Uwertura do opery Alcesta Christopha W. Glucka powstała w 1767 roku – ponad 150 lat po słynnym Orfeuszu Claudia Monteverdiego – i natychmiast stała się najsławniejszą muzyczną wersją mitu o śpiewaku, który swoim kunsztem wokalnym potrafił wzruszyć podziemne bóstwa. W trakcie swojej twórczości Ludomir Różycki zajmował ważne miejsce w polskim środowisku artystycznym, a jego dzieła prezentowane były na scenach polskich i nie tylko. Niestety, jeden ze swoich koncertów skrzypcowych pozostawił niedokończony. Dopiero w 2000 roku Zygmunt Rychert dokonał rekonstrukcji i instrumentacji Koncertu skrzypcowego F-dur, na podstawie częściowo zachowanego wyciągu fortepianowego akompaniamentu i całej ocalałej partii solowej skrzypiec. Tym samym nadał mu niezwykle fascynujący charakter, który nawiązuje do wcześniejszych dzieł orkiestrowych Różyckiego. Młoda skrzypaczka Ewelina Nowicka z wprawą i wielką werwą zinterpretuje trudną solową część koncertu. Pierwsza w dorobku Roberta Schumanna Symfonia – Wiosenna – powstała… w lutym 1841 r. Kompozytor chciał, by „pierwsze wejście trąbek brzmiało jak sygnał przebudzenia – wstęp miałby ukazywać, jak świat zaczyna się zielenić, a Allegro – jak przybywa wszystkiego, co do wiosny należy”. Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Świętokrzyskiej dyrygować będzie Zygmunt Rychert.

Ewelina Nowicka
Urodzona w Gdańsku, polska skrzypaczka i kompozytorka. Od 6 roku życia gra na skrzypcach, a pierwsze doświadczenia kompozytorskie zaczęła zbierać w wieku 8 lat. W latach 2001-2007 studiowała skrzypce oraz pedagogikę w klasie Prof. Petru Munteanu w Hochschule für Musik und Theater w Hamburgu. Od 2007 do 2009 roku podyplomowo studiowała grę na skrzypcach w Hochschule für Künste w Bremie, a w latach 2010-2012 odbyła mistrzowskie studia podyplomowe w klasie Prof. Katrin Scholz w Hochschule für Künste w Bremie. Jest zdobywczynią wielu nagród w międzynarodowych i krajowych konkursach skrzypcowych. Między innymi jest laureatką nagrody Radia Heskiego we Frankfurcie nad Menem, II nagrody na międzynarodowym konkursie skrzypcowym w Goch (1997), pierwsza nagroda na ogólnopolskim konkursie muzyki kameralnej we Wrocławiu (2001), III nagrody na konkursie Elise Meyer w Hamburgu (2003), III nagrody na konkursie „Moderne Solo Streicher” w Bremie (2008).
W wieku 16 lat debiutowała jako solistka z różnymi orkiestrami, m. in.: Polską Filharmonią Bałtycką, Bremerhaven Stadtorchester, Lwowską Orkiestrą Symfoniczną, Orkiestrą Kameralną Polskiego Radia „Amadeus”, Sinfonią Varsovia, Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach, Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Krakowskiej, Jihoceska Komorni Filharmonie w Czeskich Budziejowicach, Hamburger Klassik Philharmonie, Orchesterakademie NRW w Düsseldorfie.
W jej repertuarze znajdują się znane koncerty skrzypcowe Mozarta, Paganiniego, Wieniawskiego, Czajkowskiego, Dvoraka, Strawińskiego i wiele innych. W roku 2001 odkryła wraz z dyrygentem Zygmuntem Rychertem unikatowe koncerty skrzypcowe Ludomira Różyckiego i Ignacego Jana Paderewskiego, których prawykonań i nagrań dokonała z Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach, Filharmonią Szczecińską i Filharmonią Bałtycką. W roku 2011 została wydana płyta z koncertem skrzypcowym Ludomira Różyckiego i transkrypcjami Eweliny z Baletu Pan Twardowski na skrzypce i fortepian dla wydawnictwa Acte Préalable w Warszawie.
Z racji zainteresowań życiem i twórczością Dymitra Szostakowicza, wpadła na trop mało znanego jeszcze w Polsce kompozytora Mieczysława Weinberga. To odkrycie repertuarowe zaowocowało w roku 2011 podczas Festiwalu Probaltica w Toruniu i Mikołowskich Dni Muzyki, dokonując polskich prawykonań i nagrań koncertu skrzypcowego g-moll op. 67 pod batutą Dainiusa Pavilionisa i Europejskiej Orkiestry Festiwalowej oraz Concertina op. 42 i Rapsodii na tematy mołdawskie op. 47 wraz Agnieszką Duczmal i Radiową Orkiestrą Kameralną Polskiego Radia "Amadeus". Zinstrumentowała zaginioną wersję Rapsodii mołdawskiej na skrzypce i orkiestrę kameralną, która została opublikowana w wydawnictwie Peer Music. Płyta z nagraniami utworów Mieczysława Weinberga dla Polskiego Radia została wydana w roku 2015 dla znanego wydawnictwa CPO w Osnabrücku.
W roku 2014 prawykonała wspólnie z Zygmuntem Rychertem i Filharmonią Toruńską nieznany koncert skrzypcowy A-Dur op. 98 Apolinarego Szeluty. Prawykonania i nagrania zapomnianych koncertów skrzypcowych zostały wyróżnione nominacją do Nagrody Koryfeusz Muzyki Polskiej 2014. W roku 2014 płyta z utworami na skrzypce i fortepian Mieczysława Weinberga nagrana z pianistką Mileną Antoniewicz dla wydawnictwa RecArt otrzymała nominację do Nagrody Fryderyk 2014 w kategorii muzyka kameralna.
W roku 2023 wydała płytę z utworami Szymona Laksa, Mieczysława Weinberga i własną kompozycją Kaddish 1944 pod batutą Agnieszki Duczmal i Anny Duczmal-Mróz i Radiową Orkiestrą Kameralną Polskiego Radia "Amadeus" dla znanej wytwórni płytowej CPO w Osnabrücku. Na płycie znalazły się jej własne instrumentacje nieznanych utworów Laksa i Weinberga, które zdobyły do tej pory wiele pozytywnych recenzji w prasie na całym świecie. Brała udział w wielu kursach mistrzowskich u renomowanych pedagogów. Byli to m. in.: Wolfgang Marschner, Thomas Brandis, Krzysztof Węgrzyn, Petru Munteanu, Katrin Scholz, Mieczysław Ławrynowicz, Herman Krebbers, Krzysztof Jakowicz, Konstanty Andrzej Kulka, Wanda Wiłkomirska, Takaya Urakawa. Już od dzieciństwa zajmuje się kompozycją i współpracowała z wieloma znanymi kompozytorami, m. in. Michael Volpe, Krzysztof Olczak, Stanislaw Moryto, Peter Michael Hamel, Elisabeth Sikora, Helmut Zapf, Eugeniusz Glowski, Matthias Jann, Sebastian Stier, Georg Hajdu, Manfred Stahnke i Helmut Erdmann. Swoje kompozycje wykonuje jako solistka na koncertach. Współpracuje także z profesjonalnymi orkiestrami jak i chórami. W roku 2008 otrzymała wyróżnienie na konkursie „Jugend Komponiert” za utwór na skrzypce i fortepian „Kaddish 1944”, wyróżnienie Bremer Kompositionspreis 2008 za utwory „Concerto ebraico” i „Concerto für Amadeo”. W roku 2009 otrzymała V nagrodę na Crossover Composition Award w Mannheim oraz w ramach nagrody publikację jej utworu na dwoje skrzypiec "Jongleurs" przez Ries & Erler Verlag. Od roku 2010 kompozycje Eweliny są publikowane także w wydawnictwie Verlag Neue Musik w Berlinie. Dzięki tej współpracy jak i wydawnictwu Kreuzberg Records powstał album kompozytorski z kompozycjami na skrzypce i fortepian. Stypendystka Prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego (1999), Ministra Kultury (1999-2001), Otto Stöterau- Stiftung (2001-2005) oraz Oskar und Vera Ritter Stiftung (2009-2010). Obok działalności solistycznej i kompozytorskiej zajmuje się pedagogiką skrzypcową w Staatliche Jugendmusikschule w Hamburgu. Od roku 2008 jest członkiem Związku Kompozytorów Niemieckich, GEDOK Hamburg i ESTA Deutschland.


