Wieczór rozpocznie II suita z opery Carmen Georges'a Bizeta. To dziś druga najchętniej wykonywana opera na świecie. Nie sposób uwierzyć, że Bizet nigdy nie doczekał się jej sukcesu, gdyż stosunkowo szybko zdjęto ją z afisza. Dopiero suity z Carmen, zorkiestrowane przez Ernesta Guirrauxa, wyniosły utwór na szczyty sławy.
Kolejnym dziełem będzie I Koncert skrzypcowy g-moll op. 26 Maxa Brucha, niemieckiego kompozytora i dyrygenta. Koncert urzeka pięknem myśli muzycznych, a poznamy go w interpretacji Mistrza Krzysztofa Jakowicza. Artysta jest tak znany i lubiany, że ograniczymy się jedynie do dodania do ogromnie bogatego dossier skrzypka, iż uważany jest za „skrzypcowego prawnuka” Henryka Wieniawskiego. Po przerwie usłyszymy suitę Nagrobek Couperina Maurice’a Ravela, mistrza kolorystyki – jednego z najważniejszych elementów wyrazu utworu, a więc jego nastroju i przekazywanych treści. Cztery części suity poświęcone są pamięci towarzyszy broni kompozytora z okresu I wojny światowej, a całe dzieło jest hołdem złożonym francuskiemu mistrzowi klawesynu i kompozytorowi – tytułowemu François Couperinowi.
Na zakończenie zabrzmi suita z opery Porgy and Bess George’a Gershwina. Jest to historia czarnoskórych mieszkańców osiedla Catfish Row w Stanach Zjednoczonych. Gershwin spędził lato 1934 roku w okolicach miasta Charleston w Karolinie Południowej, czyli miejsca akcji Porgy & Bess. Kompozytor chłonął tamtejszą kulturę czarnej społeczności, czerpiąc inspirację z jazzu, bluesa i gospel. I tymi porywającymi rytmami pożegnamy się z naszą publicznością.

Krzysztof Jakowicz
Wybitny polski skrzypek, wysoko ceniony przez Witolda Lutosławskiego, który powierzał artyście polskie prawykonania swoich utworów skrzypcowych (Łańcuch II, Partita w wersji z orkiestrą, Subito). Krzysztof Jakowicz wykonywał je również pod batutą kompozytora w ważnych centrach muzycznych świata. Ukończył studia wiolinistyczne pod kierunkiem takich mistrzów, jak Tadeusz Wroński, Josef Gingold, Eugenia Umińska, János Starker, Henryk Szeryng. Laureat III nagrody i nagrody specjalnej Henryka Szerynga podczas Konkursu Skrzypcowego im. H. Wieniawskiego w Poznaniu (1962).
Brał udział w wielu cieszących się światową renomą festiwalach: Warszawska Jesień, Berliner Festspiele, Muzyka w Starym Krakowie, festiwale w Edynburgu, Londynie, Szlezwiku-Holsztynie, Bregencji i in. Koncertował ze słynnymi orkiestrami, m.in. z English Chamber Orchestra, Israel Philharmonic, Wiener Symphoniker, Orquesta Nacional de Espana, WDR Sinfonieorchester Köln, BBC ScottishSymphony, Orchestre National de France, Polską Orkiestrą Kameralną, Orkiestrą Filharmonii Narodowej, Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia, Sinfonią Varsovią, Orkiestrą Kameralną Polskiego Radia Amadeus. W ciągu wielu lat swojej kariery współpracował z wybitnymi artystami różnych generacji, takimi jak Riccardo Chailly, Jerzy Semkow, Pinchas Steinberg, Kazimierz Kord, Jerzy Maksymiuk, Jacek Kaspszyk, Tadeusz Strugała, Marek Pijarowski, Agnieszka Duczmal, Bronisław Gimpel, Władysław Szpilman, Krystyna Borucińska, Jakub Jakowicz, Marcin Zdunik, Tsuyoshi Tsutsumi, Robert Morawski, Waldemar Malicki, Daniel Olbrychski i wielu innych. Został uhonorowany licznymi nagrodami i wyróżnieniami, w tym nagrodą Orfeusz (1986) za wykonanie Łańcucha II Lutosławskiego podczas Warszawskiej Jesieni, Diapason d’Orza utrwalenie fonograficzne tego utworu i Fryderyk (1996) za nagranie Partity Lutosławskiego. Otrzymał również nagrodę Związku Kompozytorów Polskich za wielokrotne wykonania dzieł muzyki współczesnej, a ponadto wiele odznaczeń państwowych. W 2015 roku uhonorowano go Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”. Był przez kilkadziesiąt lat profesorem obecnego Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie, także gościnnym profesorem Soai University w Osace. W dyskografii artysty, obejmującej kilkadziesiąt płyt, znajdziemy rejestracje Sonat i Partit Bacha, 4 koncertów Mozarta, koncertu Brahmsa, III Koncertu Bacewicz, Czterech pór roku Vivaldiego i in., a także nagranie, na którym prezentowane jest brzmienie 15 instrumentów wykonanych przez polskich lutników.
