W tym roku obchodzimy 100. rocznicę urodzin i 20. rocznicę śmierci wybitnego kompozytora. Filharmonia Świętokrzyska postanowiła uczcić Rok Witolda Lutosławskiego cyklem 8 koncertów symfonicznych, podczas których zaprezentujemy jego utwory pochodzące z różnych okresów twórczości. Owa prezentacja odbywać się będzie w szerokim kontekście stylistycznym na tle innej muzyki polskiej i zagranicznej różnych epok, ze szczególnym uwzględnieniem wieku XX. W trakcie tego swoistego przeglądu w programie znajdzie się aż 5 utworów Lutosławskiego, które zabrzmią w Kielcach po raz pierwszy. Na estradzie pojawiać się będą wybitni soliści i dyrygenci polscy i zagraniczni. Dopełnieniem koncertów będą: wystawa poświęcona życiu i twórczości Lutosławskiego prezentowana w foyer Filharmonii oraz specjalne wydawnictwo o charakterze edukacyjnopopularyzatorskim, przystępnie przybliżające słuchaczom postać i dorobek tego wybitnego twórcy.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
w ramach programu "Lutosławski 2013 - Promesa", realizowanego
przez Instytut Muzyki i Tańca
Na zakończenie sezonu artystycznego wybraliśmy dla Państwa utwory trzech kompozytorów z kręgu muzyki współczesnej:
Bartosza Kowalskiego – to jego ostatnie dzieło, które gramy w ramach projektu Instytutu Muzyki i Tańca „Kompozytor-rezydent”,
Edwarda Elgara – najważniejszego brytyjskiego kompozytora przełomu XIX i XX wieku,
Witolda Lutosławskiego – którego najważniejsze dokonania kompozytorskie przypominamy z okazji Roku poświęconego dorobkowi wielkiego polskiego twórcy.
Symfonię okręgów Bartosza Kowalskiego wykonaliśmy dla kieleckiej publiczności po raz pierwszy w 2006 roku, a zaledwie cztery lata wcześniej dzieło miało swoje prawykonanie na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim im. K. Serockiego, na którym zresztą uhonorowano go I nagrodą. Na wspomnianych koncertach dyrygował Jacek Rogala, tak będzie i tym razem. Swoje dzieło tak skomentował Bartosz Kowalski:
W Symfonii okręgów próbowałem “wyrzeźbić”, zobrazować to, co jest tematem utworu, a więc okrąg, krążenie, nieustanną cyrkulację materii dźwiękowej, którą kreowałem, idąc za głosem mej muzycznej fantazji.
W Koncercie wiolonczelowym Edwarda Elgara pobrzmiewają odgłosy I wojny światowej, bowiem ostatnie nuty w partyturze autor zapisał latem 1919 roku. Jednak główny temat muzyczny powstał rok wcześniej – kompozytor wybudzony z narkozy po operacji migdałków poprosił o papier i zanotował gotową linię melodyczną. Utwór wysłuchamy w interpretacji Jeleny Očić-Flaksman, wiolonczelistki urodzonej w Chorwacji, obecnie mieszkającej w Niemczech, o której krytyka wyraża się z wielkim uznaniem. Niezapomniane wrażenia pozostawiają na odbiorcach koncertów artystki spektakularny temperament oraz dogłębna interpretacja wielkiej literatury wiolinistycznej – od Beethovena do Ginastery.
Dzieło Lutosławskiego powstało w latach 1950-1954 na zamówienie Witolda Rowickiego, który organizował w Warszawie nową orkiestrę filharmoniczną. Kompozytor wykorzystał w tej trzyczęściowej formie, będącej prawdziwym fajerwerkiem orkiestrowym, melodie zebrane przez Oskara Kolberga w zbiorze zatytułowanym Mazowsze. Podkreślić jednak należy, że melodie stały się tylko kanwą dla stworzenia dzieła o bardzo indywidualnym obliczu. I chociaż autor niezbyt był zadowolony ze swojej pracy, to jest to utwór najczęściej wykonywany spośród wszystkich jego dzieł.
JELENA OČIČ-FLAKSMAN
Zdaniem Siegfrieda Palma, cenionego interpretatora muzyki XXI wieku, artystka jest jednym z wiodących talentów muzyki współczesnej.
Urodziła się w Zagrzebiu, stolicy Chorwacji. Ukończyła z wyróżnieniem studia muzyczne w swoim rodzinnym mieście, a następnie przeniosła się do Niemiec, by dalej rozwijać swoje zdolności jako solistka i kameralistka. Obecnie pracuje na wydziale smyczkowym Uniwersytetu Muzyki i Performing Arts w Mannheim, na którym zatrudniono ją jako najmłodszego wykładowcę w historii uczelni.
Festiwal Yehudi Menuhina, Kronberg, Ascoli Piceno – to tylko niektóre z festiwali, w których brała udział. Koncertowała z najlepszymi orkiestrami kameralnymi, m.in.: Solisti di Zagreb, German Chamber Orchestra, Chamber Orchestra of Padua and the Veneto oraz Korean Chamber Ensemble, a także z orkiestrami symfonicznymi na całym świecie. O jej rozwój artystyczny i to, iż Jelena stała się osobowością muzyczną, zadbały takie autorytety, jak m.in.: Leslie Parnas, Mischa Maisky i Heinrich Schiff. Artystka gra na wiolonczeli Giovanniego Grancino z 1694.
JACEK ROGALA
Dyrektor Naczelny i Artystyczny Filharmonii Świętokrzyskiej.