Strona główna | sezon 2015-16 | sezon 2016-17 | sezon 2017-18 | |
|
![]() Czarodziejski flet
|
Wolfgang Amadeus Mozart (1756–1791) Różne drogi prowadzą do operowego świata. Julie Taymor na początku lat 90. wyreżyserowała filmową wersję opery-oratorium „Król Edyp” Strawińskiego, wykorzystując wielkie ruchome lalki; producentem przedsięwzięcia był Peter Gelb, obecny dyrektor Met. Taymor ma na swoim koncie także reżyserię „Fridy” z Salmą Hayek czy musicalu „Król Lew”. Jej wersja „Czarodziejskiego fletu” Mozarta to prawdziwe przedstawienie familijne z barwnymi kostiumami, bajkowym librettem, akcentami komediowymi i wielkimi animowanymi lalkami, poruszanymi m.in. za pomocą powietrza (flet to przecież instrument dęty). Książę Tamino i jego przyjaciel, zabawny ptasznik Papageno, muszą przejść próby, by zyskać wtajemniczenie i nagrodę: miłość idealnej dziewczyny. Na księcia czeka Pamina – córka Królowej Nocy, na ptasznika – podobna do niego kolorowo „opierzona” Papagena. |
![]() Anioł zagłady
|
Thomas Adès (1971–*) Brytyjczyk Thomas Adès jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych kompozytorów współczesnych, a jego kariera rozwija się w niezwykłym tempie, choć przez muzyczną awangardę bywa odrzucany jako zbytni tradycjonalista. Jest autorem utworów na orkiestrę i chór i trzech oper: „Powder Her Face” (niedawno wystawionej również w Polsce), „The Tempest” (Burza), którą dyrygował w nowojorskiej The Metropolitan Opera i najnowszej „The Exterminating Angel”, wystawionej po raz pierwszy w Salzburgu. Libretto tej ostatniej powstało na podstawie filmu Luisa Buñela z 1962 roku, w którym grupa zamożnych znajomych spotyka się na wspólnej kolacji. Gdy przyjęcie dobiega końca, z tajemniczych powodów goście nie są w stanie wyjść. Zaczyna się coraz bardziej zawzięta walka o przetrwanie…
|
![]() Norma
|
Vincenzo Bellini (1801–1835) Gdy inne opery Belliniego uległy zapomnieniu i dopiero dziś są przywracane światowym scenom, „Norma” święciła nieprzerwane tryumfy. Mimo nieudanej premiery stała się operowym przebojem, a pochodząca z niej aria sopranowa „Casta diva” – jedną z najbardziej znanych arii w całej literaturze operowej. Popularność „Norma” zawdzięcza wyrazistemu konfliktowi dramatycznemu opartemu na tradycyjnym trójkącie miłosnym, w którym dodatkową rolę odgrywa wierność nie tylko ojczyźnie, ale i bogom, którym służy tytułowa kapłanka Norma. Rola kapłanki to jedna z najbardziej popisowych partii sopranowych, w której błyszczały takie gwiazdy, jak pierwsza jej wykonawczyni Giuditta Pasta, Maria Callas, a w naszych czasach Monserrat Caballé i Edita Gruberova. W nowej inscenizacji na scenie Met w tej roli zobaczymy Sondrę Radvanovsky. Przedstawienie trwa około 3 godzin (w tym 1 przerwa) |
![]() Tosca
|
Giacomo Puccini (1858–1924) Libreciści Pucciniego i sam kompozytor precyzyjnie osadzili wydarzenia dziejące się w dziele w konkretnych miejscach w Rzymie i konkretnych dniach roku 1800. Może dlatego „Tosca”, jak żadna inna opera, opiera się inscenizatorom, którzy chcą uwspółcześniać dzieła przenosząc ich akcję w inny czas i miejsce. Takich zapędów nie ma Sir David McVicar, który przygotowuje nową inscenizację dla Met. Ma za to zamiar odzwierciedlić rozmach partytury Pucciniego, nadając monumentalne kształty miejscom akcji: kościołowi św. Andrzeja della Valle, Pałacowi Farnese i tarasowi Zamku Anioła. W głównych rolach aktorki Florii Toski i kochającego ją malarza Cavaradossiego, zaplątanych w polityczne śledztwo okrutnego prefekta Scarpii, wystąpią Sonya Yoncheva i Vittorio Grigolo. W postać Scarpii wcieli się Bryn Terfel. |
![]() Napój miłosny
|
Gaetano Donizetti (1797–1848) Wśród ogromnej ilości dzieł Donizettiego – skomponował kilkadziesiąt oper! – paradoksalnie to nie wielkie romantyczne opery bel canto, ale mniejszych rozmiarów opery komiczne zyskały sobie stałe miejsce na światowych scenach. Wśród nich króluje zaś „Napój miłosny”, w którym zabawna i lekka intryga, mająca, co rzadkie w librettach operowych, wszelkie pozory prawdopodobieństwa, jest pretekstem do wyśpiewania bodaj czy nie najpiękniejszego operowego szlochu napisanego na tenor liryczny. Aria „Una firtiva lagrima” („Jej sekretna łza”) to wyraz tajonej nadziei, jaką żywi zakochany wieśniak Nemorino (Matthew Polenzani), na widok płaczącej Adiny (Pretty Yende), która do tej pory odrzucała jego zaloty. Chłopak wierzy jednak w moc miłosnego napoju, jaki kupił, a który jest w rzeczywistości flaszką wina…
|
![]() Semiramida
|
Gioachino Rossini (1792–1868) Miłość i zazdrość, zemsta i boskie znaki. Taka jest „Semiramida” – wielka opera poważna Gioachina Rossiniego. Libretto nie ma nic wspólnego z historyczną królową Semiramidą (tą od babilońskich wiszących ogrodów), ale jest okazją do zaprezentowania kunsztu śpiewaczego na najwyższym poziomie. Opera stawia olbrzymie wymagania przed wykonawcami. Sopranowa partia Semiramidy jest jedną z nielicznych popisowych ról napisanych przez Rossiniego dla tego typu głosu. Wielka aria w ogrodzie i duet z Arsacem, pełne ozdobników, to klejnoty do korony każdego sopranu koloraturowego. Nie mniej najeżona trudnościami jest partia wojownika Arsace - ukochanego i, jak się okazuje ostatecznie - syna Semiramidy. Jest to tzw. rola spodenkowa, czyli rola męska przewidziana do wykonywania przez kobietę.
