KONCERT SYMFONICZNY
MISTRZOWSKIE INTERPRETACJE
PAWEŁ KOWALSKI fortepian
ORKIESTRA SYMFONICZNA FŚ
JERZY MAKSYMIUK dyrygent
PIOTR WACŁAWIK asystent dyrygenta
LUDWIG van BEETHOVEN III Koncert fortepianowy c-moll op. 37
Symfonia nr 3 Es-dur op. 55 Eroica
Koncert jest współorganizowany przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca
w ramach programu własnego Dyrygent - rezydent, finansowany z środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Dyrygentem-rezydentem Filharmonii Świętokrzyskiej w sezonie 2022/2023
jest Piotr Wacławik.
Koncert w ramach IX Edycji Dni Otwartych Funduszy Europejskich
Kiedy Ludwig van Beethoven przedstawiał wiedeńskiej publiczności swoje trzecie dzieło z koncertującym fortepianem, pracował już nad Eroiką. Symfonia otrzymała ten sam co Koncert c-moll numer porządkowy, ale na tym podobieństwa między oboma arcydziełami się kończą. Są one tak różne, jak odmienne były postaci ich „patronów” – drugiego klasyka wiedeńskiego i cesarza Francuzów. Eroica jest nieprawdopodobnie złożona, począwszy od wyjątkowo rozbudowanego allegra, poprzez marsz żałobny, a skończywszy na podwójnych wariacjach z fugatem. III Koncert fortepianowy c-moll op. 37 to jedno w wielu dzieł Beethovena, w których słychać wyraźne wpływy Mozarta. Znane było uwielbienie młodego Ludwiga dla dzieł Wolfganga Amadeusa – Beethoven żałował, że nie dane mu było zostać uczniem Mozarta. Klasyczna forma koncertu obejmuje trzy części: bardzo mozartowskie w charakterze Allegro con brio, z niezwykle rozbudowaną partią orkiestrową, głęboko liryczne Largo oraz typowo już beethovenowskie, zadziorne Rondo. Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Świętokrzyskiej zagra pod batutą wybitnego dyrygenta - Maestro Jerzego Maksymiuka. W roli solisty wystąpi znakomity pianista - Paweł Kowalski.
Paweł Kowalski
Jest jednym z najbardziej wszechstronnych polskich muzyków wykonującym ponad czterdzieści utworów na fortepian i orkiestrę od Mozarta i Chopina, do Panufnika, Kilara i Góreckiego, recitale, muzykę kameralną, filmową oraz jazz. Pianista był pierwszym po Krystianie Zimermanie wykonawcą Koncertu fortepianowego Witolda Lutosławskiego, który zagrał w Warszawie pod dyrekcją kompozytora.
Paweł Kowalski studiował w Kolonii, w Warszawie oraz w Vancouver – dzięki stypendium Witolda Lutosławskiego. Pianista występował w 40 krajach na 4 kontynentach, we wszystkich polskich filharmoniach oraz w Salle Pleyel w Paryżu, Konzerthaus w Berlinie, Tonhalle w Zurychu, Konserwatorium Kólewskim w Brukseli, Conservatori Superior w Palma de Mallorca, Auditorio Mozart w Saragossie, Palau de la Musica w Walencji, Estonia Concert Hall w Tallinie, Narodowej Sali Koncertowej im.Bartoka w Budapeszcie, Filharmonii George Enescu w Bukareszcie, Casa de la Cultura w Buenos Aires oraz z Orquesta Sinfonica de Chile w Santiago; brał udział w festiwalach: BBC Polish Season w Londynie, Europalia International Arts Festival w Brukseli, Klavierfestival Ruhr, Carinthischer Sommer, Festiwal Wiosenny w Budapeszcie, Izmir Festival, Moravsky podzim, Concentus Moraviae, w Międzynarodowych Festiwalach Chopinowskich w Warszawie, Dusznikach Zdroju, Antoninie, Genewie, Mariańskich Łaźniach i Gaming, Festiwalach Mozartowskich w Warszawie i Gdańsku, w Warszawskiej Jesieni, Musica Polonica Nova we Wrocławiu, Muzycznym Festiwalu w Łańcucie, Bydgoskim Festiwalu Muzycznym, Kwartet Śląski i Jego Goście i innych.
