Niebieska małpka to opowieść o nietolerancji, rasizmie, o tym, że z dnia na dzień można stać się idolem, ale też równie dobrze można przestać nim być. Pretekstem do snucia tej opowieści, pełnej nieprawdopodobnych zdarzeń, jest historia związana z problemem klonowania. Słynny profesor Bleué postanawia sklonować sam siebie. Eksperyment nie udaje się i zamiast drugiego profesora powstaje….małpka, i to w dodatku niebieska. Zwierzątka z laboratorium Profesora naśmiewają się z dziwacznego ubarwienia małpki. Tymczasem małpka staje się idolem i lansuje modę na kolor niebieski. Niestety, po pewnym czasie sytuacja się zmienia – bożyszcze tłumów zostaje opuszczone przez wielbicieli, ponieważ zapanowała właśnie moda na kolor różowy.
Historia wiele mówi o naszych czasach, jest niejako zwierciadłem, w którym przegląda się kultura masowa z jej niedorzecznościami. Odwołując się do fantazji młodego widza, do jego intuicji, do poczucia sprawiedliwości, pozwala jednak zachować przynajmniej minium nadziei...
Wszystkim perypetiom niebieskiej małpki towarzyszy muzyka napisana na orkiestrę symfoniczną, muzyka, która opowiada, komentuje, posuwa akcję do przodu, wprowadza młodego słuchacza w świat emocji i kolorów orkiestrowych. Dużą rolę odgrywa tu perkusja. Warto też zwrócić uwagę na obecność saksofonu.
W muzyce znaleźć można sporo odwołań do klasyki symfonicznej, dużo jest tu również humoru, parodii, i …poezji.



GRZOGORZ DAMIĘCKI
Urodził się w Warszawie, na Żoliborzu.. Od sezonu 1989/90 stale związany z warszawskim Teatrem Ateneum im. Stefana Jaracza, do którego angażował go dyrektor Janusz Warmiński. Będąc na ostatnim roku PWST, zadebiutował na scenie Ateneum w przedstawieniu Firma Hemara w reżyserii Edwarda Dziewońskiego.
Aktorstwa uczył się od mistrzów – Ryszardy Hanin, Anny Seniuk, Tadeusza Łomnickiego, Gustawa Holoubka, Zbigniewa Zapasiewicza, Andrzeja Szczepkowskiego, Wojciecha Siemiona, Jana Englerta. Ukochanym opiekunem roku był Mariusz Benoit.
W ciągu 20 lat zagrał m.in. w filmach Stevena Spilberga (Lista Schindlera, 1993), Jana Jakuba Kolskiego (Daleko od okna, 2000, Pornografia, 2003, Jasminum, 2005), Andrzeja Barańskiego (Horror w Wesołych Bagniskach, 1996), Jana Łomnickiego (Dom, serial TV 2000), Jerzego Antczaka (Chopin pragnienie miłości, 2002).
W teatrze grał u Janusza Warmińskiego, Gustawa Holoubka, Tomasza Zygadły, Krzysztofa Zaleskiego, Barbary Sass-Zdort, Marcina Sosnowskiego, Andrzeja Bubienia.
W teatrze telewizji wystąpił m.in. w spektaklach Laco Adamika, Juliusza Machulskiego, Zbigniewa Zapasiewicza, Janusza Warmińskiego, Edwarda Dziewońskiego, Olgi Lipińskiej, Barbary Borys-Damięckiej.
Współpracuje z Teatrem Polskiego Radia, dla którego nagrał ponad 200 słuchowisk i spektakli teatralnych.


PIOTR MOSS
LAUREAT STATUETKI WIELKIEGO SPLENDORA przyznawanego przez Teatr Polskiego Radia w dziedzinie twórczości radiowej.

Urodził się w roku 1949 w Bydgoszczy. Po ukończeniu studiów kompozytorskich w warszawskiej PWSM w klasie Piotra Perkowskiego (pracował również pod opieką Grażyny Bacewicz i Krzysztofa Pendereckiego) wyjechał do Francji, gdzie doskonalił swój warsztat kompozytorski pod kierunkiem Nadii Boulanger.
W roku 1981 osiedlił się w Paryżu, a trzy lata później otrzymał obywatelstwo francuskie.
Jego twórczość - wielokrotnie nagradzana na krajowych i zagranicznych konkursach kompozytorskich - jest bardzo bogata i różnorodna. W katalogu kompozytora, obok wielkich dzieł wokalno-instrumentalnych, koncertów czy utworów kameralnych, znaleźć można muzykę przeznaczoną dla radia, teatru, filmu i telewizji.
W 2000 roku artysta został mianowany przez francuskiego ministra kultury Kawalerem Orderu Literatury i Sztuki (Chevalier dans l’ordre des Arts et des Lettres), w 2007 otrzymał nagrodę francuskiej Académie des Beaux Arts, zaś w 2009 – nagrodę specjalną Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z okazji 60. rocznicy urodzin i 40-lecia pracy artystycznej. Jest także odznaczony medalem „Zasłużony dla Kultury Polskiej”.
Natomiast 3 grudnia 2012 podczas uroczystej gali, która odbyła się w Studiu PS-1 w Warszawie, Teatr Polskiego Radia uhonorował artystę statuetką Honorowego Wielkiego Splendora za całokształt twórczości w dziedzinie twórczości radiowej.

JACEK ROGALA
Dyrektor Naczelny i Artystyczny Filharmonii Świętokrzyskiej.

powrót do strony głównej