KONCERT SYMFONICZNY
ROMANTYCZNE INSPIRACJE
ILONA KRZYWICKA sopran
ŁUKASZ HAJDUCZENIA baryton
ORKIESTRA SYMFONICZNA FŚ
JACEK ROGALA dyrygent
PIOTR MOSS De la poésie française... symfonia liryczna na mezzosopran, baryton i orkiestrę
ANTONíN DVOŘÁK VIII Symfonia G-dur op. 88
„Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego,
w ramach programu „Zamówienia kompozytorskie”,
realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca”
Koncert jest współorganizowany przez Narodowy
Instytut Muzyki i Tańca
w ramach programu „Muzyk – rezydent”,
finansowanego ze środków
Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Muzykiem-rezydentem
w Filharmonii Świętokrzyskiej
w sezonie 2024/25 jest Magdalena Basaj.
Rozpoczynająca wieczór Symfonia liryczna pt. De la poésie française… będzie w zasadzie cyklem pieśni orkiestrowych. Pieśni są bowiem bliskie kompozytorowi Piotrowi Mossowi, tak jak i poezja – obecna nie tylko w jego twórczości wokalnej, ale będąca również inspiracją jego utworów kameralnych i orkiestrowych. W nowym utworze kompozytor wykorzysta wiersze z różnych epok literatury francuskiej. Pieśni wykonają Ilona Krzywicka oraz Łukasz Hajduczenia. Po przerwie zabrzmi afirmująca życie VIII Symfonia Antonína Dvořáka, najbardziej optymistyczna i radosna ze wszystkich jego symfonii. Symfonia powstawała podczas długich wędrówek po lasach i polach w okolicach wsi Vysoká u Příbramě w środkowych Czechach.
Ilona Krzywicka
Ukończyła z wyróżnieniem Akademię Muzyczną w Poznaniu (klasa prof.G. Flicińskiej-Panfil) i następnie doskonaliła swoje umiejętności w Atelier Lyrique w Operze Narodowej w Paryżu. Kontrakt w Operze Paryskiej trwał trzy lata i zwieńczony został prestiżową nagrodą Prix Lyrique L’ AROP 2012 (najlepsza solistka sezonu) Swój warsztat wokalny doskonaliła pod okiem wybitnej śpiewaczki Prof. Teresy Żylis-Gara.
Zadebiutowała na scenie w roku 2008 tytułową rolą w Halce Moniuszki, podczas plenerowego spektaklu w Pałacu w Radziejowicach. W 2019 roku powróciła do roli Halki i wykonywała ją na deskach Teatru Wielkiego Opery Narodowej w Warszawie w reżyserii Agnieszki Glińskiej i dyrekcją Łukasza Borowicza.Spektakl został zarejestrowany i jest dostępny na platformie vod.teatrwielki.pl
W latach 2009-2024 występowała m.in. w Opéra Bastille oraz Palais Garnier w Paryżu,Teatro Real w Madrycie, Théâtre National de Bordeaux en Aquitaine, Pfalztheater Kaiserslautern, Staatstheater
Cottbus, Theater und Orchester Heidelberg, Theater Heilbronn, Teatrze Janacka w Brnie, Teatrze Wielkim Operze Narodowej w Warszawie, Brandenburger Theater, Teatrze Wielkim w Poznaniu, Opera Nova w Bydgoszczy, Operze Wrocławskiej, Operze Podlaskiej, Operze Bałtyckiej, Operze na Zamku w Szczecinie, Operze Krakowskiej itd.
Ponadto występowała podczas koncertów w Villa Medici w Rzymie, L’Auditori w Barcelonie, a także w Wielkiej Brytanii, Grecji, Francji, Hiszpanii, Rosji, Austrii, Niemczech, na Litwie oraz w Tajlandii.
Jest laureatką wielu konkursów krajowych i zagranicznych.
