Cosi fan tutte to ostatnia z trzech napisanych wspólnie z Lorenzo da Pontem wielkich oper Wolfganga Amadeusa Mozarta. Genialny kompozytor stworzył dojrzałe, przepełnione przenośnymi sensami dzieło dramatyczno-muzyczne z elementami opery buffa i opery seria. Głównymi bohaterami są dwie pary narzeczonych święcie przekonanych o łączących ich wielkim i niezmiennym uczuciu, oraz starzec i służąca, którzy poprzez misternie przygotowywaną intrygę wystawiają wierność kochanków na próbę. Don Alfonso podkpiwa sobie z dwóch zakochanych młodzieńców, twierdząc, że nie należy wierzyć w stałość uczuć niewieścich serc. Proponuje zakład przyjęty przez młodych oficerów, który ma wykazać, po czyjej stronie jest racja. Dalej akcja rozwija się wedle schematu: przebrani za przystojnych i bogatych obcokrajowców kochankowie usiłują czułymi zaklęciami miłosnymi spowodować, by dziewczyny uległy ich urokowi i przyjęły oświadczyny. Początkowo Fiordiligi i Dorabella trzymają się dzielnie, jednak po dłuższych zabiegach dają się przekonać i przyjmują zaloty młodych żołnierzy. Potem są łzy, kajanie się i dylemat zdruzgotanych kochanków, czy wybaczyć zdradę. Don Alfonso, który niejedno wie i niejedno przeżył, twierdzi, że młodzieńcy nie powinni się martwić, bowiem „wszystkie tak czynią”.
Szaleńcza to chęć
By szukać i odkrywać
Zło, którego poznanie
Podłymi nas czyni.
Ta fascynująca wypowiedź Don Alfonsa, tuż przed wprowadzeniem w czyn tajemnego zakładu, naprowadza widza na właściwy trop zgodny z poważnym przesłaniem dzieła dotyczącym przestrzegania granic i nie igrania z miłością.
W spektaklu w reżyserii Ryszarda Cieśli akcja przeniesiona jest do współczesności – dwaj młodzi żołnierze z perspektywą wyjazdu do Afganistanu kochają z wzajemnością piękne i bogate studentki. Ale tu dylemat ma sam reżyser...



Z Cosi… od początku było cosi cosi – czyli problemy. Może dziś, w czasach, gdy chyba wszystkie tabu zostały naruszone i przekroczone, trudno w to uwierzyć? Jednakowoż kiedyś swój protest przeciwko tej operze wyrażali nawet ci, którzy (tak jak Wagner) w prywatnym życiu prowadzili się w sposób odległy od ideału. Nie było społecznego przyzwolenia, by tak jawnie zachęcać do rozwiązłości seksualnej, etykietując przy tym wszystkie kobiety jako zawsze gotowe do zdrady. Protesty przeciwko przesłaniu sztuki ubierano nierzadko w dziwaczne formy, np. odmawiając muzyce Mozarta walorów artystycznych! Tymczasem muzycznie, co do tego nie ma najmniejszych wątpliwości, jest to jedno z największych arcydzieł Mozarta.
Konstatacja ta stawia wszakże reżysera spektaklu przed kolejnym problemem. Palącym staje się podstawowej pytanie, w jaki sposób opowiedzieć historię nieszczęsnego zakładu? Gdyby to był Rossini ze swoim lekkim stylem muzycznym, wprost zachęcającym do traktowania kanwy wybranego libretta „z przymrużeniem oka”, komediowo, z założoną programowo satyryczną przesadą, to Cosi... stałaby się strawną krotochwilą. Wszelako muzyka Mozarta, co słyszymy od pierwszych taktów, jest nie tylko piękna, ale też cudownie prawdziwa. Opowiada o uczuciach, emocjach wprost, dotykając strun serca i pokazując namiętności, nad którymi trudno zapanować. Opowiada o prawdziwej „zabawie" uczuciami. Tymczasem życie uczy nas, że gdy zaczynamy się bawić uczuciami, to na końcu musimy się zderzyć z konsekwencjami tej zabawy. Aliści zarówno Da Ponte jak i Mozart pomijają ten problem. Na koniec opery serwują nam „gładką" scenkę o pogodzeniu i przebaczeniu, płytką i równie prawdziwą jak zapewnienia Kalafa po śmierci Liu o potędze jego uczucia do Turandot. Pozostawieni jesteśmy przez twórców samym sobie, z całą gamą cisnących się na usta pytań: czy mamy brać finał opery na serio, czy to jeszcze jedno oszustwo Don Alfonsa i Despiny, czy uczucia sprzed zakładu są ważniejsze, czy raczej te drugie? Nie sądzę, by nam w tej inscenizacji udało się na to odpowiedzieć. Zależało nam na refleksji. Refleksji, którą bodaj najlepiej spuentował satyrycznie Sztaudynger fraszką: "Tam gdzie rządzą moje żądze, tam niestety ja nie rządzę".
Prezentując państwu kolejną odsłonę Cosi fan tutte pragnę niniejszym serdecznie podziękować wszystkim, (instytucjom i osobom), których wkład był warunkiem sine qua non pomyślnego rezultatu tego przedsięwzięcia.

