KONCERT SYMFONICZNY
NA OSTATKI I NA WALENTYNKI
PAWEŁ GUSNAR saksofony
ORKIESTRA SYMFONICZNA FŚ
JACEK ROGALA dyrygent
ROBERTO MOLINELLI
Concerto for saxophone and orchestra Four pictures from New York
JOANNA WNUK-NAZAROWA
Siedem grzechów głównych – Suita tragikomiczna
na wielką orkiestrę symfoniczną (prawykonanie)
MAURICE RAVEL
La Valse
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
pochodzących z Funduszu Promocji Kultury w ramach programu „Zamówienia
kompozytorskie”,
realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca
Partner wydarzenia
Wydawcą utworów Joanny Wnuk-Nazarowej jest Polskie Wydawnictwo Muzyczne / Joanna Wnuk-Nazarowa is published by PWM Edition
Realizacja koncertu przy współpracy z Polskim Wydawnictwem Muzycznym
w ramach projektu TUTTI.pl promującego wykonawstwo muzyki polskiej
Pierwsza część wieczoru należeć będzie do utworu współczesnego włoskiego kompozytora Roberta Molinelliego - słynnego altowiolisty, aranżera i dyrygenta współpracującego m.in. z Andrea Boccellim. Usłyszymy jego Koncert na saksofon i orkiestrę Four Pictures from New York napisany w 2001 roku. Razem z OSFŚ wystąpi jeden z najlepszych największych saksofonistów swojego pokolenia Paweł Gusnar, artysta dla którego napisano ponad 80 utworów (w tym 16 z wykorzystaniem orkiestry symfonicznej). Suita tragikomiczna - Siedem grzechów głównych Joanny Wnuk-Nazarowej zostanie wykonana po raz pierwszy. Utwór został zamówiony przez Filharmonię Świętokrzyską w ramach programu „Zamówienia kompozytorskie”. Ironiczno-sarkastyczny przekaz, jaki został zawarty w suicie, służy ukazaniu tragicznej strony ludzkiej kondycji, która ulega słabościom swej natury. Inteligentnie i ciekawie wyrażona polemika kompozytorki z ziemskimi przywarami wymusza refleksję na temat najbardziej palących problemów współczesnego człowieka. W poemacie La Valse, którego premiera odbyła się w 1920 roku w Paryżu, Ravel starał się natomiast wskrzesić wspomnienia o sztuce walca, rozkwitającej w magicznej atmosferze starego Wiednia. Pierwotnie utwór miał nosić tytuł Wien i był pomyślany jako hołd dla wiedeńskich walców Johanna Straussa II, które Ravel szczerze podziwiał. Nie jest on jednak balowym walcem w stylu Straussa. Kompozytor przekształca Straussowskie tematy w kalejdoskopową fakturę orkiestrową.
Paweł Gusnar
Saksofonista, solista i kameralista, pedagog, profesor doktor habilitowany sztuk muzycznych. Pracuje w Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina, gdzie od 2016 roku pełni funkcję prorektora ds. zagranicznych, jest również profesorem Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi.
Jest artystą wszechstronnym, otwartym na różne style i formy ekspresji. Z jednakowym znawstwem łączy działalność na polu muzyki klasycznej, jazzowej i rozrywkowej, jest propagatorem muzyki współczesnej, inspiratorem i pierwszym wykonawcą wielu dzieł polskich kompozytorów (napisano dla niego ponad osiemdziesiąt utworów, w tym szesnaście na saksofon z orkiestrą). Od 2015 roku nakładem Ars Musica i Chopin University Press ukazują się serie nut sygnowane jego nazwiskiem. Jest również autorem Studiów orkiestrowych na saksofon (2018).
Koncertuje na estradach prestiżowych sal koncertowych – filharmonicznych i kameralnych, w Polsce i za granicą, również w ramach znaczących festiwali. Jako solista występował z niemal wszystkimi orkiestrami filharmonicznymi w Polsce, a także z Sinfonią Varsovią, NOSPR w Katowicach, Polską Orkiestrą Radiową, orkiestrą „Amadeus”, Polską Orkiestrą Sinfonia Iuventus i in. Współpracuje z najlepszymi polskimi big bandami, między innymi Adama Sztaby, Tomasza Szymusia, Krzysztofa Herdzina i Kukla Band. Występuje też jako muzyk sesyjny (liczne produkcje telewizyjne i nagrania radiowe).
Zasiada w jury konkursów i prowadzi kursy mistrzowskie w najlepszych ośrodkach muzycznych świata – od Korei Południowej i Chin przez liczne kraje europejskie po Zjednoczone Emiraty Arabskie, Republikę Południowej Afryki i Stany Zjednoczone. W dorobku ma ponad 70 płyt CD, w tym ponad dwadzieścia autorskich i współautorskich. Jest zdobywcą pięciu Fryderyków (2014, 2015, 2016, 2019, 2023), Złotego Dyplomu Muzyczne Orły 2023, Armatki Kultury 2019, Pizzicato Supersonic Award (2009), Nagrody Rektora UFMC (2015, 2021), Nagrody Dyrektora Centrum Edukacji Artystycznej I st. (2018). Był nominowany między innymi do tytułu Koryfeusza Muzyki Polskiej (2014, 2015, 2017) i International Classical Music Awards 2020.