W dorobku posiada role: Cio-Cio-San (Madama Butterfly G.Puccini), Jenufa (Jenufa L.Janáček), Mimi & Musetta ( Cyganeria, G.Puccini), Tatiana ( Eugeniusz Oniegin, P.Czajkowski), Rusałka (Rusałka, A.Dvorak), Micaela (Carmen, G Bizet), Maria ( Mazepa, P. Czajkowski), Małgorzata (Faust, C.Gounod), Sylva ( Księżniczka Czardasza I.Kalmana), Mrs Ann Maurrant (Street Scene, K.Weill) Mirandolina (Mirandolina, B.Martiů) , Mozarta : Contessa Almaviva ( Le nozze di Figaro), Donna Anna (Don Giovanni), Pamina & I Dama (Czarodziejski flet) , Arminda ( La finta giardiniera), Eurydyka (Orfeusz i Eurydyka, K. Glucka)
Artystka z powodzeniem wykonuje także muzykę kantatowo-oratoryjną oraz pieśni. W Jej repertuarze znajdują się tak znakomite dzieła jak: W.A.Mozarta : Msza Koronacyjna KV 317 i Requiem d-moll ,14 Symfonia D.Szostakowicza, Completorium G.G.Gorczyckiego , Stabat Mater J.Haydna, G.Rossiniego, A.Dvoraka, G.B.Pergolesiego oraz L.Boccheriniego, La Vierge J.Massenet, 3 Symfonia Kaddish L.Bernsteina, Angelus W.Kilara , Requiem J.Brahmsa, A.Schnittke, Egmont oraz IX Symfonię L.van Beethovena.
Koncert w Filharmonii Świętokrzyskiej to ponowne spotkanie z twórczością Piotra Mossa.W grudniu 2023 artystka wzięła udział w prawykonaniu “Te Deum” P.Mossa na sopran,baryton, chór i orkiestrę w Filharmonii Podkarpackiej w Rzeszowie.
Łukasz Hajduczenia
Urodził się w Toruniu, gdzie rozpoczął edukację muzyczną grając na skrzypcach, ukończył wydział wokalny warszawskiego Uniwersytetu Muzycznego im. F.Chopina, Guildhall School of Music and Drama w Londynie oraz wydział operowy londyńskiego Associated Studios. Jest laureatem wielu konkursów wokalnych o randze krajowej (nagradzany w Olsztynie, Katowicach, Częstochowie, Dusznikach - Zdroju, Warszawie) a także międzynarodowej, m. in. XV Międzynarodowego Konkursu Sztuki Wokalnej im Ady Sari w Nowym Sączu, II Międzynarodowy Konkursu duetów „Pianovoce” w Moskwie, XIX Międzynarodowego Konkursu Muzyki Kameralnej im. K. Bacewicza w Łodzi, 54 Międzynarodowego Konkursu im. F. Vinasa w Barcelonie oraz I Międzynarodowego Konkursu im. K. Szymanowskiego w Katowicach.
Wziął udział w prestiżowej Georg Solti Accademia di Bel Canto we Włoszech, gdzie miał możliwość pracować m. in. z takimi artystami jak: Angela Gheorghiu, Richard Bonynge czy Dennis O'Neil. Ponadto uczestniczył w kursach prowadzonych m. in. przez Teresę Żylis – Garę, Olgę Pasiecznik, Jadwigę Rappe, Andrija Szkurhana, Grahama Johnsona, Andre Orlowitza, Wiesława Ochmana, Laurę Sarti oraz Jerzego Artysza. Wielokrotnie występował wspólnie z jedną z najlepszych polskich śpiewaczek Urszulą Kryger.
Koncertował na wielu scenach polskich i zagranicznych m in. w Niemczech, Szwajcarii, Austrii, Anglii, Włoszech, Hiszpanii, Rosji, Białorusi, Litwy, Holandii, Belgii, Francji, Finlandii i Serbii. Jako solista operowy kreował postaci Orfeusza w „Orfeuszu i Eurydyce” Ch. W. Glucka, Hrabiego Almavivy w „Le nozze di Figaro” W. A. Mozarta, Marcello w „La Boheme” G. Pucciniego ,Jontka w „Halce wileńskiej” Stanisława Moniuszki, oraz Eneasza w „Dydonie i Eneaszu” Henry'ego Purcella. Występował na deskach Warszawskiej Opery Kameralnej, Polskiej Opery Królewskiej oraz Teatru Wielkiego, a także w teatrach operowych w: Szczecinie, Wrocławiu i Wiesbaden. W znacznym stopniu jego działalność artystyczna obejmuje muzykę oratoryjną oraz kameralną. Regularnie współpracuje ze Stowarzyszeniem Polskich Muzyków Kameralistów. Ma w repertuarze szereg cykli liryki wokalnej niemieckiej, francuskiej, angielskiej, polskiej, włoskiej, rosyjskiej oraz ukraińskiej. Był zapraszany do licznych przedsięwzięć nagraniowych, z których najważniejsze to cykle pieśni Josepha Haydna, Maurice Ravela, Sanisława Moniuszki, Władysława Żeleńskiego, Mieczysława Karłowicza a także pieśni współczesnego kompozytora Dariusza Przybylskiego.
