Wieczór rozpocznie utwór Maestro Jerzego Maksymiuka - jednego z ostatnich tak charakterystycznych postaci w gronie dyrygentów (i kompozytorów), który "na estradzie nie dba o estetykę ekspresji". Kompozycja L’action II na orkiestrę i dwóch dyrygentów - jak sugeruje sam tytuł - wymaga dwóch dyrygentów, którzy staną przed świętokrzyskimi filharmonikami. Maestro Maksymiukowi towarzyszyć będzie Filip Sejer młody dyrygent, absolwent łódzkiej AM. Koncert G-dur, który usłyszymy na zakończenie I części koncertu, zabrzmiał po raz pierwszy 14 stycznia 1932 roku w wykonaniu Marguerite Long. Orkiestrę Lamoureux prowadził sam kompozytor. W utworze nie brak harmonii i zwrotów melodycznych o zabarwieniu hiszpańskim, jednak najsilniej dają o sobie znać fascynacje jazzem. Dzieło zachwyca jasnością budowy i prostotą narracji. Podczas piątkowego wieczoru poznamy go w interpretacji Janusza Olejniczaka, jednego z najwybitniejszych polskich pianistów w historii. Na koniec zabrzmi utwór niezwykły: słynne Wariacje Enigma op. 36 Edwarda Elgara. Uważany za odnowiciela muzyki angielskiej, ten znakomity kompozytor był bodaj ostatnim klasycyzującym romantykiem na kontynencie. Wariacje Enigma należą z kolei do jego najsłynniejszych utworów. Na tę porywającą słuchaczy na całym świecie kompozycję składa się czternaście wariacji, z których każda jest muzycznym portretem jednego z przyjaciół Elgara, jego żony, a także samego kompozytora. Z jednym wyjątkiem, każda z wariacji została opatrzona inicjałami “portretowanej” osoby. Np. pierwsza z wariacji nosi przydomek C.A.E., czyli inicjały żony kompozytora: Caroline Alice Elgar. Warto jednak pamiętać, że w tych niezwykłych wariacjach nie chodzi wyłącznie o charakteryzowanie muzyką poszczególnych osób, ale także o naśladowanie ich zachowań – np. nietypowego śmiechu.

Janusz Olejniczak
Należy do najwybitniejszych współczesnych chopinistów. Urodzony we Wrocławiu, w 1970 r. był najmłodszym laureatem Międzynarodowego Konkursu im. Fryderyka Chopina, uczniem Luizy Walewskiej, Ryszarda Baksta, Zbigniewa Drzewieckiego oraz Witolda Małcużyńskiego. Został także nagrodzony na Międzynarodowym Konkursie im. Alfreda Caselli w Neapolu.
Artysta koncertuje w Europie, obu Amerykach, Azji i Australii w najsłynniejszych salach koncertowych, jak Carnegie Hall, Filharmonia Berlińska, Teatro Colón w Buenos Aires, Salle Pleyel, Suntory Hall, Lincoln Center, Tonhalle w Düsseldorfie, czy Concertgebouw. Wielokrotnie zasiadał w jury konkursów pianistycznych i dawał lekcje mistrzowskie poza granicami kraju – w Europie, Kanadzie, Japonii, Kolumbii.
Poza żelaznym repertuarem klasycznym wykonuje i nagrywa także polską muzykę współczesną (m.in. Lutosławski, Górecki, Kilar). Występował z orkiestrami pod dyrekcją Witolda Rowickiego, Stanisława Wisłockiego, Kazimierza Korda, Antoniego Wita, Jerzego Maksymiuka, Wojciecha Michniewskiego, Tadeusza Strugały, Charles’a Dutoit, Andrzeja Boreyki, Grzegorza Nowaka, Jacka Kaspszyka i in. Od wielu lat współpracuje także z Markiem Mosiem i Orkiestrą Aukso.
Był jednym z pierwszych wykonawców muzyki Chopina na instrumentach historycznych (Érard i Pleyel); jest stałym gościem festiwalu „Chopin i jego Europa” w Warszawie, na którym zagrał m.in. u boku Marthy Argerich i Marii João Pires i Fransa Brüggena.
Jego dorobek artystyczny obejmuje ponad 40 nagrań repertuaru klasycznego, romantycznego i współczesnego, w tym ścieżki dźwiękowe do filmów Pianista Romana Polańskiego i Błękitna nuta Andrzeja Żuławskiego.
Artysta został uhonorowany Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2000), Złotym Medalem Gloria Artis (2005) oraz ośmiokrotnie nagrodą „Fryderyk”. W październiku 2015 r. rozpoczął stałą współpracę z Uniwersytetem Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie.


