Hiszpański koloryt, egzotyzm, niezwykła barwność muzyki oraz realizm postaci – to wszystko przesądziło o sukcesie dzieła Bizeta. Opera Carmen należy dziś do najpopularniejszych dzieł wystawianych na scenach teatrów operowych całego świata. Nie od początku jednak tak było. W II poł. XIX w., kiedy w operach królowała tematyka historyczna, mityczna lub baśniowa, a akcja dotyczyła zawsze życia tzw. „wyższych sfer”, dzieło Bizeta wydało się publiczności niezrozumiałe, zbyt śmiałe i kontrowersyjne. Publiczność nie przywykła oglądać scen z życia Cyganów, robotnic, żołnierzy czy – co gorsza – przemytników i złodziei. Nie domyślała się jednak, że Carmen otworzy nowy rozdział w historii opery – utoruje drogę dziełom werystycznym, czerpiących pełnymi garściami inspirację z prawdziwego życia.
Prapremiera Carmen 3 marca 1875 r. zakończyła się klęską. Historia, która kończy się zabójstwem, spotkała się z chłodnym przyjęciem publiczności paryskiej Opéra comique, która w dodatku uznała Carmen za „niemoralną sztukę”. Nie zyskała aprobaty główna bohaterka – piękna, wyzwolona młoda Cyganka, z której ust popłynęła przebojowa dziś habanera L'amour est un oiseau rebelle, czyli Miłość to cygańskie dziecię.
Opera jednak obroniła się dzięki znakomitemu połączeniu kunsztowności, elegancji muzyki Bizeta z librettem Henry’ego Meilhaca i Ludovica Halevy’ego – już pół roku później, w Wiedniu, przedstawienie odniosło sukces. Niestety – nie doczekał tego kompozytor, który 3 miesiące wcześniej, w wieku zaledwie 37 lat zmarł.



RENATA DROZD
Jest absolwentką Wydziału Wokalno-Aktorskiego Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi w klasie prof. Adeli Winiarskiej-Skrzyneckiej, gdzie uzyskała dyplom z wyróżnieniem. Swoje umiejętności doskonaliła na kursach mistrzowskich, m.in. u prof. Ingrid Kremling (Hochschule für Musik und Theater w Hamburgu), prof. Ryszarda Karczykowskiego (AM w Krakowie) oraz prof. Christiana Elssnera (AM w Dreźnie).
Zdobyła wiele nagród i wyróżnień w konkursach wokalnych, jak m.in.: II miejsce w I Ogólnopolskim Konkursie Młodych Sopranów im. Krystyny Jamroz w Busku Zdroju w 2002 (I miejsca nie przyznano), wyróżnienie i nagrodę specjalną za Pieśń zapomnianą na Międzyuczelnianym Konkursie Wykonawstwa Polskiej Pieśni Artystycznej w Warszawie w 1995, w 1999 została półfinalistką Konkursu Wokalnego Belvedere w Wiedniu. Debiutowała w 2001 w Operze Bałtyckiej w Gdańsku partią Micaëli w operze Carmen G. Bizeta. Od 2002 współpracowała z Operą na Zamku w Szczecinie, gdzie kreowała partię tytułową w Księżniczce czardasza E. Kalmana. Od września 2005 jest solistką Teatru Muzycznego w Lublinie.
Od 2005 występuje w autorskim programie Waldemara Malickiego i Jacka Kęcika – Filharmonia Dowcipu. Współpracuje także z Operą Nova w Bydgoszczy, gdzie kreuje rolę Rozalindy w Zemście nietoperza J. Straussa. Jest laureatką Nagrody Województwa Lubelskiego za osobisty wkład w rozwój i upowszechnianie kultury polskiej oraz nagrody Miasta Kielce za promocję regionu świętokrzyskiego.