Ryszard Cieśla - reżyser



JOANNA FRESZEL
Absolwentka Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie prof. Jadwigi Rappé. Śpiewała w chórze Alla Polacca przy Teatrze Wielkim w Warszawie. Występowała m.in. w: Loteryi St. Moniuszki, Spiskowcach F. Schuberta, Dydonie i Eneaszu H. Purcella, w licznych koncertach w Polsce i za granicą pod batutą m.in.: A. Sapiechy, A. Borzyma, J. Swobody, A. Tamayo, W. Boermana, J. Salwarowskiego, J. Kasprzyka, L. Pillot, J. Rogali, K. Dębskiego, T. Wojciechowskiego. Z powodzeniem koncertowała jako solistka w Pasji Janowej, Pasji Mateuszowej i kantacie Wacht auf J. S. Bacha, Stabat Mater Dolorosa J. B. Pergolesiego, Vesperae Solennes de Confessore W. A. Mozarta, Porach roku G. Haydna, IV Symfonii G. Mahlera. W 2010 podczas Warszawskiej Jesieni prawykonała Sadness Untitled M. Nikodijeviča i Primordię Rerum O. Bianchiego, co zaowocowało przesłuchaniem do Festiwalu Aix-en Provence i koncertem w Genewie podczas Festiwalu Contrechamps. W 2011 miała recital w siedzibie UNESCO w Paryżu. W tym samym roku wystąpiła także jako Muzetta w La Bohème G. Pucciniego (Polska), Vénus i Phrygienne w Dardanus J. P. Rameau (Irlandia, Wlk. Brytania). Uzyskała szereg nagród, m in.: w X Ogólnopolskim Konkursie Wokalnym im. Franciszki Platówny (Wrocław), I Ogólnopolskim Konkursie Wokalnym im. Haliny Słonickiej (Suwałki), V Konkursie im. Haliny Halskiej (Wrocław), VII Konkursie im. K. Szymanowskiego (Łódź), II Konkursie im. J. E. J. Reszków (Częstochowa), XXX Międzynarodowym Konkursie Belvedere im. Hansa Gabor (Wiedeń).
Z chórem Cappella Corale Varsoviana nagrała muzykę do filmów Joanna, Jan Paweł II, 1920 Bitwa Warszawska. Prowadziła warsztaty muzyki dawnej w Sochaczewie, współpracowała z teatrem Hybrydy w Warszawie. W 2008 z wyróżnieniem obroniła dyplomy magistra inż. Ochrony Środowiska w SGGW w Warszawie.