Jerzy Maksymiuk
Urodził się w Grodnie (1936). Studia muzyczne zwieńczyły trzy dyplomy: z pianistyki (klasa Jerzego Lefelda), kompozycji (klasa Piotra Perkowskiego) i dyrygentury (klasa Bogusława Madeya).
W roku 1961 zdobył I nagrodę na Ogólnopolskim Konkursie Pianistycznym im. Ignacego Jana Paderewskiego w Bydgoszczy, ale pianistykę porzucił na rzecz dyrygentury. W 1972 roku założył Polską Orkiestrę Kameralną, którą wkrótce wielu krytyków uznało za jedną z najlepszych orkiestr na świecie. POK koncertowała pod jego batutą na całym świecie w tak prestiżowych salach jak Carnegie Hall, Wiener Ferein, a także na słynnych londyńskich Promsach i oczywiście w Polsce. Sukcesem był także kontrakt z wytwórnią płytową EMI.
W roku 1975 Maksymiuk został pierwszym dyrygentem WOSPR-u (dwukrotne tournée europejskie i w Stanach Zjednoczonych). Lata 1983-1991 to okres owocnego szefowania BBC Scottish Symphony Orchestra, wielu koncertów i tournée z tym zespołem (m.in. Koncerty Promenadowe w Londynie). Tytuł Conductor Laureate przyznany artyście jest wyrazem uznania dla jego osiągnięć w BBC SSO. W roku 1990 Jerzy Maksymiuk rozpoczął współpracę z English National Opera, gdzie poprowadził premierowe przedstawienie "Don Giovanni" i " Zemsta nietoperza". Następne lata wypełniły koncerty w wielu prestiżowych salach, m.in. dyrygował koncertem otwierającym salę Filharmonii w Belfaście. Na swym koncie ma koncerty z tak znakomitymi orkiestrami jak London Symphony Orchestra, London Philharmonic Orchestra, Orchestre National de France, Tokyo Metropolitan Symphony Orchestra, Zawsze koncertował też w kraju, często z wyróżnianą przez siebie Sinfonią Varsovią. Jerzy Maksymiuk nagrał ponad 100 płyt, m.in. dla EMI (13 płyt), Hyperionu, Naxosa Na swym koncie ma wiele nagród, m.in. nagrodę Gramophone Award - "Best Concerto of the Year" (1992) za "The Confession of Isobel Gowdie" Jamesa Macmillana.
Jest jednym z dwóch artystów odznaczonych prestiżowym złotym medalem za popularyzowanie muzyki Edwarda Elgara. Maksymiuk jest też kompozytorem (muzyka symfoniczna, kompozycje kameralne, balet, pieśni, muzyka filmowa). Pracę jako kompozytor muzyki filmowej rozpoczął już na studiach - współpracował m.in. z Jerzym Petelskim, Wojciechem Hasem i Krzysztofem Zanussim. Łącznie ogromny dorobek Maksymiuka obejmuje muzykę do ponad 100 filmów.
Od kilku lat artystę pochłania komponowanie muzyki symfonicznej. Ostatnio napisane kompozycje to m.in.,” Liście gdzieniegdzie spadające” (2011) - utwór na orkiestrę kameralną, „Vers” na orkiestrę smyczkową (2014), „Arbor vitae II” na orkiestrę, akordeony i sopran (2018), „Gdy marzenia płoną” na trzy akordeony, utwór dedykowany zespołowi Motion Trio (2021). Za wspaniały przerywnik w tej pracy uznaje Maksymiuk napisanie muzyki do niemego filmu „Mania” z udziałem Poli Negri (2011). „Pisząc muzykę do „Manii” mogłem odbyć interesującą wycieczkę, nie tylko muzyczną” – mówi. Zainspirowała ona z kolei artystę do napisania muzyki na wokal i dwa fortepiany, która ukazała się na płycie zatytułowanej „Retro” (2017). Wykonawcami byli poza nim: Janusz Olejniczak i Kasia Moś (śpiew).
Artystę uhonorowano wieloma odznaczeniami, m.in. Krzyżem Kawalerskim Odrodzenia Polski, Brylantową i Złotą Batutą, SuperWiktorem, Złotym Fryderykiem. Jest Honorowym obywatelem miasta Białystok. Szczyci się tytułami Doktora Honoris Causa nadanymi przez Uniwersytet w Strahclyde, Uniwersytet Białostocki, Akademię Muzyczną w Bydgoszczy oraz warszawski UMFC.