BEATRIZ BLANCO
Urodziła się w Caracas, w Wenezueli. W wieku czterech lat uczyła się gry na cuatro, wenezuelskiej narodowej odmianie gitary, a jako ośmiolatka rozpoczęła naukę gry na fortepianie w Esquela Superior de Musica „Jose Angel Lamas”. Była również członkiem renomowanych wenezuelskich zespołów wokalnych, m.in. Kameralnego Zespołu Wokalnego Uniwersytetu Caracas i „Madrigalistas de Aragua”. Uczęszczała do szkoły tańca nowoczesnego zespołu „Taller de Danza Contemporanea de Caracas”, z którym następnie występowała. Naukę śpiewu klasycznego podjęła za radą znakomitej nauczycielki śpiewu Very Rosza. W Polsce mieszka od 1982. Studiowała śpiew w Akademiach Muzycznych – w Krakowie w klasie prof. Heleny Łazarskiej oraz w Warszawie w klasie prof. Kazimiery Goławskiej. Koncertowała w Wenezueli, Brazylii, Hiszpanii, Francji, Niemczech i na Litwie. Współpracuje z teatrami operowymi, m.in. z Warszawską Operą Kameralną. Z zespołem Teatru Wielkiego w Warszawie brała udział w premierowych przedstawieniach dzieła J. Bruzdowicz w Barcelonie, sali UNESCO w Paryżu oraz w ramach Olimpiad Kulturalnych w 1992. Wraz z gitarzystami Leszkiem Potasińskim i Markiem Walawenderem założyła zespół Solo Tres wykonujący muzykę hiszpańską i latynoamerykańską. W 1995 zadebiutowała w roli Carmen w Operze Śląskiej w Bytomiu. Oprócz klasycznego repertuaru operowego gra też role musicalowe. Jest wybitną wykonawczynią muzyki ludowej krajów Ameryki Łacińskiej, a także znawcą i popularyzatorem kultury Ameryki Południowej, zwłaszcza swojej dawnej ojczyzny. Ambasador Wenezueli w Polsce, Daniela Sokolovitch, nazwała artystkę „ambasadorem kultury wenezuelskiej w Polsce”. Dokonała licznych nagrań dla Polskiego Radia i jest częstym gościem w Telewizji Polskiej. Zajmuje się także działalnością pedagogiczną, prowadząc w Akademii Muzycznej zajęcia z fonetyki języka hiszpańskiego.

PATRYCY HAUKE
Jest absolwentem Wydziału Wokalno-Aktorskiego Akademii Muzycznej w Katowicach. Swoje umiejętności wokalne doskonalił na kursach mistrzowskich prof. Christiana Elsnera, Ryszarda Karczykowskiego, Kałudiego Kałudowa. Obecnie rozwija swój talent pod kierunkiem Dariusza Grabowskiego.
Współpracuje z Opera Śląską, Gliwickim Teatrem Muzycznym, Teatrem Muzycznym „Operetka” w Warszawie oraz Filharmonią Zabrzańską i Kaliską, Zamojską Orkiestrą Symfoniczną, Toruńską Orkiestrą Symfoniczną i zespołem Symfonia Baltica w Słupsku.
W swoim repertuarze ma partię Edgarda (Łucja z Lammermoor), Ismaela (Nabucco), Alfreda (Traviata), Rudolfa (Cyganeria), Peppe (Pajace), Don Jose (Carmen), Leńskiego (Eugeniusz Oniegin), Camilla de Rossillon (Wesoła wdówka), tytułową rolę w Carewiczu, Edwina (Księżniczka czardasza).

ZBIGNIEW MACIAS
Ukończył łódzką Akademię Muzyczną, gdzie studiował śpiew pod kierunkiem Zdzisława Krzywickiego. Debiutował jako student w łódzkim Teatrze Muzycznym. Jest laureatem Festiwalu Arii i Pieśni im. Jana Kiepury w Krynicy i Konkursu im. Marii Callas w Atenach. Był solistą Opery Śląskiej w Bytomiu i Teatru Wielkiego w Łodzi, współpracował z Operą Wrocławską i Teatrem Wielkim w Poznaniu. W 1992 związał się na trwałe z Teatrem Wielkim – Operą Narodową. W bogatym repertuarze artysty znalazły się partie z oper: G. Bizeta, P. Mascagniego, W. R. Wagnera, S. Moniuszki, F. Nowowiejskiego, G. Pucciniego, G. Rossiniego, G. Verdiego, P. Czajkowskiego, W. A. Mozarta, a także role musicalowe (Don Kichot w Człowieku z La Manchy, tytułowy Zorba w musicalu Kandera, Tewie w Skrzypku na dachu). Śpiewał Don Giovanniego w Sao Paulo (Brazylia), Sharplessa w Pretorii (RPA), Miecznika w Buffalo (USA), Germonta w Tokio, Nabucco w Pekinie. Występował również w Danii, krajach Beneluxu, Niemczech, Portugalii, Szwajcarii, Wielkiej Brytanii, w Japonii, Chinach, w obu Amerykach, Kanadzie, Brazylii, na Martynice oraz na festiwalach operowych w Carcasonne, Bregenz, Wexford, Xanten. Oddzielnym nurtem zainteresowań śpiewaka jest repertuar koncertowy – śpiewa pieśni Schuberta, Schumanna, Wolfa, Ravela, Czajkowskiego i Rachmaninowa. Nagrywał z orkiestrami PR i TV w Łodzi i Krakowie.

JACEK ROGALA
Dyrektor Naczelny i Artystyczny Filharmonii Świętokrzyskiej.