Fantastycznie zapowiada się finał Świętokrzyskich Dni Muzyki. Nie tylko z racji programu, ale także wykonawców. W interpretacji jednego z najwybitniejszych polskich skrzypków – Krzysztofa Jakowicza – usłyszymy przepiękny Koncert skrzypcowy Jana Sebastiana Bacha, skomponowany około 1720 roku, w szczęśliwym dla swego twórcy okresie życia. Jan Sebastian, liczący sobie wówczas 35 lat, pełnił funkcję kapelmistrza na dworze księcia Leopolda von Anhalt-Cöthen i nie mógł narzekać na przyznane mu apanaże. Co więcej do jego dyspozycji pozostawała niewielka, lecz bardzo dobra orkiestra. Tak więc warunki do tworzenia wiekopomnych dzieł były wymarzone. A że protestancki książę był amatorem muzyki instrumentalnej, niekoniecznie jednak religijnej, stąd powstałe wówczas m.in. koncerty skrzypcowe noszą charakter świeckich utworów. Koncert a-moll nawiązuje do najlepszych zdobyczy ówczesnych kompozytorów weneckich, szczególnie Vivaldiego.
Drugi utwór, który poznamy tego wieczoru, zabrzmi po raz pierwszy na kieleckiej estradzie. Hombark Concerto na skrzypce i orkiestrę smyczkową Sławomir Czarnecki dedykował Krzysztofowi Jakowiczowi. Dzieło wyróżnione zostało na Konkursie Kompozytorskim im. Karola Szymanowskiego w 1997 I nagrodą, a w osobie adresata znalazło najlepszego wykonawcę. W koncercie dominują nuty góralskie (Hombark – wierch położony w Pieninach Spiskich – prawdopodobnie pochodzi od starosłowiańskiego słowa „hołm” – hełm i niemieckiego „berg” – góra, czyli kopulasta góra), raz bardzo dynamiczne, innym razem zadumane. Natomiast solista potrafił uchwycić specyfikę dzieła pochodzącego z Jeleniej Góry kompozytora wręcz idealnie.
Na zakończenie zaprezentujemy Symfonię fantastyczną, najpopularniejszą ze wszystkich kompozycji Hectora Berlioza. Dzieło zrodziło się pod wpływem nieszczęśliwej, nieodwzajemnionej miłości do angielskiej aktorki, Harriet Smithson (która w końcu została żoną Berlioza). Symfonia, mimo upływu prawie 180 lat nie przestaje fascynować, nie tylko ze względu na muzyczną zawartość, ale i nowatorstwo objawiające się m.in. w zastosowanych środkach orkiestrowych.
Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Świętokrzyskiej dyrygować będzie Marek Pijarowski – sława polskiej dyrygentury.


KRZYSZTOF JAKOWICZ
Wybitny polski skrzypek, był szczególnie ceniony przez Witolda Lutosławskiego, który powierzył mu polskie prawykonania wszystkich swoich utworów skrzypcowych. Ukończył z odznaczeniem studia wiolinistyczne pod kierunkiem takich mistrzów, jak: Tadeusz Wroński, Josef Gingold, Eugenia Umińska, Janus Starker, Henryk Szeryng. Podczas licznych konkursów międzynarodowych zdobył m.in. I nagrodę Konkursu im. E. Ysayë’a w Warszawie (1959), III nagrodę oraz nagrodę specjalną ufundowaną przez H. Szerynga na Konkursie Skrzypcowym im. H. Wieniawskiego w Poznaniu (1962. Artysta współpracuje z wybitnymi dyrygentami polskimi i światowymi, jest zapraszany do udziału w festiwalach o światowej renomie, jak np. Edynburg Festiwal, Berliner Festspiele, London City Festival, Schleswig Holstein Festival,Warszawska Jesień. Występuje ze sławnymi orkiestrami, jak: English Chamber Orchestra, Wiener Symphoniker, Orchestre National de France, BBC Scottish Orchestra, Orquestra National de Espania, Filharmonia Narodowa, Sinfonia Varsovia, NOSPR, Orkiestra Amadeus. Jego interpretacje utworów doceniły polskie i zagraniczne wytwórnie płytowe, dla których dokonał licznych nagrań. Otrzymał wiele wyróżnień i odznaczeń, m.in. Fryderyka’96, nagrodę krytyków francuskich Diapason d’Or, nagrodę SPAM – Orfeusz. Oprócz tego jest laureatem nagród Ministra Kultury i Sztuki oraz Ministra Spraw Zagranicznych za upowszechnianie kultury polskiej za granicą, nagrody Związku Kompozytorów Polskich; odznaczony również Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Jest profesorem zwyczajnym Uniwersytetu Muzycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie oraz visiting professor w Soai University w Osace. Zasiada jako juror w wielu międzynarodowych konkursach (m.in. im. Paganiniego w Genui, C. Nielsena w Odensee, Wieniawskiego w Poznaniu).


MAREK PIJAROWSKI
Ukończył wrocławską Akademię Muzyczną w klasie dyrygentury Tadeusza Strugały, otrzymując dyplom z wyróżnieniem. Naukę uzupełniał na Międzynarodowych Kursach Muzycznych w Weimarze u Arvida Jansonsa, a także jako stypendysta w Hochschule für Musik und Darstellende Kunst w Wiedniu u Carla Österreichera. Tam zetknął się bezpośrednio ze sztuką dyrygencką Herberta von Karajana, Leonarda Bernsteina, Georga Solti, Claudio Abbado. Debiutował we Wrocławiu w 1973, gdzie wkrótce został asystentem dyrygenta, a następnie drugim dyrygentem filharmonii wrocławskiej. Jest laureatem Ogólnopolskiego Konkursu Dyrygenckiego w Katowicach (1974), podczas którego, jako najmłodszy uczestnik, zdobył I nagrodę oraz nagrodę specjalną orkiestry Filharmonii Śląskiej. Szefował Filharmonii Wrocławskiej i Łódzkiej, współpracował z Filharmonią Krakowską i Rzeszowską, a także z Eastern Music Festival w Greensboro w USA, do dziś związany jest z Filharmonią Pomorską, z Orkiestrą Prezydencką w Ankarze oraz Texas Music Festival w Houston. Obecnie pełni funkcję I dyrygenta i szefa Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Poznańskiej. Dyrygował w większości krajów europejskich oraz w Egipcie, Izraelu, Kanadzie, Chinach, USA, Meksyku i Korei Płd. Jest profesorem zwyczajnym. Prowadzi klasę dyrygentury w Akademiach Muzycznych we Wrocławiu oraz w Warszawie, zaś Minister Szkolnictwa Wyższego powierzył mu funkcję krajowego eksperta przy opracowaniu standardów dotyczących programu studiów dyrygenckich. Zasiada w jury międzynarodowych konkursów dyrygenckich, m.in: im. G. Fitelberga w Katowicach oraz im. W. Lutosławskiego w Białymstoku. Został odznaczony m. in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Orderem „Gloria Artis”.