DEI.
RYSZARD KARCZMARSKI
Jeden z najbardziej znanych fotografów „otworkowych”. Po kilku latach pracy w zawodzie nauczycielskim postanowił zawodowo zająć się fotografowaniem. Wielokrotnie uczestniczył w plenerach i warsztatach, poza krajem także w Armenii, Tajlandii i we Włoszech. Zamiłowany żeglarz – aparat fotograficzny zabierał także na rejsy do Finlandii, Szwecji, wokół wysp brytyjskich czy na Bornholm. Prezes lubelskiego oddziału Związku Polskich Artystów W swoim dorobku ma szereg prezentacji w Chełmie i indywidualne wystawy w wielu ośrodkach w kraju, ale i armeńskim Leninakanie czy ukraińskim Łucku. Prowadzi autorską Galerię Atelier w Chełmie.
JERZY PIĄTEK
Urodzony w Pińczowie. Fotograf, wydawca, inicjator i organizator plenerów, wystaw, konkursów. Mieszka i pracuje w Kielcach. Tematyką jego prac są: pejzaż, akt, dokument, reportaż społeczny, architektura przemysłowa. Znany z licznych dokumentów i reportaży poświęconych polskiej, białoruskiej i litewskiej prowincji. Od 1978 roku należy do Związku Polskich Artystów Fotografików. W latach 1988-1991 prezes Okręgu Świętokrzyskiego ZPAF. Związany z legendarną Kielecką Szkołą Krajobrazu. Wydawca wielokrotnie nagradzanych albumów fotograficznych, kurator licznych wystaw i wydawnictw rejestrujących dokonania polskiej fotografii artystycznej.
Załuchiw – brzegi dzieciństwa – Ryszarda Karczmarskiego i Jerzego Piątka to wystawa fotograficzna powstała w związku z polsko-ukraińskim projektem, którego celem było pokazanie światu polskiej wsi Załuchiw na horyzoncie XXI wieku. Premiera wystawy, którą wówczas Ukraińcy nazwali Spojrzenie sąsiadów, odbyła się w Załuchiwie w 2014 roku na Dzień wsi ustanowiony od niedawna na święto Piotra i Pawła.
Wystawa czynna była do początków września.
zdjęcia z otwarcia >>>
24 marca 2017, piątek, foyer (I piętro)
FORTEPIANY Z PRZESZŁOŚCIĄ
Wystawa prezentuje wybór zdjęć wykonanych na potrzeby
portalu Instytutu Muzyki i Tańca
„Fortepian w zbiorach polskich” (www.instrumenty.edu.pl).
Autorem zdjęć jest Waldemar Kielichowski
Zabytkowe fortepiany są częścią naszej przeszłości kulturowej i niejako materialnym świadectwem jej muzycznej świetności. Dokumentują miejsce tej dziedziny kultury w życiu codziennym – domowym i odświętnym – koncertowym polskiego społeczeństwa w minionych wiekach. Jednocześnie są świadectwem osiągnięć krajowego przemysłu fortepianowego poprzez zachowane do naszych dni wyroby licznych polskich wytwórni. Z drugiej strony nie do końca przez ów przemysł zaspokojony popyt na owe niezbędne melomanom muzyczne „akcesoria” dokumentują również importowane z całego świata „narzędzia muzyczne”, które przetrwały w polskich zbiorach do dziś. To zaledwie kilka powodów, aby poznać ów zaczarowany świat zabytkowych, historycznych fortepianów i jeden z wielu powodów, aby ów świat ochronić i zachować dla przyszłych pokoleń w zbiorach muzealnych.
Wystawa prezentuje najpiękniejsze zdjęcia wykonane w 2015 roku podczas prac nad projektem Fortepian w zbiorach polskich Instytutu Muzyki i Tańca i jest wizytówką portalu dokumentującego ponad 120 obiektów pochodzących z Kolekcji im. Andrzeja Szwalbego w Ostromecku k. Bydgoszczy, Muzeum Historii Przemysłu w Opatówku, Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina oraz Muzeum Diecezjalnego w Sandomierzu.
Wystawa składa się z 48 zdjęć i 19 plansz i ukazuje to, co kryje się pod skrzynią fortepianu – mechanizmy instrumentów budowane z niemal zegarmistrzowską precyzją, pięknie zdobione ramy, szlachetnie profilowane klawisze, fortepiany rozebrane na części i zawarte w nich zaskakujące urządzenia. Wnikliwe oko dojrzy także ślady niechcianych lokatorów w obiektach, które w przeszłości nie miały dostępu do prawidłowej opieki konserwatora.
