W tym roku obchodzimy 100. rocznicę urodzin i 20. rocznicę śmierci wybitnego kompozytora. Filharmonia Świętokrzyska postanowiła uczcić Rok Witolda Lutosławskiego cyklem 8 koncertów symfonicznych, podczas których zaprezentujemy jego utwory pochodzące z różnych okresów twórczości. Owa prezentacja odbywać się będzie w szerokim kontekście stylistycznym na tle innej muzyki polskiej i zagranicznej różnych epok, ze szczególnym uwzględnieniem wieku XX. W trakcie tego swoistego przeglądu w programie znajdzie się aż 5 utworów Lutosławskiego, które zabrzmią w Kielcach po raz pierwszy. Na estradzie pojawiać się będą wybitni soliści i dyrygenci polscy i zagraniczni. Dopełnieniem koncertów będą: wystawa poświęcona życiu i twórczości Lutosławskiego prezentowana w foyer Filharmonii oraz specjalne wydawnictwo o charakterze edukacyjnopopularyzatorskim, przystępnie przybliżające słuchaczom postać i dorobek tego wybitnego twórcy.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
w ramach programu "Lutosławski 2013 - Promesa", realizowanego
przez Instytut Muzyki i Tańca
To już przedostatnie spotkanie z muzyką Witolda Lutosławskiego w serii koncertów zorganizowanych w naszej Filharmonii w związku z Rokiem Lutosławskiego. Trzeba przyznać, że przygotowano na ten wieczór dzieło niezwykłe – oszałamiające barwnością dźwiękową, urokliwe. O czym opowiada? O krokodylu, któremu uciekła kolacja, o koniku skaczącym „na początek z poniedziałku na piątek”, o zakochanym byku… Owe humorystyczne portrety zwierząt oraz subtelnie i poetycko odmalowane dźwiękami kwiaty i rośliny to dziesięć krótkich sopranowych pieśni orkiestrowych pod wspólnym tytułem Chantefleurs et chantefables, czyli Śpiewokwiaty i śpiewobajki. Powstały w latach 1989-90 do wierszy francuskiego surrealisty Roberta Desnosa i stanowią „uwodzicielski zbiór muzycznych nastrojów, emocji i uczuć oddanych z mistrzowskim kunsztem”. Olga Pasiecznik, znakomita sopranistka urodzona w Równem na Ukrainie, mieszkająca w Polsce od 1991 roku, po raz pierwszy zmierzyła się z tą wokalną perełką na początku lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku. Śpiewała z towarzyszeniem orkiestry lub przy akompaniamencie fortepianu (z siostrą pianistką – Natalią), bo i taka wersja powstała, zdobywając za każdym razem wielki aplauz publiczności. Natomiast w 2004 uhonorowana została nagrodą Fryderyka właśnie za nagranie Chantefleurs et chantefables. Mając w pamięci jej wspaniałe występy na naszej estradzie i mistrzowskie interpretacje wielu wartościowych dzieł, można być przekonanym, że czeka nas niezwykłe wydarzenie muzyczne. Z charyzmatyczną śpiewaczką spotkamy się w drugim punkcie programu.
Koncert rozpocznie żywiołowa, dynamiczna Uwertura do opery Sroka złodziejka Gioacchino Rossiniego, która przyniosła swemu twórcy wielkie uznanie i jest uważana za jego najlepszą tego rodzaju kompozycję. Do sukcesu zarówno Uwertury jak i całej opery pod tym tytułem przyczyniło się zapewne także libretto opowiadające o ptaku z nie najlepszymi referencjami, który nieomal przywiódł na szafot biedną dziewczynę niesłusznie posądzoną o kradzież. Tak zresztą stało się w rzeczywistości, bowiem rzecz wydarzyła się naprawdę. Na szczęście librecista założył scenariusz z happy-andem.
A na zakończenie koncertu wykonana zostanie III Symfonia Es-dur op. 55 Eroica Ludwiga van Beethovena. Utwór na początku powstawał z myślą o Banapartem i jemu był dedykowany. Jednak po koronacji małego Francuza na cesarza kompozytor usunął dedykację, uznając że w ten sposób Napoleon zniweczył nadzieje na wolność, równość i braterstwo. Mimo to pozostała nazwa „Eroica” czyli Symfonia bohaterska.
Orkiestrą Symfoniczną dyrygować będzie Wojciech Michniewski, który w swojej karierze był m.in. stałym dyrygentem Filharmonii Narodowej, współpracował z Warszawską Operą Kameralną, a także szefował w Teatrze Wielkim w Łodzi oraz w Filharmonii Poznańskiej. Od 1991 roku, mimo wielu propozycji stałej współpracy, dyryguje wyłącznie gościnnie. Niesłychanie ceni Lutosławskiego i lubi dyrygować utworami wielkiego kompozytora, szczególnie III i IV Symfonią. Na naszej estradzie – częsty gość.