Paweł Kowalski koncertował z orkiestrą Sinfonia Varsovia pod dyrekcja Yehudi Menuhina, z orkiestrami radiowymi w Berlinie, Oslo, Zagrzebiu, Katowicach i Warszawie oraz z orkiestrami filharmonicznymi w Europie; dokonał nagrań dla radia i telewizji w wielu krajach Europy oraz nagrał płyty z utworami Chopina, Beethovena, Brahmsa, Zarębskiego i Panufnika. Paweł Kowalski był jurorem sześciu międzynarodowych konkursów pianistycznych; komentował Międzynarodowy Konkurs Chopinowski 2015 i 2021 dla TVP Kultura. W ciągu ostatnich sezonów pianista wykonywał m.in. koncerty fortepianowe Mozarta z Reinhardem Goebelem, Fantazję chóralną op. 80 Beethovena, parię solową fortepianu w poemacie Prometeusz oraz Koncert fortepianowy fis moll Aleksandra Skriabina, recitale na Festiwalach Chopinowskiech w Dusznikach, Antoninie, Paryżu, Genewie, w Filharmonii w Luksemburgu, na X Festiwalu im Jerzego Waldorffa w Radziejowicach, na 5 Festiwalu Muzyki Klasycznej KONEX w Buenos Aires, w Palau de la Musica Catalana w Barcelonie, w Valldemosie na Majorce, w Ottawie, Bogocie, Limie, Ankarze.. Koncert Warszawski Richarda Addinsella, Koncert fortepianowy Ignacego Jana Paderewskiego z okazji 100-lecia Niepodległości, Koncert fortepianowy f moll Chopina z Narodową Orkiestrą Radiową w Bukareszcie, Koncert fortepianowy G dur Ravela z Orquesta Sinfonica de Tenerife, Symfonię Koncertującą Karola Szymanowskiego na koncercie finałowym Festiwalu Pianistyki Polskiej oraz I Koncert fortepianowy Wojciecha Kilara z NOSPR pod dyrekcją Jerzego Maksymiuka oraz Błękitną Rapsodię Gershwina z Orkiestrą Filharmonii Narodowej; współpracuje z Polską Orkiestrą Sinfonia Iuventus z którą wykonał koncerty fortepianowe Gershwina, Lutosławskiego, Mozarta i Ravela pod dyrekcją Jerzego Maksymiuka w Studio Koncertowym im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie oraz 1.Koncert Beethovena na inaugurację XII Letniego Festiwalu im.Jerzego Waldorffa w Radziejowicach; ozdnaczony Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze - Gloria Artis.
„... w p. Kowalskim znalazłem świetnego wykonawcę mego koncertu. Jest on wybitnie utalentowanym pianistą i wysoce inteligentnym muzykiem...” Witold Lutosławski
„Panu Pawłowi Kowalskiemu z wdzięcznością za piękne i tak bardzo „moje” wykonanie tego Koncertu...” Wojciech Kilar
„Jestem pod silnym wrażeniem jego gry, która charakteryzuje się wielką muzykalnością, wrażliwością i doskonałością techniczną” Andrzej Panufnik
Jerzy Jan Maksymiuk
Dyrygent, pianista, kompozytor muzyki poważnej i filmowej, felietonista, animator życia muzycznego. Urodził się w Grodnie. Studia muzyczne zwieńczyły trzy dyplomy:
z pianistyki (klasa Jerzego Lefelda), kompozycji (klasa Piotra Perkowskiego) i dyrygentury (klasa Bogusława Madeya).
W roku 1961 zdobył I nagrodę na Ogólnopolskim Konkursie Pianistycznym im. Ignacego Jana Paderewskiego w Bydgoszczy, ale pianistykę porzucił na rzecz dyrygentury.