Łukasz Hajduczenia jest doktorem nauk humanistycznych w obszarze muzyki cerkiewnej różnych okresów. Tytuł ten uzyskał na Wydziale „Artes Liberales” Uniwersytetu Warszawskiego w 2024 roku. Twórca i lider Męskiego Zespołu Muzyki Cerkiewnej „Katapetasma”.
Jacek Rogala
Jest absolwentem wrocławskiej Akademii Muzycznej, w której z wyróżnieniem ukończył studia: kompozytorskie pod kierunkiem Grażyny Pstrokońskiej-Nawratil (1990) oraz dyrygenckie pod kierunkiem Marka Pijarowskiego (1992).
Od roku 2001 jest dyrektorem Filharmonii Świętokrzyskiej w Kielcach i festiwali: Świętokrzyskie Dni Muzyki, Lato w Filharmonii, Festiwal Filmu i Muzyki. W 2012 zainaugurował działalność kieleckich filharmoników w nowej siedzibie, której budową był pochłonięty przez dekadę.
W latach dziewięćdziesiątych był asystentem dyrygenta we wrocławskiej Operze, a także współpracował jako stały gościnny dyrygent z Orkiestrą Capella Bydgostiensis. Następnie przebywał
na stypendium dyrygenckim im. Artura Rodzińskiego w The Cleveland Symphony Orchestra. W tym okresie pracował w Redakcji Muzycznej Polskiego Radia we Wrocławiu, był pełnomocnikiem Ministra Kultury
i Sztuki do spraw muzyki, a następnie kierował Redakcją Muzyki Współczesnej Programu II Polskiego Radia. W 1999 sprawował kierownictwo artystyczne Dni Grażyny Bacewicz – festiwalu PR i TVP.
W latach 2000-2007 był prezesem, a do roku 2010 – wiceprezesem zarządu Polskiego Towarzystwa Muzyki Współczesnej (ISCM), w którym kierował także Konkursem Muzyki XX i XXI Wieku dla Młodych Wykonawców. Udziela się jako juror konkursów wykonawczych i członek komisji programowych festiwali (m.in. Światowe Dni Muzyki Wrocław 2014, Międzynarodowy Konkurs Dyrygentów w Bukareszcie 2013-2019, I Konkurs Wiolonczelowy im. D. Połońskiego w Łodzi 2021, Ogólnopolski Konkurs Młodych Dyrygentów w Białymstoku 2022). Jest autorem książki Muzyka polska XX wieku wydanej przez PWM (2000).
Przez kilkanaście lat prowadził działalność dydaktyczną na Uniwersytecie Jana Kochanowskiego
w Kielcach. Obecnie jest kierownikiem Katedry Dyrygentury i profesorem Akademii Muzycznej w Łodzi.
Od 2019 jest członkiem Rady Uczelni Akademii Muzycznej we Wrocławiu. Był członkiem Rady do spraw Instytucji Artystycznych Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego pierwszej i trzeciej kadencji. Od 2012 był wiceprzewodniczącym, a od 2021 jest przewodniczącym Zrzeszenia Filharmonii Polskich.
Dokonał wielu prawykonań i nagrań radiowych oraz filmowych. Jego nagrania kompozycji 3 dla 13 Pawła Mykietyna (POR) oraz Concerto á rebours Tadeusza Wieleckiego (NOSPR) zwyciężyły
na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO w Paryżu (1995 i 1999), a płyta z nagraniem utworu 3 dla 13 w roku 2009 otrzymała nagrody Fryderyk w dwóch kategoriach: Album Roku Muzyka Współczesna oraz Najwybitniejsze Nagranie Muzyki Polskiej. Z Orkiestrą Filharmonii Świętokrzyskiej dokonał nagrań płytowych, w tym m.in. czteroczęściowy cykl pt. Album Polski, We Are From Here z muzyką Włodka Pawlika, Muzyka na otwarcie z utworami zamówionymi u polskich kompozytorów na pierwszy koncert w nowej siedzibie Filharmonii Świętokrzyskiej oraz premierowe nagrania kompozycji Ryszarda Bukowskiego i Karola Anbilda.