Agata Mierzejewska
zdjęcia z otwarcia >>>
24 marca 2017, piątek, foyer (II i III piętro)
IMPRESJE
oraz
PRACE DYPLOMOWE ABSOLWENTÓW
“Impresje” to doroczna wystawa wykonanych techniką komputerową prac plastycznych uczniów Zespołu Państwowych Szkół Plastycznych im. Józefa Szermentowskiego w Kielcach. Inspiracją dla młodych plastyków jest muzyka. Dla większości z nich będzie to pierwsza okazja do przedstawienia swych dzieł szerszej publiczności.
Dopełnieniem wystawy Impresje są prace dyplomowe wychowanków kieleckiego “Plastyka”. Prezentują one dokonania uczniów zrealizowane podczas zajęć artystycznych na zakończenie edukacji szkolnej. Na wystawie eksponowane są techniki malarskie i pozłotnicze, ceramika, techniki rzeźbiarskie, techniki graficzne oraz tkanina artystyczna, meblarstwo, jak również rysunek i malarstwo.
Wystawy czynna była od 24 marca do 10 maja 2017 r.
zdjęcia z otwarcia >>>
17 lutego 2017, piątek, foyer (I, II i III piętro)
KORZENIE REALNOŚCI
Pod takim tytułem swoje prace prezentuje warszawska artystka Anna Forycka-Putiatycka. Malarka jest magistrem sztuki, członkiem ZPAP oraz IAA/A/AP – UNESCO. Studiowała konserwację zabytków na UMK w Toruniu. Umiejętności malarskie zdobyła w pracowniach: prof. Tadeusza Brzozowskiego i prof. Andrzeja Kurzawskiego PWSSP w Poznaniu. Jest członkiem licznych Grup Twórczych: Grafiteka, Grupa Hoovera, Międzynarodowy Ruch Artystyczny INTERFERENCE, Visual Dance. Założyła i prowadzi Grupę SYMFONIA. Obecna wystawa to efekt wieloletniej pracy twórczej.
W jej twórczości widoczne są okresy dominacji koloru, w wyniku czego powstały prace cechujące się żywą, a nawet krzykliwą kolorystyką, oraz okresy monochromatyczne z oszczędnym, ascetycznym wręcz sposobem traktowania barw.
Od 2009 roku artystka maluje obrazy inspirowane muzyką. Tworzy swój świat, w którym art. informel (fr. art informel – sztuka bezkształtna) i abstrakcyjny ekspresjonizm przenikają się wzajemnie. W przypadku Anny Foryckiej-Putiatyckiej wybór takiej właśnie formy wyrazu nie jest tylko szukaniem sposobu wyrażania ekspresji, ale próbą znalezienia właściwego języka malarskiego dla zgłębienia i oddania tajemnicy muzyki. Świat muzyki bowiem w widoczny sposób wciąga i pochłania malarkę. Stosowanie przez nią barwnych plam, faktur, kontrastów nie jest jedynie zabiegiem plastycznym przypominającym dzieła taszystów czy reprezentantów action painting, ale nawiązaniem dialogu z dziełem muzycznym. Podobnie jak wielcy artyści przed nią – m.in. Wols, Hans Hartung, Jean Fautrier, Jean Dubuffet, Henri Michaux, Antoni Tàpies i Alfred Manessier – Anna Forycka-Putiatycka stosuje dostępne jej środki malarskie, jednak towarzyszy temu cel nadrzędny – przedstawienie muzyki w obrazie.
Ważni dla niej są muzycy i kompozytorzy polscy. Jej zdaniem – muzyka polska to nie tylko radość folkloru, to również nasza tragiczna historia (powstania, Katyń, etc.). Muzyka była i jest stale obecna w naszym życiu. W chwilach narodowych zrywów dodawała Polakom ducha i wiary w przezwyciężaniu zła.
Obrazy są związane z muzyką, inspirowane polskim folklorem, tańcem, polnym wiatrem, szumem drzew czy zawieruchami wojennymi. Można tu znaleźć mały obraz Ucietrzew, namalowany w 2010 r. na II Trienale Malarstwa w Rzeszowie (jeden z jej pierwszych obrazów muzycznych), jak i jeden z ostatnich obrazów „Nostalgia” (w zasadzie monochromatyczny).
Drzewa Anny Foryckiej-Putiatyckiej to połączenie obserwacji natury, jak też próba jej syntezy. Autorka pokazuje urodę drzew, stosując bogatą gamę środków. Raz są to pełne ekspresji pociągnięcia pędzla, innym razem – subtelne dotknięcia.
Wystawa pokazuje drogę, którą artystka pokonała (wzbogacona o przeżycia i doświadczenia z przeszłości). To zarówno pejzaż „muzyczny” nawiązujący do jej dzieciństwa, do wielkopolskiego krajobrazu, rzeki Warty, mgieł unoszących się nad polami i spokojnego życia na wsi, w dworku, gdzie toczyło się życie nasiąknięte wysoką kulturą, z dala od wielkomiejskiego zgiełku.