W 1972 roku założył Polską Orkiestrę Kameralną, którą wkrótce wielu krytyków uznało za jedną z najlepszych orkiestr na świecie. POK koncertowała pod jego batutą na całym świecie w tak prestiżowych salach jak Carnegie Hall, London Proms, Wiener Ferein i oczywiście
w Polsce. Sukcesem był także kontrakt z wytwórnią płytową EMI.
W roku 1975 Maksymiuk został pierwszym dyrygentem WOSPR-u (dwukrotne tournée europejskie i w Stanach Zjednoczonych). Lata 1983-1991 to okres owocnego szefowania BBC Scottish Symphony Orchestra, wielu koncertów i tournée z tym zespołem (m.in. Koncerty Promenadowe w Londynie). Tytuł Conductor Laureate przyznany artyście jest wyrazem uznania dla jego osiągnięć w BBC SSO. W roku 1990 Jerzy Maksymiuk rozpoczął współpracę z English National Opera, gdzie poprowadził premierowe przedstawienia Don Giovanni i Zemsta nietoperza. Następne lata wypełniły koncerty w wielu prestiżowych salach, m.in. dyrygował koncertem otwierającym salę Filharmonii w Belfaście. Na swym koncie ma koncerty z tak znanymi orkiestrami jak: London Symphony Orchestra, London Philharmonic Orchestra, Philharmonia Orchestra, Orchestre National de France, Tokyo Metropolitan Symphony Orchestra. Zawsze koncertował także w kraju, często z wyróżnianą przez siebie Sinfonią Varsovią.
Nagrał ok.100 płyt, m.in. dla EMI (13 płyt), Hyperionu, Naxosa. Wiele uhonorowanych zostało prestiżowymi nagrodami m.in. Wiener Floeten Uhr za interpretacje Mozarta z POK (1982), Gramophone Award za Best Concerto of the Year (1992) z nagraniem The Confession of Isobel Gowdie Jamesa Macmillana, w 1995 roku Hyperionu za koncerty fortepianowe Medtnera (solista Nikolai Demidenko). W Polsce wielokrotnie jego nagrania zdobywały “Fryderyka”, m.in. za nagrany z Sinfonią Varsovią i Agatą Szymczewską album Karłowicz (BeArTon). Wcześniej tę samą nagrodę zdobyły albumy BeArTonu Witold Lutosławski (Sinfonia Varsovia, Janusz Olejniczak, Olga Pasiecznik) oraz aż w dwóch kategoriach przyznano Fryderyki za album z muzyką Henryka Mikołaja Góreckiego z tą samą orkiestrą, Adamem Kruszewskim i chórami PR i Schola Cantorum Gedanensis(2003).
Jerzy Maksymiuk zawsze propagował muzykę współczesną. Jest jednym z założycieli Polskiego Towarzystwa Muzyki Współczesnej. M.in. brał udział w Warszawskiej Jesieni (dwie nagrody „Orfeusza”), a w różnych krajach dokonał prawykonań ok. 200 współczesnych utworów. W uznaniu tych zasług Strathclyde University w Glasgow uhonorował go tytułem Doktor off the Letters. Elgar Society przyznało mu prestiżowy złoty medal za popularyzowanie muzyki Edwarda Elgara.
Maksymiuk to także kompozytor (muzyka symfoniczna, kompozycje kameralne, balet, pieśni, muzyka filmowa). Z tych dawnych kompozycji sam najbardziej ceni Expront (1980), z muzyki filmowej – tę napisaną do Sanatorium pod klepsydrą w reżyserii Wojciecha Hasa.