W latach 2007-2011 poprowadził prapremiery pięciu baletów współczesnych wyprodukowanych przez Filharmonię Świętokrzyską i Kielecki Teatr Tańca, w tym: Zdarzyło się w Jeruzalem K. Dębskiego
i Pinokio M. Weinberga (premiera polska). Od roku 2013 we współpracy Filharmonii Świętokrzyskiej
z UMFC w Warszawie prowadził spektakle w cyklu „Opera w Filharmonii” (W. A. Mozart,
P. Czajkowski).
Na swym koncie ma koncerty na wielu renomowanych festiwalach i konkursach w Europie, Azji
i obu Amerykach. Jest także kompozytorem muzyki symfonicznej, kameralnej, chóralnej i elektronicznej. Jego utwory, poza Polską, wykonywane były w wielu krajach Europy i w Ameryce Północnej.
Otrzymał brązowy medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, a za propagowanie polskiej muzyki współczesnej – nagrodę Stowarzyszenia Autorów ZAIKS.
Piotr Moss
kompozytor; ur. 13 maja 1949, Bydgoszcz. Studiował kompozycję w klasie Grażyny Bacewicz, a po jej śmierci u Piotra Perkowskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie, którą ukończył z wyróżnieniem w 1972, w latach 1974-76 prywatnie pod kierunkiem Krzysztofa Pendereckiego. Od 1976 do 1977 odbył studia uzupełniające u Nadii Boulanger w Paryżu, uzyskując tam nagrodę Stowarzyszenia Przyjaciół Lili Boulanger za całokształt twórczości.
Jest laureatem wielu nagród i wyróżnień w krajowych i międzynarodowych konkursach kompozytorskich, m.in.: 1972 – I nagroda Konkursu Kompozytorskiego w Krakowie za Tre istanti per arpa sola (1972), 1973 – II nagroda Konkursu Młodych Związku Kompozytorów Polskich za Symfonię „Charon” (1972), 1978 – I nagroda na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim im. Carla Marii von Webera w Dreźnie za Quartetto per quattro violoncelli (1978) oraz główna nagroda na konkursie Associazione Musicale Valentino Bucchi w Rzymie za Trois pensées... na klarnet i zespół kameralny (1978), 1979 – I nagroda na Konkursie im. Artura Malawskiego za Garść liści wierzbowych na baryton, 3 wiolonczele i 3 kontrabasy do poezji Jarosława Iwaszkiewicza (1978), 1982 – III nagroda na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim w Stroud za Chants d’antan na flet i fortepian (1982) oraz I nagroda Międzynarodowego Konkursu Kompozytorskiego w Barcelonie za Salve Regina na chór chłopięcy i organy (1981), 1983 – II nagroda na Międzynarodowym Konkursie „Berliner Liedertofel” w Berlinie Zachodnim za Glorię na chór męski, 3 trąbki i 3 puzony (1982), 1984 – I nagroda na Konkursie Kompozytorskim we Fresnes za Musique concertante na fortepian i cztery instrumenty (1983), II nagroda Konkursu Kompozytorskiego w Bernach za Der du bist drei in Einigkeit na chór mieszany i kwintet smyczkowy (1984) i III nagroda na Konkursie Kompozytorskim w Brazylii za trio Stances na klarnet, wiolonczelę i fortepian (1984-85), 1988 – II nagroda na Konkursie im. Karola Szymanowskiego w Warszawie za Veillée na obój i orkiestrę smyczkową (1988), 2002 – II nagroda na Konkursie Kompozytorskim im. Grażyny Bacewicz za Stylisations II na róg i orkiestrę smyczkową (1987), 2008 – II nagroda na Konkursie Kompozytorskim PROBLATICA w Toruniu za Brewiarz na baryton i smyczki do tekstu Zbigniewa Herberta (2008).
Piotr Moss w roku 1984 przyjął obywatelstwo francuskie.