ELWIRA JANASIK
Studentka Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie prof. Ryszarda Cieśli. Wielokrotna stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Laureatka I nagród Konkursów Wokalnych: w Gliwicach im. Ludomira Różyckiego, we Wrocławiu im. Platówny, w Kutnie, w Rzeszowie im. Barbary Kostrzewskiej. Laureatka II nagrody wokalnej na konkursie międzynarodowym Pieśń Wieczorna w Białymstoku. W 2009 laureatka Letniej Akademii Śpiewu. Wykonała Requiem W.A. Mozarta pod dyr. Jana Krenza. Obecnie uczestniczka Akademii Operowej w Teatrze Narodowym w Warszawie. Brała udział w mistrzowskich kursach wokalnych profesor Anity Garancy oraz prof. Izabelli Kłosińskiej.


KAROLINA CIWIS – edukację muzyczną rozpoczęła w rybnickiej Państwowej Szkole Muzycznej I i II stopnia im. Braci Szafranków w klasie fortepianu Katarzyny Ksterki. Naukę śpiewu solowego podjęła w 2008 pod okiem prof. Michaliny Growiec, wykładowcy Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach. Obecnie jest studentką Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w klasie dr Eugenii Rozlach. Brała udział w letnich kursach operowych w Krynicy Zdroju oraz w Zimowym Kursie Wokalnnym w Dusznikach Zdroju, gdzie została wyróżniona przez pedagogów dyplomem uznania.
W 2011 roku z powodzeniem wykonywała cykl pieśni Aleksandra Tansmana Six Songs, natomiast w 2012 roku wzięła udział w spektaklu studenckim Sen nocy letniej Benjamina Brittena w reżyserii Beaty Redo-Dobber pod batutą Marty Kluczyńskiej.


MARCIN KOTARBA – ukończył krakowską Akademię Muzyczną na Wydziale Wokalno-Aktorskim. Jako członek EuropaChorAkademie w Mainz współpracował z wieloma orkiestrami oraz wybitnymi osobistościami świata muzycznego, jak: P. Domingo, K. Nagano, V. Ashkenazy, M. Gielen, S. Cambreling, E. Krivine, K. Penderecki. Uczestniczył w licznych festiwalach w kraju i za granicą), gdzie wykonał rozmaite partie operowe i oratoryjne. W 2008 debiutował scenicznie partiami Don Basilia oraz Don Curzia w operze Wesele Figara W. A. Mozarta. W 2009 współpracował jako scenograf z grupą IN ANTIS przy operze Giulio Cesare In Egitto G. F Händla w Krakowie oraz Nowym Sączu. Dokonał serii nagrań dla TVP. W trakcie swojej muzycznej edukacji brał udział w kursach mistrzowskich prowadzonych przez T. Żylis-Garę, R. Karczykowskiego, R. Węgrzyna, B. Riedela oraz P. Esswooda. Obecnie współpracuje z Operą Krakowską, Gliwickim Teatrem Muzycznym oraz innymi instytucjami muzyczno-kulturalnymi w kraju i za granicą.


TOMASZ KUMIĘGA – już jako uczeń szkoły muzycznej zdobywał nagrody na konkursach wokalnych. Stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Prezydenta Miasta Tarnowa. Obecnie jest studentem Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie śpiewu solowego prof. Ryszarda Cieśli. Uczestnik European Chamber Music Teacher’s Associacion, Akademii Operowej przy Teatrze Wielkim w Warszawie, Europejskiej Sieci Kontaktów Akademii Operowych oraz wielu kursów wokalnych. W 2011 zadebiutował na scenie Teatru Wielkiego Opery Narodowej w roli tytułowej w operze Mr Emmet Takes a Walk Petera Maxwella Davisa w reżyserii Davida Pountney’a. W 2012 również w Operze Narodowej wystąpił w roli Demetriusa w operze „Sen nocy letniej” B. Brittena w reżyserii Beaty Redo-Dobber. W 2011 zadebiutował w Filharmonii Gorzowskiej partią Guglielma w operze Cosi fan tutte W. A. Mozarta w reżyserii R. Cieśli. Partię te wykonał również w listopadzie 2012 w Stambule (Turcja) i Sewilli w Teatro Lope de Vegi (Hiszpania). W marcu 2012 brał udział w prestiżowym koncercie Young European Singers YES organizowanym przez Queen Elisabeth Music Chapel w Waterloo oraz Opere La Monnaie w Brukseli. Koncert odbył się w Królewskim Konserwatorium w Brukseli. Laureat Festiwalu Aix-en-Provence - nagroda to roczny kontrakt, który obejmuje liczne koncerty m. in. w Paryżu, Aix-en-Provence.Jest solistą warszawskiej orkiestry koncertowej Victoria.