Na wystawie znajdują się również obrazy z cyklu Widok z Biblioteki Polskiejw Paryżu. Są to – Tajemnicze wejście i Światła Biblioteki. Artystka umieściła je świadomie.
Stolica Francji od XVIII w. była miejscem emigracji wielu wybitnych Polaków. Tu, po roku 1830, przeniosło się polskie życie intelektualne i kulturalne. Artyści, pisarze mogli swobodnie wypowiadać się, tworząc wiekopomne dzieła i wzbogacając polską kulturę. Chodząc po ulicach Paryża, nie sposób nie zauważyć, ile tam polskich pamiątek, ilu wybitnych Polaków zapisało się w historii tego miasta.
Mirosław Miroński
Wystawa czynna była od 17 lutego do 17 marca 2017 r.
zdjęcia z otwarcia >>>
13 stycznia 2017, piątek, foyer (II i III piętro)
TRANSFORMACJE
Krzysztof Ryfa, malarz, absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Poznaniu, mieszka i pracuje w Ostrowie Wielkopolskim. Tu stworzył i prowadzi Niezależną Galerię 33, organizuje wystawy i plenery artystyczne, uczy plastyki. Uczestnik wielu wystaw i laureat przeglądów malarskich. Jego twórczość to malarski raport z płynnego, wciąż przeobrażającego się świata. Pragnienie uchwycenia stanów i zdarzeń, wymagające od twórcy natychmiastowej reakcji, jest poddane starannemu procesowi twórczemu.
Inspiracje pejzażem, a także wrażliwość na bieżące wydarzenia stają się pretekstem do nałożenia w malarstwie różnych stref – czasowych i przestrzennych. Zdecydowanie, jakie towarzyszy zakomponowaniu obrazów zderza się z tymczasowością układu ich elementów. To etapy nieskończonego procesu, zatrzymania, w których wyczuwamy przeszłość i przyszłość. Grę kontrastów, kierunków, kolorów i faktur można obserwować w ruchliwych kompozycjach o zróżnicowanej melodyce, od subtelnych Whistlerowskich impresji, przez niemal matematyczne abstrakcje, aż po rzeźbiarskie obrazy-obiekty.
Charakterystyczne wykorzystywanie szablonowych liter czy emblematu Coca-Coli stanowi żartobliwy komentarz, cytaty z codzienności.
Rysunek jako istotny budulec tego malarstwa, stanowi osnowę, rusztowanie, może jest zapowiedzią rozpadu (sieć spękań). Kojarzy się z tajemniczym pismem odsłanianym przez wnikliwego badacza. Autor przyznaje się do fascynacji rysunkiem naskalnym.
Twórczość Krzysztofa Ryfy, pełna pasji, ekspresji, pośpiechu nosi w sobie potrzebę ciągłego szukania i odkrywania. Jest hołdem wrażliwego, dociekliwego artysty dla czasu i miejsca, w którym przyszło mu żyć.
dr Natalia Wegner
Wystawa czynna była od 13 stycznia do 15 lutego 2017 r.
zdjęcia z otwarcia >>>
13 stycznia 2017, piątek, foyer (I piętro)
OBŁAWA
Wystawa prezentuje najnowsze prace malarskie inspirowane poezją Jacka Kaczmarskiego. Jednocześnie jest kontynuacją projektu Autoportret z poetą rozpoczętego jeszcze w 2014 roku (więcej informacji patrz: strona internetowa www.trzaska.wordpress.com). Autor, tworząc obrazy na tę wystawę, skoncentrował się głównie na czterech częściach tekstu Obława barda Solidarności. Starał się odnaleźć uniwersalne wątki pozwalające w czytelny sposób powiązać słowa poety z otaczającym nas światem. Jest to zatem malarska próba odniesienia się do pewnego wycinka rzeczywistości, a jako uzupełnienie wypowiedzi dołączone są prace z cyklu „Zodiak”.
KRZYSZTOF TRZASKA – absolwent Wydziału Malarstwa i Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu oraz Instytutu Historii Sztuki na Uniwersytecie Warszawskim.
Zajmuje się twórczością malarską i graficzną, jest też autorem obiektów, instalacji, filmów wideo, działań multimedialnych i projektów realizowanych w Internecie.
Otrzymał szereg nagród i wyróżnień na krajowych i międzynarodowych konkursach malarskich, od 2010 roku wystawiał swoje prace na ponad pięćdziesięciu wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą.
Wystawa czynna była od 13 stycznia do 15 lutego 2017 r.
zdjęcia z otwarcia >>>
