Muszę się przyznać do porażki" oznajmił Piotr Czajkowski po napisaniu V Symfonii e-moll op. 64. To zdumiewające oświadczenie, stojące w sprzeczności z wielce pochlebną opinią słuchaczy, choć niemal tożsame z oceną krytyków, jest pewnym paradoksem w historii muzyki, bowiem dzieło rosyjskiego twórcy uznane zostało również jako jedno z najważniejszych w symfonice końca XIX wieku. Nieodmiennie kojarzone z wielbioną Piątką Beethovena (m.in. za „temat losu”) zachwyca bogactwem myśli muzycznych i mistrzowskim budowaniem napięć dramatycznych. Jest uosobieniem najszlachetniejszej liryki.
Dzieło sławnego rosyjskiego melodysty wykona na zakończenie koncertu Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Świętokrzyskiej pod dyrekcją Marka Pijarowskiego, znakomitego dyrygenta z ponad 40-letnim stażem, dla którego koncert to zjawisko estetyczne, wymagające m,in. elegancji ruchów w prowadzeniu zespołu muzycznego. Jest to – jak mówi artysta– wyraz szacunku dla publiczności, dla muzyków na estradzie i dla wykonywanego dzieła.
Równie fascynująco zapowiada się także początek muzycznego spotkania, bowiem najpierw usłyszymy świetną Uwerturę do opery Wesele Figara mistrza z Salzburga, która to opera jest kontynuacją historii Cyrulika sewilskiego (!). Wspominamy o tym nie bez przyczyny, bowiem nazajutrz w sobotę będą Państwo mogli śledzić w Filharmonii Świętokrzyskiej losy tej słynnej tytułowej postaci sztuk zarówno Mozarta jak i Rossiniego w Cyruliku sewilskim dzięki transmisji z Metropolitan Opera.
A zaraz potem zabrzmi na naszej estradzie po raz pierwszy Wesendocklieder Richarda Wagnera w opracowaniu na kameralny skład orkiestry niemieckiego kompozytora Hansa Wernera Henzego. Henze wyszedł z założenia, iż ograniczona liczba instrumentów pozwoli na stworzenie intymnej atmosfery w utworze.
Pieśni stworzone do słów Matyldy Wesendonck, wielkiej miłości Wagnera, to melancholijne i refleksyjne z jednej strony, dramatyczne z drugiej kompozycje – a owe różnorodne stany emocjonalne pięciu utworów potrafią przyprawić o zawrót głowy nawet tych najbardziej niepoddających się nastrojowi muzyki. Jako solistka wystąpi jedna z najwybitniejszych śpiewaczek polskich – Jadwiga Rappé. Artystka w wywiadzie powiedziała niegdyś: Śpiew musi być umiejętnym przekazaniem uczuć, emocji, a u jego podstawy leży umiłowanie muzyki i pragnienie obdarowywania innych pięknem sztuki.



JADWIGA RAPPÉ
Absolwentka Wydziału Filologii Polskiej i Słowiańskiej Uniwersytetu Warszawskiego, uczennica prof. Zofii Brégy i absolwentka Wydziału Wokalnego Akademii Muzycznej we Wrocławiu w klasie prof. Jerzego Artysza. Jest laureatką I nagrody na Międzynarodowym Konkursie Bachowskim w Lipsku i Złotego Medalu na Festiwalu Młodych Solistów w Bordeaux. Wyróżniona w 1982 nagrodą Polskiego Radia, przyznaną z inicjatywy Jana Webera, za nagrane wraz z Mają Nosowską Trzy fragmenty Poematów J. Kasprowicza K. Szymanowskiego. Występowała z koncertami w najsłynniejszych salach koncertowych Europy, Ameryki Płn. i Azji, współpracując z wybitnymi dyrygentami. Brała udział w prawykonaniach dzieł współczesnych (np. Siedem bram Jerozolimy K. Pendereckiego pod dyr. L. Maazela, Jerozolima – 1997; Missa pro pace W. Kilara pod dyr. K. Korda, Filharmonia Narodowa w Warszawie – 2001), a także w prawykonaniach utworów powstałych z myślą o jej oryginalnym altowym głosie (utwory J. Łuciuka, P. Mossa i K. Baculewskiego). Jej wielkim sukcesem stała się partia bogini Erdy w tetralogii Pierścień Nibelunga R. Wagnera (9 produkcji premierowych w wiodących teatrach operowych świata). Z wielkim powodzeniem wykonywała również partie Gaei w Daphne R. Straussa/ oraz Klitamnestry w Elektrze R. Straussa na scenach Deutsche Oper w Berlinie i Opera du Rhin w Strasburgu, a także podczas licznych wykonań koncertowych na całym świecie. Jej dyskografia obejmuje 51 płyt, z których wiele uzyskało wyróżnienia międzynarodowe (m.in. nagroda Diapazon d’Or, Orphee d'Or, ośmiokrotnie Fryderyk). Śpiewaczka prowadzi kursy mistrzowskie, zasiada w jury konkursów wokalnych w kraju i za granicą Jest profesorem Uniwersytetu Muzycznego F. Chopina oraz Akademii Muzycznej w Gdańsku. Była prezesem zarządu Towarzystwa im. Witolda Lutosławskiego.

MAREK PIJAROWSKI
Ukończył wrocławską Akademię Muzyczną w klasie dyrygentury Tadeusza Strugały, otrzymując dyplom z wyróżnieniem. Naukę uzupełniał na Międzynarodowych Kursach Muzycznych w Weimarze u Arvida Jansonsa, a także jako stypendysta w Hochschule für Musik und Darstellende Kunst w Wiedniu u Carla Österreichera. Tam zetknął się bezpośrednio ze sztuką dyrygencką Herberta von Karajana, Leonarda Bernsteina, Georga Solti, Claudio Abbado. Debiutował we Wrocławiu w 1973, gdzie wkrótce został asystentem dyrygenta, a następnie drugim dyrygentem filharmonii wrocławskiej. Jest laureatem Ogólnopolskiego Konkursu Dyrygenckiego w Katowicach (1974), podczas którego, jako najmłodszy uczestnik, zdobył I nagrodę oraz nagrodę specjalną orkiestry Filharmonii Śląskiej. Szefował Filharmonii Wrocławskiej i Łódzkiej, współpracował z Filharmonią Krakowską i Rzeszowską, a także z Eastern Music Festival w Greensboro w USA, do dziś związany jest z Filharmonią Pomorską, z Orkiestrą Prezydencką w Ankarze oraz Texas Music Festival w Houston. Obecnie pełni funkcję I dyrygenta i szefa Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Poznańskiej. Dyrygował w większości krajów europejskich oraz w Egipcie, Izraelu, Kanadzie, Chinach, USA, Meksyku i Korei Płd. Jest profesorem zwyczajnym. Prowadzi klasę dyrygentury w Akademiach Muzycznych we Wrocławiu oraz w Warszawie, zaś Minister Szkolnictwa Wyższego powierzył mu funkcję krajowego eksperta przy opracowaniu standardów dotyczących programu studiów dyrygenckich. Zasiada w jury międzynarodowych konkursów dyrygenckich, m.in: im. G. Fitelberga w Katowicach oraz im. W. Lutosławskiego w Białymstoku. Został odznaczony m. in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Orderem „Gloria Artis”.

powrót do strony głównej