ANDRZEJ KLIMCZAK – po ukończeniu Wydziału Wokalno-Aktorskiego Akademii Muzycznej we Wrocławiu debiutował rolą Figara w Warszawskiej Opery Kameralnej. Repertuar artysty obejmuje pierwszoplanowe role w operach wielkich mistrzów, począwszy od Mozarta, aż po utwory współczesne. Do swoich koronnych partii zalicza Eugeniusza Oniegina w operze Czajkowskiego oraz Forda w Falstaffie Verdiego. Obie kreacje spotykają się z ogromnym uznaniem zarówno krytyki, jak i publiczności. Szczególne miejsce w jego dorobku artystycznym zajmują pieśni, jest bowiem laureatem II Konkursu Moniuszkowskiego w Warszawie. Często występuje także w repertuarze oratoryjno-kantatowym. Artysta specjalizuje się w interpretacji barokowych oper i oratoriów. Koncertuje na wielu scenach w Europie, a także poza jej granicami. W 2001 roku został odznaczony przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Złotym Krzyżem Zasługi, natomiast w 2011 – Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.


RYSZARD CIEŚLA
Baryton. Ukończył w 1983 Akademię Muzyczną Fryderyka Chopina w Warszawie. W tym samym roku został zaangażowany Teatru Wielkiego w Warszawie, gdzie pozostaje na etacie solisty do dnia dzisiejszego. Kształcenie głosu kontynuował pod opieką Kazimierza Pustelaka Członek zespołu muzyki dawnej „Bornus Consort” (w l. 1983–87). Jest laureatem II nagrody na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym w 's-Hertogenbosh w Holandii (1986). Jako stypendysta Ministerstwa Kultury i Sztuki odbył roczne studia w Hochschule für Music und darstellende Kunst w Wiedniu ( 1988/1989). W macierzystej uczelni, w której pełnił funkcję Prorektora ds. Dydaktyki, obecnie Dziekana Wydziału Wokalnego, prowadzi samodzielną klasę z tytułem naukowym profesora nadzwyczajnego. Jako szef artystyczny Filharmonii im. R. Traugutta – towarzystwa patriotycznego założonego przez T. Kaczyńskiego, organizatora wielu festiwali (m.in. Pasyjnego Crucifixus est…, Pieśni Kompozytorów Polskich, Pieśni Europejskiej, Poezji Polskiej) otrzymał wyróżnienie Niezależnej Fundacji Popierania Kultury Polskiej Polcul Foundation w Australii. Uhonorowany został także Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Pasją artysty jest reżyseria spektakli i widowisk muzycznych. Wśród ważniejszych realizacji znajdują się: Pieśń ujdzie cało ..., Nie całkiem straszny dworek (Reprezentacyjny Zespół Wojska Polskiego), Podnieś rękę Boże Dziecię, Warszawskie dzieci, Patrz Kościuszko na nas z nieba i Witaj, majowa Jutrzenko (Filharmonia im. R. Traugutta), Orfeusz i Eurydyka w krainie tęczy (Teatr Nowy i Teatr Żydowski), Straszny dwór (Rosemont Theatre, Chicago, 2007), Cosi fan tutte (Gorzów 2011). Na koncie artystycznym posiada nagrania do zbiorów archiwalnych Polskiego Radia oraz nagrania płytowe pieśni okresu odzyskania Niepodległości, dokonane z muzykami Filharmonii im. R. Traugutta dla firmy fonograficznej Studio Hard Record.