Utwory Piotra Mossa były wykonywane w wielu krajach Europy, a także w Stanach Zjednoczonych, Singapurze, Kolumbii i Republice Południowej Afryki. Dyrygowali nimi m.in.: Mirosław Jacek Błaszczyk, François-Xavier Bilger, Marek Bobéth, Łukasz Borowicz, Tomasz Bugaj, Karol Borsuk, Hervé Brisse, Jean-Claude Casadesus, Amaury du Closel, Przemysław Fiugajski, David Garforth, Howard Griffith, Olivier Holt, Joseph A. Herter, Jerzy Katlewicz, Jacek Kaspszyk, Daniel Kawka, Michal Klauza, Wojciech Michniewski, Jerzy Maksymiuk, Jacques Mercier, Grzegorz Nowak, Marcin Nałęcz-Niesiołowski, Bogdan Olędzki, Janusz Przybylski, Józef Radwan, Wojciech Rodek, Jacek Rogala, Zygmunt Rychert, Mścisław Rostropowicz, Marc Soustrot, Ruben Silva, Daniel Stabrawa, Leonard Slatkin, Tadeusz Strugała, Michel Tabachnik, Pascal Verrot, Antoni Wit, Piotr Wijatkowski, Sławek A. Wróblewski, Tadeusz Wojciechowski, a wykonawcami byli m.in.: Dénise Megevand, Jadwiga Rappé, Anna Sikorzak-Olek, Helga Storck, Anna Mikołajczyk, François Le Roux, Jeff Cohen, Barbara Marcinkowska, Andrzej Bauer, Roman Jabłoński, Maria Sartova, Christian Crenne, Jean-Louis Capezzali, Marie Kobayashi, Véronique Briel, Emilian Madey, Gautier Capuçon, Tomasz Strahl, Christian Seibert, Stefan Stałanowski, Tomasz Tomaszewski, Günther Nussbaum, Anna Radziejewska, Krystyna Jamroz. Wiele kompozycji zostało nagranych m.in. przez Narodową Orkiestrę Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach, Orkiestrę Polskiego Radia i Telewizji w Krakowie, Polską Orkiestrę Radiową, Orkiestrę Kameralną Polskiego Radia „Amadeus” oraz orkiestry Radia Francuskiego, dla takich m.in. wydawnictw fonograficznych, jak BMG, Covielleo Classics, Polskie Nagrania, DUX (płyta z nagraniem Cinque intermezzi otrzymała m.in. najwyższą ocenę we francuskim piśmie „Diapason”), Sonoton/Pro Viva, Polskie Radio.
Od 1993 współpracuje z pisarzem Jeanem-Luisem Bauerem. Razem stworzyli melodramat Ugui na recytatora i orkiestrę (1993), oratorium Gédéon (1996), dwie opery kameralne: Karla (1996) i Les Ailes de Jean-Pierre (1997) oraz cykl pieśni na tenor i orkiestrę De l’amour... (1994).
Piotr Moss jest również twórcą muzyki teatralnej (dla teatrów w Polsce, Amsterdamie, Rotterdamie, Paryżu, Lyonie, Lille, Avignionie, Koszycach oraz Teatru Polskiego Radia), filmowej (m.in. do filmów Andrzeja Titkowa, dla Telewizji Polskiej, Canal Plus, producentów francuskich) i rozrywkowej (jego piosenki śpiewali m.in.: Jerzy Połomski, Rena Rolska, Jolanta Kubicka, Joanna Rawik, Teresa Tutinas, Anna Chodakowska, Krzysztof Majchrzak, Andrzej Szajewski, Krystyna Tkacz, Krzysztof Kolberger, Miroslawa Krajewska, Irena Kwiatkowska). Jako autor audycji muzycznych współpracował z France Culture i France Musique. Od 1989 uprawia tę działalność we wszystkich programach Polskiego Radia.
W 1984 roku kompozytora uhonorowano odznaką „Zasłużony dla Kultury Polskiej”. W 2000 roku został mianowany Kawalerem Orderu Sztuki i Literatury za zasługi dla kultury światowej (Chevalier dans l’ordre des Arts et des Lettres), natomiast w 2016 roku otrzymał tytuł Oficera Orderu Literatury i Sztuki (Officier dans l'ordre des Arts et des Lettres). W 2007 francuska Académie des Beaux-Arts przyznała mu nagrodę muzyczną, a w roku 2009 otrzymał nagrodę specjalną Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z okazji 60. rocznicy urodzin i 40-lecia pracy artystycznej. Został uhonorowany i złotym medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2019). Ponadto otrzymał wyróżnienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w dziedzinie „Muzyka” (2019).
TWÓRCZOŚĆ
Twórczość Piotra Mossa jest niezwykle obfita i różnorodna. Obejmuje wszelkie gatunki utworów, z wyraźnym nurtem muzyki filmowej i teatralnej, dominującym w jego wcześniejszej twórczości, ale obecnym i dzisiaj, choć na dalszym planie. Przełomowe znaczenie dla jej rozwoju miał kontakt kompozytora z Nadią Boulanger w 1976 roku i studia w Paryżu w latach : „To był dla mnie prawdziwy szok” - wspominał Piotr Moss. „Miałem 27 lat, w Polsce żyło mi się nieźle, miałem pełno zamówień dla teatru, dla radia. Kontakt z Nadią Boulanger całkowicie zmienił tok mego myślenia, wpłynął na etykę artystyczną. Dzięki Nadii Boulanger, która była już wtedy żywą legendą światowej muzyki, zdałem sobie sprawę z odpowiedzialności artysty, że talent jest darem należącym nie tylko do twórcy, że odpowiedzialność artysty polega, między innymi, na jak najbardziej rygorystycznym wykonywaniu swego zawodu, by nie zmarnować daru, by nie zmarnować tego, co nie twoje.”