|
![]() Kopciuszek
|
Jules Massenet (1842–1912) Ktoś policzył, że istnieje około 700 wersji historii o dziewczynie-sierocie gnębionej przez macochę i złe siostry. Do najpopularniejszych na gruncie europejskim należy oczywiście baśń Charlesa Perraulta z tomu „Bajki babci Gąski”. Na jej podstawie powstały późniejsze opracowania wątku dla dzieci, a także Kopciuszek baletowy do muzyki Prokofiewa i operowe, m.in. Rossiniego i Julesa Masseneta. To ostatnie dzieło miało swoją prapremierę w 1899 roku w Opéra-Comique w Paryżu. Opera odniosła ogromny sukces, bo była grana ponad 50 razy tylko w pierwszym sezonie prezentacji. W tytułowej roli w transmitowanym spektaklu usłyszymy Joyce DiDonato, która zasłynęła jako wykonawczyni partii Kopciuszka także w wersji Rossiniego, a którą mogliśmy podziwiać w cyklu „The Met: Live in HD” jako Elenę w „La donna del lago”.
|
![]() Cyganeria
|
Giacomo Puccini (1858–1924) Uboga hafciarka poznaje równie niemajętnego poetę i wybucha płomienne uczucie. Miłość ta musi strawić i unieszczęśliwić bohaterów, bo hafciarka dodatkowo chora jest na suchoty… Romantyczna historia odmalowująca mityczne życie biednej, ale radosnej paryskiej cyganerii zamieszkującej poddasza kamienic Montmartre’u i okolic stała się pod piórem Giacomo Pucciniego najprawdziwszym wyciskaczem łez. Beztroska zabawa przymierających czasem głodem przyjaciół z poddasza: poety, malarza, muzyka i filozofa przeplata się z tragicznymi momentami, gdy mowa o śmierci, upodleniu i beznadziei towarzyszącym ubogim ludziom niemal na każdym kroku. W głównych rolach pary zakochanych Mimi i Rodolfa zobaczymy Sonyę Yonchevą i Michaela Fabiano, którzy w ubiegłym sezonie transmisji wcielali się w parę nieszczęśliwych kochanków w „Traviacie”.
|
![]() Luiza Miller
|
Giuseppe Verdi (1813–1901) „Intryga i miłość” - tak brzmiał tytuł dramatu Schillera, na podstawie którego powstało libretto opery Verdiego. Trafniejszym byłoby może „trucizna i miłość” lub „fatalna intryga”. Zawikłana opowieść o miłości tyrolskiej dziewczyny do syna hrabiego i knowaniach zazdrosnego zalotnika Wurma jest jednak jedną z piękniejszych kart XIX-wiecznej opery i zbyt rzadko obecnie gości na scenach świata. Tym większa chwała The Metropolitan Opera, że posiada to dzieło Verdiowskiego geniuszu w swym repertuarze i że postanowiła zaprezentować je w cyklu „The Met: Live in HD” i to w takiej obsadzie. Jako tytułowa Luizę usłyszymy Sonyę Yonchevą, w roli jej ojca wystąpi Plácido Domingo, a partię hrabiowskiego syna Rodolfa zaśpiewa nasz rodak, niekwestionowany gwiazdor Met, Piotr Beczała.
|
![]() Tak czynią wszystkie albo Szkoła kochanków
|
Wolfgang Amadeus Mozart (1756–1791) To jedno z najlepszych dzieł scenicznych genialnego klasyka wiedeńskiego, a jednocześnie apoteoza opery komicznej. Problemem jest tylko to, że zakończenie „Cos fan tutte” nie należy do najzabawniejszych: ujawnia bowiem pewną istotną słabość głównych bohaterów - zdradę. Dwaj przyjaciele Ferrando i Guglielmo (w tych rolach Ben Bliss i Adam Plachetka) postanowili wystawić na próbę wierność swoich ukochanych. W przebraniach zaczynają zaloty, każdy do narzeczonej drugiego. Panie Fiordiligi i Dorabella (w tych rolach Amanda Majeski i Serena Malfi), po krótkim oporze, ulegają ich wdziękom, bo - podobno - tak czynią wszystkie. Komedia Mozarta w wizji reżysera Phelima McDermotta rozegra się na tle wesołego miasteczka, teatrzyku rewiowego i małego moteliku z przełomu lat 50-tych i 60-tych.
|
Opery wykonywane są w języku oryginału.
|
![]() |
O Filharmonii | Aktualności | Program | Edukacja | Bilety | Wydawnictwa | Darczyńcy | Galeria | Ogłoszenia | Kontakt |
Copyright © 2003 -Grabka. |