PRZEMYSŁAW KLONOWSKI
Reżyser, absolwent Międzyuczelnianych Studiów Podyplomowych w zakresie reżyserii opery i innych form teatru muzycznego w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej i Akademii Muzycznej w Krakowie. Debiutował inscenizacją i reżyserią The Fairy Queen, semi-opery H. Purcella, przygotowaną i poprowadzoną muzycznie przez Paula Esswooda. Był asystentem reżysera przy realizacji Borysa Godunowa M. Mussorgskiego w reżyserii W. Zawodzińskiego (Opera Wrocławska). Wcześniej ukończył malarstwo na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu im. M. Kopernika w Toruniu. Studiował również na Wydziale Wiedzy o Teatrze w Akademii Teatralnej w Warszawie. Od 2000 zajmuje się projektowaniem wystaw. Współpracuje z Muzeum Teatralnym przy Teatrze Wielkim – Operze Narodowej oraz z Teatrem Narodowym w Warszawie. W Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie przygotował wystawę Helena Modrzejewska (1840-1909). Ze zbiorów archiwalnych Instytutu Sztuki PAN dla Muzeum Narodowego w Kielcach.(2010). Jest autorem wystawy Z Popiołów Sobiboru prezentowanej w Holandii (Herinneringscentrum Kamp Westerbork 2004, National Monument Kamp Vught 2004, National Liberation Museum 1944 – 45 Groesbeek 2007), w Italii (Museum Risiera di San Sabba – Triest 2005, Crema, Ascoli Piceno 2006), w Norwegii (Trondheim 2006).


KAROLINA FANDREJEWSKA
Studentka scenografii warszawskiej ASP i historii sztuki na Uniwersytecie Warszawskim. Absolwentka ASP w Gdańsku na Wydziale Edukacji Artystycznej w Zakresie Sztuk Plastycznych. Uczennica Andrzeja Kreutza Majewskiego i Pawła Dobrzyckiego. Twórczyni projektów do scenografii operowych. Autorka scenografii i kostiumów do filmów, teatru i teatru telewizji. Twórczyni video artu. Jej prace były wystawiane m.in. w Radomiu, Lublinie, Warszawie, a filmy z jej scenografią i kostiumami były pokazywane na prestiżowych festiwalach.


ZOFIA LUBIŃSKA
Kostiumograf i scenograf; absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie na Wydziale Sztuki Mediów i Scenografii, dyplom obroniła z wyróżnieniem rektorskim. Otrzymała także wyróżnienie na Festiwalu Nowej Scenografii w Katowicach. Wykształcenie zdobywała również w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi oraz w Akademii Filmu i Telewizji w Warszawie. Autorka scenografii teatralnych, filmowych, spotów reklamowych.


ALEKSANDRA DZIUROSZ
Tancerka, choreograf, reżyser, pedagog, założycielka Warszawskiego Teatru Tańca. Absolwentka Państwowej Szkoły Baletowej w Bytomiu, Akademii Muzycznej i Podyplomowych Studiów Teorii Tańca w AM w Warszawie. Laureatka nagrody choreograficznej dyrektora Polskiego Teatru Tańca, Ewy Wycichowskiej (2005) oraz nagrody głównej podczas Solo/Duo Dance Festival w Budapeszcie (2009).


MONIKA KOLASIŃSKA
Absolwentka Studiów Podyplomowych w Zakresie Coachingu Wokalnego oraz Międzywydziałowego Studium Pieśni na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina. Laureatka międzynarodowych i krajowych konkursów pianistycznych. Prowadzi również działalność pedagogiczną, pracując w Zespole Państwowych Szkół Muzycznych im. F. Chopina w Warszawie oraz na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina.


JACEK ROGALA
Dyrektor Naczelny i Artystyczny Filharmonii Świętokrzyskiej.

powrót do strony głównej