Koncert fortepianowy d-moll Johannesa Brahmsa to jedno z najświetniejszych dzieł tego gatunku. Jego prawykonanie odbyło się w Hanowerze w r. 1859. I jak napisał kompozytor, poniosło „błyskotliwą i stanowczą klęskę”. Zdaniem krytyków przywykłych do zupełnie innych form koncert odbiega od wzorców przeszłości. Wówczas lubiane były utwory z wirtuozowską lekkością partii solowego instrumentu. Przyjrzyjmy się zatem kompozycji.
Pierwszą część (Maestoso) rozpoczyna długi wstęp orkiestrowy, mieniący się rozmaitością barw i nastrojów. Część druga (Adagio) to refleksyjna pieśń o religijnym niemal nastroju. Następnie pojawia się rozbudowane rondo (Allegro non troppo), którego główną myśl inicjuje fortepian – muzyka zmierza ku triumfalnemu zakończeniu. Dzieło usłyszymy w interpretacji Ignacego Lisieckiego – świetnie wykształconego w Polsce i za granicą artysty – „wnikliwego interpretatora”, jak napisano w recenzji Przekroju.
Kurt Weill znany jest przede wszystkim jako twórca Opery za trzy grosze. Na przełomie lat 1933/34, w Berlinie, zaczął pisać dzieło muzyczne, którego treści kojarzone są z dozą gorzkiej ironii. Po wyjeździe z Niemiec, gdzie do głosu dochodzili naziści, dokończył II Symfonię w Paryżu.
Być może dlatego przyjęło się uważać, że utwór brzmi jak memento dla straszliwych czasów, dla Europy, która zaczęła coraz szybciej staczać się w przepaść katastrofy.
I zdaniem muzykologów – tej wymowy nie łagodzi nawet finał z parodią wojskowych marszów. Ciekawe, czy dziś również w ten sposób odczytujemy tę muzykę.
Utwór został skomponowany na zamówienie księżnej de Pilignac – spadkobierczyni fortuny maszyny do szycia Singer. Prawykonanie odbyło się w roku 1934 w Amsterdamie pod batutą Bruno Walter. W Polsce II Symfonię wykonuje się niezwykle rzadko, a szkoda!

IGNACY LISIECKI
Jest absolwentem Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie Piotra Palecznego. Studiował także w Hochschule für Musik und Theater w Hanowerze oraz dyrygenturę na tokijskim uniwersytecie Tokyo Music of Arts (Geidai). Przełomowym momentem w życiu artysty okazało się spotkanie z jednym z najwybitniejszych współczesnych rosyjskich pedagogów – Lwem Natochennym, którego niespotykany profesjonalizm i sposób przekazywania wiedzy był istotną inspiracją dla dalszego rozwoju pianisty. Koncertował w prestiżowych salach, m.in.: w berlińskim Konzerthausie, w Tokyo Opera City, Tokyo Metropolitan Theater, Tokyo Bunka Kaikan, Tokyo Sumida Triphony Hall. Współpracował z czołowymi orkiestrami m.in. z Tokyo Philharmonic Orchestra, Kyushu Symphony Orchestra oraz jako kameralista z litewskim wiolonczelistą Davidem Geringasem. Ważne miejsce w repertuarze pianisty zajmuje wykonywanie muzyki tworzonej przez najwybitniejszych współczesnych kompozytorów. Dokonał światowych prawykonań utworów m.in. Reflection No.8 Marcela Chyrzyńskiego, Gliptopalinomia Pawła Hendricha (utwory dedykowane pianiście) oraz II Sonaty fortepianowej Romana Palestra. Ważne miejsce w muzycznej aktywności pianisty zajmuje opracowywanie transkrypcji. W 2013 wydał swoją pierwszą płytę Homage to Brahms bardzo chwaloną zarówno w Polsce, jak i za granicą.


JACEK ROGALA Dyrektor Filharmonii Świętokrzyskiej

strona główna