Zygmunt Rychert
Edukację muzyczną rozpoczął w czwartym roku życia od nauki gry na skrzypcach. Już jako uczeń był etatowym organistą w gdańskich kościołach. Studiował kompozycję i dyrygenturę w PWSM w Poznaniu, w której otrzymał dyplom z odznaczeniem. Uzyskał wiele nagród, w tym już jako student i najmłodszy uczestnik został laureatem I Konkursu Dyrygenckiego w Katowicach. Po studiach otrzymał stypendium rządowe. Przez trzy sezony był dyrygentem Filharmonii Narodowej w Warszawie, z którą koncertował na 3 kontynentach. W 1974 roku założył orkiestrę obecnej Filharmonii Bałtyckiej, w której pełnił funkcję dyrektora artystycznego do grudnia 1993 roku. Przez szereg lat był dyrektorem artystycznym oper w Bydgoszczy i Gdańsku. Jako dyrygent koncertował niemal w całej Europie - od Islandii, Hiszpanii i Malty po Rosję i Ukrainę, koncertował także w Japonii, na Bliskim Wschodzie oraz w 17 stanach USA z takimi solistami jak: I. Ojstrach, D. Roztropowicz, K. Zimerman, K. A. Kulka, P. Badura-Skoda, N. Yepes, P. Paleczny, J. Olejniczak, W. Malicki. Dokonał licznych nagrań w Polskim Radiu i TV, a także płyt CD. W swym repertuarze posiada dzieła od kameralnych po Symfonię Tysiąca G. Mahlera, którą prowadził kilkakrotnie w 850-osobowym międzynarodowym składzie, a nawet utwory wykonane z udziałem 3000 muzyków i śpiewaków wykonane podczas wizyty Ojca Świętego Jana Pawła II w Polsce w 1999 roku. W Przewodniku płytowym muzyki poważnej (2001) został uznany za najlepszego polskiego dyrygenta, a jego nagranie III Symfonii Organowej C. Saint-Saënsa (z orkiestrą Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku), za najlepsze nagranie tego utworu na świecie. Zrekonstruował i całkowicie zinstrumentował dwa niedokończone koncerty skrzypcowe I. J. Paderewskiego i L. Różyckiego. Jest także pedagogiem w bydgoskiej Akademii Muzycznej, gdzie prowadzi akademicką orkiestrę symfoniczną. We wrześniu roku 2001 objął kierownictwo artystyczne Toruńskiej Orkiestry Kameralnej, a w roku 2003 także Filharmonii Szczecińskiej. Uczestniczył także w wielu międzynarodowych festiwalach muzycznych. W 2014 otrzymał nagrodę Fryderyka za nagranie CD z utworami W. Kilara. Posiada tytuł profesora sztuki muzycznej.

strona główna

kwiecień 2024