W ostatnich latach, w których dużo komponuje, powstały m.in. następujące utwory: A lonely Star over Be’er – Sheva (2010) – utwór na kwintet, Vivaldi w Bostonie na orkiestrę smyczkową i kwartet smyczkowy (2010), Liście gdzieniegdzie spadające na orkiestrę kameralną z fortepianem (2011), Lament serca, Kielcom in memoriam na orkiestrę, klarnet i sopran (2012). Muzyka (85 minut) napisana do niemego filmu Mania z Polą Negri wykonywana była w 2012 roku na żywo wraz z prezentacją filmu w Londynie, Madrycie, Paryżu, Kijowie, Berlinie i w Warszawie. Maestro ma wiele odznaczeń, m.in. Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski i Złoty Medal „Gloria Artis”. Polskie Radio uhonorowało go Brylantową Batutą. Szczyci się także Super Wiktorem. Jest Honorowym Obywatelem Miasta Białystok.
Piotr Wacławik
Urodził się w 1996 roku w Katowicach. W 2020 roku ukończył studia z wynikiem celującym na Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach w klasie dyrygentury symfoniczno-operowej prof. dr hab. Mirosława Jacka Błaszczyka oraz dr Krzysztofa Firlusa w klasie violi da gamba. Od sezonu artystycznego 2022/2023 pełni funkcje asystenta dyrygenta w Filharmonii Narodowej. Jest również dyrygentem-rezydentem w Filharmonii Świętokrzyskiej oraz doktorantem i wykładowcą w Akademii Muzycznej im. L. Janáčka w Brnie. Piotr Wacławik jest laureatem wielu nagród na międzynarodowych i ogólnopolskich konkursach dyrygenckich. W 2017 roku, będąc najmłodszym uczestnikiem konkursu, otrzymał II Nagrodę oraz Nagrodę Orkiestry Symfonicznej na II Ogólnopolskim Konkursie Studentów Dyrygentury im. Adama Kopycińskiego we Wrocławiu. W 2018 roku otrzymał I Nagrodę na międzynarodowym konkursie dyrygenckim London Classical Soloists. W 2019 roku otrzymał I Nagrodę na V Atlantic Coast International Conducting Masterclass and Competition. W 2019 roku był finalistą Athens International Conducting Masterclass and Competition, gdzie w drodze konkursu zajął 3 miejsce. W 2022 roku otrzymał III nagrodę na VII Ogólnopolskim Konkursie Młodych Dyrygentów im. Witolda Lutosławskiego. Został również laureatem nagrody pozaregulaminowej podczas 10th International Conducting Competition Jeunesses Musicales Bucharest w 2019 roku. Latem 2019 roku zadebiutował w Stanach Zjednoczonych w ramach stypendium Aspen Music Festival and School, gdzie przez cztery miesiące, doskonalił swoje umiejętności dyrygenckie pod okiem dyrektora artystycznego festiwalu Roberta Spano. Został dwukrotnie uhonorowany nagrodą główną - Robert Spano Conductor Prize w 2019 i 2022 r. Jako dyrygent zadebiutował w wieku 19 lat wraz z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Śląskiej. W sezonie 2019/2020 był dyrygentem-rezydentem Opery i Filharmonii Podlaskiej - Europejskiego Centrum Sztuki w Białymstoku. Został również wybrany w drodze konkursu na stanowisko asystenta dyrygenta w Operze Śląskiej na sezon 2019/2020 a w latach 2020-2022 regularnie współpracował z Operą Krakowską w charakterze asystenta dyrygenta. Swój warsztat dyrygencki rozwijał pod okiem m.in.: Jormy Panuli, Michaiła Jurowskiego, Leonarda Slatkina, Cristiana Măcelaru, Alana Gilberta, Roberta Spano i Marka Stringera. Współpracował z Orkiestrą Symfoniczną Tonhalle w Zurychu w ramach X Międzynarodowych Kursów Dyrygenckich z Davidem Zinmanem. Został uhonorowany Nagrodą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2019), Nagrodą w Ramach Promocji Młodych Twórców Kultury przez Urząd Miasta Katowice (2017, 2019, 2021) oraz Nagrodą Prezydenta Miasta Katowic (2015). Rokrocznie otrzymywał Stypendium Rektora Akademii Muzycznej w Katowicach dla najlepszych studentów (2017-2020).