Filip Sijer
Naukę gry na fortepianie rozpoczął w wieku 10 lat w Państwowej Szkole Muzycznej I stopnia w Opocznie w klasie mgr Marcina Mieszczankowskiego. W 2013 roku po skończeniu Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia w Opocznie podjął naukę w Państwowej Szkole Muzycznej I i II stopnia im. Tadeusza Wrońskiego w Tomaszowie Mazowieckim w klasie fortepianu mgr Anny Zdonek.
Od 2015 roku kontynuował naukę gry na fortepianie w klasie dr hab. Katarzyny Kling w Ogólnokształcącej Szkole Muzycznej I i II stopnia im. Henryka Wieniawskiego w Łodzi, którą ukończył z oceną bardzo dobrą.
W 2018 roku podjął naukę w Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi w klasie fortepianu dr hab. Katarzyny Kling, prof. AM. Od 2020 roku rozpoczął kolejne studia – Dyrygenturę Symfoniczną w klasie dyrygentury dr hab. Jacka Rogali; także na powyższej uczelni. W czerwcu 2023 roku ukończył studia licencjackie z dyrygentury symfonicznej, a w grudniu studia magisterskie na kierunku fortepian.
Obecnie kontynuuje naukę w Akademii Muzycznej w Łodzi na studiach magisterskich na kierunku dyrygentura symfoniczno-operowa. Do jego ostatnich osiągnięć należą m.in.: III miejsce na V Międzynarodowym Konkursie-Festiwalu Młodych Pianistów i Nauczycieli Fortepianów dedykowany Aldona Dvarionaite w Zarasai na Litwie (2019), III miejsce wraz ze skrzypaczką Zuzanną Ciołek na Międzynarodowym Konkursie w Moskwie (2021) – kategoria kameralistyki – klasa Prof. dr hab. Elżbiety Różyckiej-Przybylak, II miejsce w I ogólnopolskim konkursie „Muzyczny Koryfeusz” (kategoria kameralistyki) Poznań 15.04.2022 r. – kwintet fortepianowy w składzie: Filip Sijer, Agata Miłoś, Alicja Poręba, Malwina Miękoś, Kajetan Kosiec – przygotowanie zespołu dr hab. Michał Rot.
Pianista występował na licznych koncertach i grał recitale m.in. w Warszawie (recital fortepianowy z cyklu „Promocja młodych talentów” – organizowany przez Narodowy Instytut Fryderyka Chopina -24.10.2019 r.), Łodzi, Wrocławiu.
Obecnie jako dyrygent uczestniczy w organizacji różnych projektów artystycznych i studenckich związanych z łódzką uczelnią muzyczną, gdzie kilkukrotnie prowadził orkiestrę symfoniczną w ramach sesji musica moderna czy innych wydarzeń muzycznych.
Filip Sijer pracował także pod okiem licznych światowej sławy pianistów jakimi są między innymi: Kevin Kenner, Cyprien Katsaris, Wolfgang Manz, Einar Henning Smebye, Peter Tuite, Bradley Bolen, Tobias Koch; oraz dyrygentów: Marek Pijarowski, Wojciech Michniewski, Wojciech Rajski.

strona główna

kwiecień 2024