Krzysztof Jakowicz zapraszany jest do jury prestiżowych konkursów skrzypcowych, m.in. im. N. Paganiniego w Genui, im. H. Wieniawskiego w Poznaniu, im. T. Wrońskiego w Warszawie, im. O. Krysy we Lwowie.
Artysta gra na instrumencie włoskim, podarowanym mu przez jego mistrza prof. Tadeusza Wrońskiego.


Mirosław Jacek Błaszczyk
Ukończył z odznaczeniem studia w Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach, gdzie kształcił się w klasie dyrygentury Karola Stryji. W 1993 roku dzięki stypendium American Society for Polish Music pogłębiał umiejętności dyrygenckie w Los Angeles. W okresie 1984-1986 dyrygował zespołem złożonym z muzyków katowickiej Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia i Telewizji podczas festiwali „Warszawska Jesień” i „Śląskie Dni Muzyki Współczesnej”. W 1986 roku został dyrektorem artystycznym Państwowej Orkiestry Symfonicznej w Zabrzu, a w 1990 dyrektorem naczelnym i artystycznym Państwowej Filharmonii w Białymstoku, z którą odbył tournée po USA (występowali m.in. w nowojorskiej Carnegie Hall w 1995 roku). Przez dwa sezony był dyrektorem naczelnym i artystycznym Filharmonii Poznańskiej (1996). W latach 1998-2013 pełnił funkcję dyrektora artystycznego, a od roku 2013 dyrektora Filharmonii Śląskiej im. Henryka Mikołaja Góreckiego w Katowicach. W 2017 roku był szefem artystycznym Polskiej Orkiestry Sinfonia Iuventus. Począwszy od 1999 roku był wielokrotnie dyrektorem artystycznym i jurorem Międzynarodowego Konkursu Dyrygentów im. Grzegorza Fitelberga w Katowicach. W latach 1999-2002 był głównym dyrygentem Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego w Porto (Portugalia), a w 2003 jurorem i dyrygentem na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym w Maroku. Dwa lata później powołany został na stanowisko dyrektora artystycznego II Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego w Toruniu, a w III i IV toruńskim konkursie (2013, 2016) był także jurorem. W 2011 roku objął stanowisko przewodniczącego jury VIII Międzynarodowego Konkursu Wiolonczelowego im. W. Lutosławskiego w Warszawie. Był przewodniczącym jury VI Ogólnopolskiego Konkursu Młodych Dyrygentów w Białymstoku (2016). Koncertuje na wszystkich estradach w kraju (z Filharmonią Narodową na czele) i za granicą (m.in. Albania, Austria, Białoruś, Chiny, Czechy, Francja, Hiszpania, Irlandia, Japonia, Kanada, Korea Południowa, Litwa, Łotwa, Maroko, Meksyk, Niemcy, Portugalia, Słowacja, Słowenia, Szwecja, Tunezja, Ukraina i USA). Z zespołami Filharmonii Śląskiej nagrał kilkadziesiąt płyt. Płyta Górecki. Mikołaj/Henryk Mikołaj (DUX 0924) nominowana była do nagrody Fryderyk 2013. Ma na swoim koncie wiele prawykonań. Filharmonicy Śląscy pod jego batutą byli pierwszymi w Polsce wykonawcami IV Symfonii Tansmana. Epizody H. M. Góreckiego, zamykając cykl światowych prawykonań tego utworu (2014/2015 Londyn – Los Angeles – Amsterdam – Łódź/Katowice). W 2016 roku - jako drugie na świecie - wykonanie to wydano na CD. W 2017 ukazała się płyta z II Symfonią Kopernikowską H. M. Góreckiego pod jego batutą. Płyta Paweł Łukaszewski: III I VI Symfonia, nagrana z udziałem Anny Mikołajczyk-Niewiedział oraz Orkiestry i Chóru Opery i Filharmonii Podlaskiej pod dyrekcją Mirosława Jacka Błaszczyka, otrzymała nagrodę Fryderyk 2022 w kategorii Album Roku Muzyka Symfoniczna. Za promowanie muzyki polskiej, ze szczególnym uwzględnieniem współczesnej, oraz za osiągnięcia filharmoników śląskich pod jego batutą, Mirosław Jacek Błaszczyk otrzymał Nagrodę Prezydenta Miasta Katowice w dziedzinie kultury. Podobną nagrodą uhonorowany został także przez prezydenta Rybnika. 7 sierpnia 2012 prezydent RP B. Komorowski nadał artyście tytuł profesora sztuk muzycznych. Od 2017 roku pełni funkcję kierownika artystycznego i pierwszego dyrygenta Opery i Filharmonii Podlaskiej. Mirosław Jacek Błaszczyk został odznaczony Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2022 otrzymał nagrodę „Śląski Szmaragd” przyznawaną przez Diecezję Katowicką Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego RP za szczególne osiągnięcia w dziedzinie ekumenizmu, tolerancji, pojednania między narodami, zaangażowanie w służbie bliźniego oraz wkład we współczesne procesy integracyjne Europy.