Jest założycielem i dyrygentem Warsaw Saxophone Orchestra, z którą koncertuje w Polsce i za granicą.
Angażuje się w działania popularyzujące naukę, kulturę i sztukę. Od 2012 roku zasiada w Radzie Akademii Fonograficznej – sekcji muzyki poważnej. Jest artystą firm Yamaha, D’Addario, Silverstein oraz BG Franck Bichon.
Jacek Rogala
Kompozytor, dyrygent, profesor Akademii Muzycznej w Łodzi, od 2001 dyrektor Filharmonii Świętokrzyskiej, w której programuje także działalność artystyczną, w tym m.in. festiwal Świętokrzyskie Dni Muzyki. W latach 2000-2007 był prezesem, a do roku 2010 – wiceprezesem zarządu Polskiego Towarzystwa Muzyki Współczesnej (ISCM), w którym kierował także Konkursem Muzyki XX i XXI Wieku dla Młodych Wykonawców w Radziejowicach. Był członkiem Rady do spraw Instytucji Artystycznych pierwszej kadencji Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, jest członkiem III kadencji tej Rady. Od 2012 był wiceprzewodniczącym, a obecnie jest przewodniczącym Zrzeszenia Filharmonii Polskich. Od 2019 jest członkiem Rady Uczelni Akademii Muzycznej we Wrocławiu. Dokonał wielu prawykonań i nagrań radiowych oraz filmowych. Jego nagrania kompozycji 3 dla 13 Pawła Mykietyna oraz Concerto á rebours Tadeusza Wieleckiego zwyciężyły na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO w Paryżu (1995 i 1999), a płyta z nagraniem utworu 3 dla 13 w roku 2009 otrzymała nagrody Fryderyk w dwóch kategoriach: Album Roku Muzyka Współczesna oraz Najwybitniejsze Nagranie Muzyki Polskiej. Z Orkiestrą Filharmonii Świętokrzyskiej nagrał m.in. cykl czterech płyt Album Polski, płytę We Are From Here z muzyką Włodka Pawlika oraz płytę Muzyka na otwarcie z utworami zamówionymi u polskich kompozytorów na pierwszy koncert w nowej siedzibie Filharmonii Świętokrzyskiej. W latach 2020 i 2022 poprowadził pierwsze nagrania płytowe muzyki Ryszarda Bukowskiego.
Joanna Wnuk-Nazarowa, kompozytor, dyrygent i pedagog; ur. 28 maja 1949 w Gdyni. Od piątego roku życia mieszkała w Krakowie. Tam ukończyła Państwowe Liceum Muzyczne. W 1974 roku ukończyła dyrygenturę i kompozycję (klasa Krzysztofa Pendereckiego) w Akademii Muzycznej w Krakowie. Studia uzupełniała w latach 1971-72 na mistrzowskich kursach dyrygentury u Hansa Swarowsky’ego w Austrii. W latach 1973-74 była zatrudniona na stanowisku kierownika muzycznego w Teatrze Ludowym w Nowej Hucie, a w latach 1977-78 w Teatrze Starym w Krakowie. Od 1991 do 1997 roku sprawowała funkcję dyrektora naczelnego Państwowej Filharmonii w Krakowie. W latach 1997-99 była Ministrem Kultury i Sztuki. W czasie pełnienia swojego urzędu brała czynny udział w ważnych forach międzynarodowych: światowym posiedzeniu UNESCO dotyczącym spraw kultury („Wielokulturowość społeczeństw”, Sztokholm 1998), światowym zjeździe ministrów kultury w Kanadzie („Nasza twórcza różnorodność”, Ottawa 1998) oraz spotkaniu ministrów kultury państw Unii Europejskiej (Linz 1998). W grudniu 1998 przewodniczyła polskiej delegacji na międzynarodowej konferencji w Waszyngtonie poświęconej zwrotowi majątku ofiarom Holocaustu.
W latach 2000-2018 pełniła funkcję dyrektora naczelnego i programowego Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach.