Nadia Boulanger była prawdziwym duchem opiekuńczym wielu kompozytorów polskich, a kontakt z nią powodował zazwyczaj przewartościowanie idei twórczych. Studia u Nadii Boulanger spowodowały wzrost zainteresowania Piotra Mossa muzyką autonomiczną. Jego utwory charakteryzują się dużą swobodą w wykorzystywaniu rozmaitych technik kompozytorskich, sięganiu do tradycji i stosowaniu nowoczesnego języka. Często stosuje cytaty z dzieł obcych i własnych. Emocja muzyki Piotra Mossa jest z ducha romantyczna, kompozytor podkreśla zresztą związki swojej twórczości z romantyzmem i neoromantyzmem. I mówi o humanistycznym aspekcie komponowanej przez siebie muzyki, przez co należy zapewne rozumieć jej przystępność i unikanie częstej wśród współczesnych twórców hermetyczności.
KOMPOZYCJE
Tre istanti per arpa sola (1972)
Symfonia „Charon” (1972)
Szkice o miłości na sopran i orkiestrę (1972-73)
Trio na skrzypce, wiolonczelę i fortepian * (1974)
Koncert na wiolonczelę i orkiestrę (1975)
Muzyka w trzech częściach na klawesyn i 3 grupy instrumentów (1975)
Dialogi na skrzypce i fortepian * (1977)
Utwór na cztery puzony * (1977)
Quartetto per quattro violoncelli * (1978)
Trois pensées... na klarnet i zespół kameralny (1978)
Sinfonia in dieci parti (1978)
Garść liści wierzbowych na baryton, 3 wiolonczele i 3 kontrabasy * (1978)
Koncert na klawesyn i dwie orkiestry smyczkowe (1980)
Salve Regina na chór dziecięcy i organy (1981)
Sonata na wiolonczelę solo (1981)
Incontri per orchestra (1982)
Chants d’antan na flet i fortepian * (1982)
Petites histoires na fagot solo * (1982)
Silence na orkiestrę (1982)
Gloria na chór męski, 3 trąbki i 3 puzony (1982)
Musique en trois mouvements na wiolonczelę i zespół kameralny (1982)
Cinq impromptus na gitarę solo * (1982)
Sonata na kwartet smyczkowy * (1983)
Nostalgies I na klarnet (klarnet basowy) i dwa kwartety smyczkowe (1983)
Magnificat I na chór dziecięcy i organy (1983)
Cinque intermezzi na dwoje skrzypiec * (1983)
Musique concertante na fortepian i cztery instrumenty (1983)
Historyjki na 3 fagoty * (1983)
Concertino na dwoje skrzypiec, dwa kwartety smyczkowe i kontrabas (1984)
Nuits... Kwartet smyczkowy nr 3 (1984)
Der Du bist drei in Einigkeit na chór mieszany i kwintet smyczkowy (1984)
Stances, trio na klarnet, wiolonczelę i fortepian (1984-85)
Suite na flet i fortepian (1984-87)
Symphonie concertante na flet, fortepian i orkiestrę (1985)
Hymne na orkiestrę (1985)
Magnificat III per soli e coro (1985)
Solo II na wiolonczelę (1985)
Thèmes variés na róg i fortepian (1985)
Musique élégiaque na fagot i kwintet smyczkowy albo orkiestrę smyczkową (1986)
Form III na dwa klarnety basowe (1986)
Elegia – Alexandre Tansman in memoriam na 2 wiolonczele (1986)
Aus der Tiefe, kantata na bas, chór mieszany i zespół instrumentalny (1986)
Form V na flet, wiolonczelę i fortepian * (1987)
Elegia nr 2 na wiolonczelę i orkiestrę smyczkową * (1987)
Stylisations II na róg i orkiestrę smyczkową * (1987)
Défets, oratorium (1987)
Maillons na klawesyn i kwartet smyczkowy (1987)
Expériences na orkiestrę (1987)
Suite na harfę celtycką i mandolinę (1987)
Maximen und Reflexionen na fortepian i kwintet smyczkowy * (1988)
Angst und Form. Concerto pour saxophone alto et orchestre avec soprano obligé (1988)
Scènes na zespół instrumentalny (1988)
Veillée na obój i orkiestrę smyczkową (1988)