OLGA PASIECZNIK
Studiowała fortepian i pedagogikę muzyczną w rodzinnym Równem na Ukrainie. Studia wokalne odbyła w Konserwatorium Kijowskim, zaś studia podyplomowe w warszawskiej Akademii Muzycznej. W 1992 zadebiutowała na scenie Warszawskiej Opery Kameralnej, a cztery lata później na scenie Théâtre des Champs-Élysées w Paryżu. Ma na swoim koncie szereg liczących się ról, m.in. w operach Monteverdiego, Haendla, Mozarta, Webera, Rossiniego, Verdiego, Pucciniego, Debussy'ego, Czajkowskiego. Role te przyniosły jej wielkie uznanie krytyki i publiczności. Występuje także w repertuarze kameralnym oraz licznych koncertach oratoryjnych i symfonicznych w niemal wszystkich krajach Europy, w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Australii i Japonii. Odnosiła sukcesy, śpiewając na wielu prestiżowych scenach, m. in. w Théâtre des Champs-Élysées, Théâtre Châtelet, Opéra Garnier, Salle Pleyel (Paryż), Concertgebouw (Amsterdam), Palais des Beaux-Arts, Théâtre Royal de la Monnaie (Bruksela), Berliner Konzerthaus, Bayerische Staatsoper (Niemcy), Grand Théâtre de Genève, Flamandzkiej Operze, Operach Narodowych w Warszawie i Helsinkach. W jej repertuarze specjalne miejsce zajmuje muzyka barokowa i klasyczna, romantyczna i impresjonistyczna pieśń oraz muzyka współczesna. Jest laureatką: Międzynarodowego Konkursu Wokalnego s'Hertogenbosch (II nagroda, 1994), Międzynarodowego Konkursu Muzycznego Królowej Elżbiety w Brukseli (III nagroda, nagroda specjalna w dziedzinie oratoryjno-kantatowej i nagroda publiczności, 2000) i Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. Mirjam Helin w Helsinkach (II nagroda, 1999). Została wyróżniona Paszportem tygodnika Polityka (1997), Fryderykami za najlepsze solowe nagranie (1997, 2004), nagrodą Orfeusza na Warszawskiej Jesieni (1999), nagrodą im. A. Hiolskiego za najlepszą rolę operową (2004) oraz nagrodą im. C. Norwida (2007), Krzyżem Oficerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (2012). Ma w swoim dorobku fonograficznym ponad 50 płyt.
WOJCIECH MICHNIEWSKI
Jest absolwentem Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie - studiował teorię muzyki, dyrygenturę pod kierunkiem Stanisława Wisłockiego oraz kompozycję u Andrzeja Dobrowolskiego. W latach 70. wraz z Krzysztofem Knittlem i Elżbietą Sikorą utworzył grupę kompozytorską KEW. Jego utwór Szeptet na 6 głosów żeńskich i kulturystę zdobył w 1975 nagrodę włoskiego Radia i Telewizji Premio RAI. Współpracował z Filharmonią Narodową jako etatowy dyrygent; z Warszawską Operą Kameralną jako kierownik muzyczny sceny współczesnej; z Polską Orkiestrą Kameralną jako stały dyrygent gościnny, mając swój istotny udział w przekształceniu jej w Sinfonię Varsowię; był dyrektorem artystycznym Teatru Wielkiego w Łodzi; stał na czele Filharmonii Poznańskiej jako jej dyrektor naczelny i artystyczny. Po 1991, mimo iż otrzymuje propozycje stałej współpracy, dyryguje wyłącznie gościnnie. Jest laureatem m.in. I nagrody Międzynarodowego Konkursu Dyrygenckiego im. Guido Cantellego w mediolańskim Teatro alla Scala oraz brązowego medalu Międzynarodowego Konkursu Dyrygenckiego im. Ernesta Ansermeta w Genewie. W 1975 otrzymał Orfeusza – nagrodę krytyki muzycznej za najlepsze wykonanie polskiego utworu na Warszawskiej Jesieni, w 1987 – nagrodę krytyki na Musikbiennale Berlin. Współpracuje z warszawskim Teatrem Wielkim, gdzie m. in. przygotował muzycznie prapremiery współczesnych oper Elżbiety Sikory, Roxanny Panufnik, Pawła Mykietyna, Dobromiły Jaskot, Henrika Hellsteniusa, baletu Aleksandry Gryki, sprawował również opiekę muzyczną nad cyklem Terytoria. Jego nagrania były nominowane i dwukrotnie uhonorowane Fryderykami. W 2005 otrzymał nagrodę Związku Kompozytorów Polskich za wieloletnie i kreatywne towarzyszenie polskiej muzyce współczesnej oraz srebrny medal Gloria Artis – Zasłużony Kulturze. Koncertował w Europie, Azji, Ameryce Północnej i Południowej i brał udział w wielu międzynarodowych festiwalach muzycznych.