W twórczości kompozytorskiej Joanny Wnuk-Nazarowej ważne miejsce zajmuje muzyka teatralna (m.in. muzyka do dzieł Król umiera Eugène Ionesco, Mizantrop Moliera w Teatrze Starym, Ryszard III Wiliama Szekspira w Teatrze Wybrzeże, Operetka Gombrowicza w Teatrze im. Horzycy w Toruniu), oraz do spektakli teatru telewizji (m.in. Sen srebrny Salomei Juliusza Słowackiego). Dokonała również szeregu opracowań muzycznych spektakli telewizyjnych (m.in. w reż. Kazimierza Kutza: Kolacja na cztery ręce, Antygona w Nowym Jorku, Emigranci, Wujaszek Wania, Ziarno zroszone krwią). Od 2018 roku zajmuje się głównie komponowaniem. W 2020 roku minęło 47 lat od jej debiutu kompozytorskiego (Filharmonia Narodowa w Warszawie) i dyrygenckiego (Filharmonia Krakowska). Obecnie jest dyrektorem Międzynarodowego Konkursu Muzycznego im. Karola Szymanowskiego, mającego popularyzować polską muzykę na świecie oraz utrwalać w świadomości odbiorców znaczenie postaci Szymanowskiego i jego twórczości. Joanna Wnuk-Nazarowa została uhonorowana wieloma odznaczeniami i nagrodami, m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym i Złotym Medalami „Gloria Artis”, Złotym Medalem za Zasługi dla Obronności Kraju, Złotym Medalem Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej, Odznaką „Zasłużony Działacz Kultury”, Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki III stopnia za działalność pedagogiczną, Nagrodą Honorową Związku Kompozytorów Polskich, Honorowym Koryfeuszem, Nagrodą ZAiKS-u w 100-lecie Stowarzyszenia.
Dorobek twórczy:
Głos miłego mego, pieśń na 3-głosowy chór żeński (1968)
Wszech-kanon non-stop na dowolną ilość instrumentów dętych (od 3 wzwyż) (1970)
D.Z.W.M. na 13 wykonawców (1973)
Oh, dr Jekyll, oh, Mr Hyde na obój, organy i organy elektryczne (1973)
Lady Macbeth, pieśń na głos kobiecy oraz flet, klarnet, obój, fagot i perkusję (1974)
Solution na czterech aktorów i perkusję (1974)
Requiem II na sopran lub mezzosopran i wielką orkiestrę symfoniczną (1974)
Kwadryptyk podwójnostroikowy na obój, rożek angielski, fagot i kontrafagot (1975)
Muzyka do spektaklu telewizyjnego Grzech w reż. Ireny Babel (1975)
Muzyka do słuchowiska Półbaśnie w reż. Romany Bobrowskiej na zespół kameralny (1977)
Precz?, utwór kwadrofoniczny (1980)
Życie i miłość poety, 10 pieśni romantycznych na alt, baryton i fortepian (1981-82)
Lamento na obój i smyczki (1983-84)
Morze Śródziemne, żegnaj. Próba rekonstrukcji na dwie gitary i orkiestrę (1986)
Muzyka do spektaklu Operetka w reż. Krystyny Meissner na śpiewających aktorów i małą orkiestrę symfoniczną (1988)
Muzyka do spektaklu telewizyjnego Kolacja na 4 ręce w reż. Kazimierza Kutza (1990)
Muzyka do spektaklu Król umiera czyli ceremonie w reż. Krzysztofa Nazara (1991)
Muzyka do spektaklu telewizyjnego Mizantrop w reż. Krzysztofa Nazara (1993)
Liedchen ohne Worte na harfę, klawesyn i fortepian (1994)
Muzyka do spektaklu telewizyjnego Sen srebrny Salomei w reż. Krzysztofa Nazara (1994)
Muzyka do spektaklu telewizyjnego Wujaszek Wania w reż. Kazimierza Kutza (1994)
Muzyka do spektaklu telewizyjnego Ziarno zroszone krwią w reż. Kazimierza Kutza (1994)
Miniatury na kwartet smyczkowy (1995)
Muzyka do spektaklu telewizyjnego Urodziny w reż. Krzysztofa Nazara (1995)
Muzyka do spektaklu Wesele w reż. Krzysztofa Nazara (1995)
Muzyka do spektaklu telewizyjnego Emigranci w reż. Kazimierza Kutza (1995)
Muzyka do spektaklu telewizyjnego Antygona w Nowym Jorku w reż. Kazimierza Kutza (1995)
Muzyka do spektaklu Kolacja na 4 ręce w reż. Krzysztofa Jasińskiego (1998)
Muzyka do spektaklu Ryszard III w reż. Krzysztofa Nazara (2000)
Psalmy przyszłości? na chór do słów Zygmunta Krasińskiego (2009)
Planctus – pamięci 96-ciu na chór i zespół kameralny (2011)
Se je chant – chace na sopran, flet i obój (2012)
Scherzo na kwintet smyczkowy (2013)
Psalm dobrej woli? na chór do słów Zygmunta Krasińskiego (2015)
Quintetto per archi (2018)
Preludē et Grande Fugue „La Catastrophe” na wielką orkiestrę symfoniczną, sopran chłopięcy i harfę haczykową (2019)
Wanda, opera na solistów (sopran, mezzosopran, tenor, bas), chór mieszany, chór dziecięcy, balet i orkiestrę symfoniczną (2021)