Métaphores na saksofon altowy i fortepian (1989)
D’un silence... Concerto pour clarinette (prenant clarinette basse) et orchestre (1989)
Form VI pour baryton, kontrabas i chór mieszany (1989)
Sonate pour saxophone alto et piano (1990)
Espressioni varianti. Koncert na harfę, 2 flety, 2 perkusje i smyczki * (1990)
Sueños, oratorium na solistów, chór i orkiestrę (1990)
Quartettsatz na fortepian i trio smyczkowe * (1990)
Scherzo na zespół instrumentalny (1990)
Quartettino na trio instrumentów dętych drewnianych i akordeon (1990)
Récit na wiolonczelę solo * (1991)
Mélancolies d’automne na saksofon altowy i orkiestrę smyczkową (1991)
Novella na orkiestrę (1991)
Pantum na mezzosopran, wiolonczelę i fortepian * (1992)
Solo IV na saksofon altowy (1992)
Ragtime II na 8 wiolonczel (1992)
Form IX na fortepian * (1992)
Tissages na orkiestrę (1992-93)
Intrada na orkiestrę (1993)
Ugui na recytatora i orkiestrę (1993)
Capriccio na fortepian i smyczki (1994)
Duos pour 2 violons (1994)
De l’amour, 5 pieśni na tenor i orkiestrę * (1994)
Form XI na dwa saksofony altowe (1995)
Adagio II na organy i smyczki (1996)
Fantaisie na wiolonczelę i smyczki (1996)
Concerto-Rhapsodie na puzon i orkiestrę (1996)
Karla, opera w dwóch aktach (1996)
Gédéon, oratorium (1996)
Les Ailes de Jean-Pierre, opera w jednym akcie (1997)
Le cirque de Giuseppe na recytatora i orkiestrę (1997)
Fresque na orkiestrę * (1998)
Dzień-Noc, kantata na kontralt i orkiestrę (1998)
Visages. Concerto pour hautbois et orchestre (1999)
Episodes na orkiestrę (1999)
Koncert na 2 harfy i orkiestrę „Voyage” (2000)
Misterioso na 2 wiolonczele (2000)
Tempo di tango na flet, gitarę i altówkę (2000)
Tango na chór i orkiestrę (2000)
Le petit singe bleu na recytatora i orkiestrę (2000)
Weihnachtskantate na sopran, chór żeński, organy i smyczki (2000)
Form XIII na 4 rogi (2000)
Suite LA na orkiestrę i chór (ad libitum) (2001)
Cinq pièces na flet, harfę i smyczki (2001)
Quatre improvisations na harfę solo (2001)
Meditation und Psalm na chór i orkiestrę (2001)
Stabat Mater na mezzosopran, chór i 8 wiolonczel (2002)
Ombres na 10 skrzypiec i fortepian (2002)
Sternlicht-Sonate na fortepian (2002)
Koncert fortepianowy „Portrety” (2003)
Koncert na wiolonczelę i orkiestrę nr 2 „Prièeres” (2003)
Rapsodia na orkiestrę (2003)
Etude de concert na fortepian (2003)
Intermède na dwie orkiestry dęte (2003)
Passage na chór, orkiestrę dętą i orkiestrę symfoniczną (2003)
Et Dieu couvrit son visage na mezzosopran i zespół kameralny (2004)
Cinq airs d’opéra na mezzosopran i orkiestrę (2004)
Solo V na klarnet (2004)
Récit II na skrzypce i orkiestrę (2005)
Récit III na skrzypce i zespół instrumentalny (2005)
La malédiction de Noémia, bajka muzyczna na recytatora, sopran, mezzosopran, chór dziecięcy, zespół kameralny, dźwięki elektroniczne i orkiestrę (2005)
Drei elegische Gesänge für Frauenchor und Streicher (2006)
Elegia III na altówkę i fortepian (2006)
Partita na orkiestrę (2006)
Elegia IV na smyczki (2006)
Méditation et danse pour petite clarinette en mib (2006)
Cinq tableaux de Caspar David Friedrich na orkiestrę (2007)
Form XIV na głos i wiolonczelę (2007)
Brewiarz na baryton i smyczki (2008)
Entre les jours na mezzosopran i kwartet smyczkowy (2008)
Niké hésitante na tenor i smyczki (2008)
Septembre na mezzosopran, wiolonczelę i fortepian (2008)
Chagall. Kwartet smyczkowy nr 4 (2008)
Introduction et Rondino na flet i fortepian (2009)
Masques, koncert na flet i orkiestrę (2009)
Passions – Koncert na 2 wiolonczele i orkiestrę (2009-2010)
Hymne III na kwartet dęty i organy (2010)
Hymnes et invocations na flet i trio smyczkowe (albo kwartet smyczkowy) (2010)
Prélude na fortepian (2010)
Alleluja na chór dziecięcy, chór mieszany i orkiestrę (2010)
Concerto-Sérénade na 2 flety i małą orkiestrę (2010)
...et seul le silence après eux... na sopran i orkiestrę (2011)
Wiersze Kawafisa (Poèmes de Kawafis) na baryton i orkiestrę (2011)
Za chwilę… na baryton i trio fortepianowe (2012)
Sonata na wiolonczelę i fortepian (2012)
Form XV na flet i organy (2012)
Berceuses pour Hugo na 2 flety (2012)
Duettino IV na klarnet B i wiolonczelę (2012)
Récit IV na altówkę i smyczki (2012)
Moment musical III na obój, skrzypce i harfę (2012/2013)
Valse sentimentale na harfę (2012/2013)
Dédicace V na zespół instrumentalny (2013)
Les Adieux, trio na 2 skrzypiec i altówkę (2013)
Dédicace VI na skrzypce i altówkę (2013)
Angst und Vertrauen - kwartet fletowy (2014)
Ophélie, trio na flet, altówkę i harfę (2014)
Pezzo elegiaco na skrzypce i harfę (2014)
Moments musicaux IV na 2 flety (2014)
Drôle de valse na fortepian (2014)
Hommage à Toruń na orkiestrę (2015)
Tenebroso - koncert na 2 flety i orkiestrę (2015)
Przemijanie na alt i 4 wiolonczele do słów Macieja Wojtyszko (2015)
Trio na skrzypce, altówkę i wiolonczelę (2015)
Suite française na gitarę i akordeon (2016)
Musique pour cordes (2016)
Bromba i muzyka na aktorów i orkiestrę do słów Macieja Wojtyszki (2016)
Nature morte na flet/piccolo, klarnet/klarnet basowy i wiolonczelę (2016)
Concerto élégiaque na altówkę i orkiestrę (2016)
Dédicace VII na 4 gitary (2016)
Koncert opolski na skrzypce i orkiestrę (2017)
Dédicace VIII na orkiestrę (2017)
Kołysanka dla Mruczka na flet i harfę (2018)
Offenbachiana II na 4 wiolonczele (2018)
Variations sur un thème de Mozart na smyczki (2018)
Sonety Asnyka na sopran (mezzosopran) i orkiestrę (2018)
Laurka na orkiestrę (2018)
Symphonie nr 5 "La Bizarre" (2018)
Ein Lied an Gott na mezzosopran i 2 wiolonczele do słów Else Lasker-Schueler (2018)
Polonez 1989 na orkiestrę (2018)
Valse pour quatre na kwartet fortepianowy (2018)
Te Deum na sopran, baryton, chór i orkiestrę (2019)
Suita elegijna na zespół wiolonczel (2019)
Improvvisazione na harfę solo (2019)
Według Memlinga, koncert na flet, organy i orkiestrę (2019)
Zmiany pogody, cykl pieśni na baryton i smyczki do tekstów Janusza Szubera (2019)
Sombres lumières, koncert na wiolonczelę, fortepian i orkiestrę (2020)
Seule, cykl pieśni na sopran i orkiestrę do tekstów Christine de Pisan (2020)
Form XVI na 3 akordeony i organy (2021)
Tren pamięci zabitych górników z kopalni Wujek na 9 wiolonczel, orkiestrę dętą i orkiestrę symfoniczną (2021)
Souvenir na wiolonczelę i akordeon (2021)
Concerto malinconico na saksofon tenorowy i orkiestrę (2021)
Suite concertante na gitarę i smyczki (2021)
Tango variabile na altówkę i fortepian (2021)
LITERATURA WYBRANA
Piotr Moss: pociąga mnie artystyczna wszechstronność opery, "Muzyka21" 2008 nr 2, s. 8-9
Lindstedt Iwona Moss Piotr w: Encyklopedia Muzyczna PWM (część biograficzna pod red. Elżbiety Dziębowskiej), t. „m”, PWM, Kraków 2000
Lisiecka Anna Laureat światowych nagród, "Twoja Muza" 2003 nr 1, s.25-26.
