Dwa dzieła tej samej epoki, ale o jakże różnym charakterze składają się na program koncertu „Barwy romantyzmu”. 5 października w Filharmonii Świętokrzyskiej usłyszymy Koncert wojskowy D-dur op. 21 Karola Lipińskiego oraz II Symfonię c-moll op. 17 Małorosyjską Piotra Czajkowskiego. Ze wszystkich koncertów Karola Lipińskiego największą popularnością do dziś cieszy się właśnie Koncert wojskowy (Concerto militaire). O jego wojskowym charakterze decydują takie elementy muzyczne jak marszowe rytmy, fanfary, werble czy sygnały wygrywane na instrumentach dętych. Z najeżoną trudnościami partią solową zmierzy się tego wieczoru znakomita skrzypaczka – Dominika Falger, na co dzień koncertmistrzyni grupy II skrzypiec w orkiestrze Wiener Symphoniker.
Przeciwwagę dla wartkiego, rytmicznego koncertu Lipińskiego stanowić będzie II Symfonia c-moll Piotra Czajkowskiego. Pisana w 1872 r. w Kamionce pod Kijowem obfituje w ukraińskie melodie ludowe, które przywołuje kompozytor w każdej z czterech części utworu.
Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Świętokrzyskiej zagra pod batutą Tadeusza Strugały.


DOMINIKA FALGER
Urodziła się w Krakowie w rodzinie muzyków; pierwsze lekcje gry na skrzypcach otrzymała w wieku 4 lat od swojego ojca. Ukończyła Akademię Muzyczną im. I. J. Paderewskiego w Poznaniu w klasie prof. J. Kaliszewskiej i prof. M. Baranowskiego. Studia kontynuowała na Uniwersytetach w Wiedniu i Grazu, w klasach prof. prof. E. Z. Zienkowskiego, Y. Klessa i J. Pospichala, zaś muzykę na instrumentach dawnych u profesorów I. Rainera i H. Kurosaki.
Jest laureatką licznych krajowych i międzynarodowych konkursów skrzypcowych, m.in.: im. Z. Jahnkego w Poznaniu, P. Sarasatego w Pamplonie (Hiszpania), R. Lipizera w Gorizii (Włochy), K. Lipińskiego i H. Wieniawskiego w Lublinie, J. Brahmsa w Pörtschach (Austria), K. Szymanowskiego w Łodzi, prof. T. Wrońskiego w Warszawie, K. Szymanowskiego w Zakopanym, Konkursu Muzyki Współczesnej w Warszawie. Od 12. roku życia prowadzi aktywną działalność koncertową w niemal wszystkich krajach Europy, Ameryce, a także na Bliskim i Dalekim Wschodzie. Współpracuje z wieloma polskimi i zagranicznymi orkiestrami symfonicznymi (m.in. Wiener Symphoniker, Taegu City Symphony Orchestra, Slowacka Orkiestra Kameralna, Sinfonia Verde – Anglia, Wirtuozi Lwowscy, D´Angelo Symphony Orchestra – USA). W swoim dorobku posiada nagrania radiowe, telewizyjne i płytowe (m. in. koncertów skrzypcowych P. Czajkowskiego, K. Lipińskiego, jak również wszystkich utworów na skrzypce i orkiestrę W. A. Mozarta – Dux).
Jest profesorem Uniwersytetu für Musik und darstellende Kunst w Grazu, ponadto prowadzi klasy skrzypiec w szkołach muzycznych Margareten i Leopoldstadt w Wiedniu. Zasiada w jury międzynarodowych konkursów skrzypcowych oraz prowadzi mistrzowskie kursy muzyczne we Włoszech, Austrii, Polsce i na Słowacji. Od 1999 jest koncertmistrzem grupy II skrzypiec w orkiestrze Wiener Symphoniker.



TADEUSZ STRUGAŁA
Jeden z najwybitniejszych polskich dyrygentów, także pedagog, juror i organizator życia muzycznego, laureat Diamentowej Batuty przyznanej w ub. roku przez polskie Radio „za wybitne zasługi dla polskiej i światowej kultury muzycznej, w uznaniu dla działalności dyrygenckiej o szczególnym znaczeniu dla polskiego życia muzycznego, a także dla uhonorowania związków z Polskim Radiem”.
Ukończył studia na wydziale teorii, kompozycji i dyrygentury we wrocławskiej Akademii Muzycznej, a kontynuował je w Weimarze i Wenecji. Był dyrektorem naczelnym i artystycznym Filharmonii Wrocławskiej, WOSPRiTV w Katowicach, zastępcą dyrektora artystycznego i stałym dyrygentem Filharmonii Narodowej w Warszawie, Filharmonii Krakowskiej (jako jej dyrektor artystyczny), szefem artystycznym i I dyrygentem Polskiej Orkiestry Radiowej w Warszawie oraz dyrektorem muzycznym Prezydenckiej Orkiestry Symfonicznej w Ankarze. Współpracował jako dyrygent gościnny z Praską Orkiestrą Symfoniczną FOK oraz był dyrygentem-rezydentem Festiwalu Chopinowskiego w Gaming, z austriacką orkiestrą Tonkuenstler. Lata 60. to początek międzynarodowej kariery i występów na estradach niemal całej Europy, a także Australii, USA i Azji, zarówno z czołowymi orkiestrami polskimi, jak też zagranicznymi. Dyrygował 140. orkiestrami z 23 krajów (m.in. Bamberger Symphoniker, Berliner Staatskapelle, RIAS Berlin, Radio-Symphonie Orchester Berlin, Dresdner Philharmonie, MDR-Sinfonieorchester Leipzig, Hallé Orchestra w Manchesterze, Orkiestra Filharmoniczna i Radiowa w Helsinkach, Radiowa Orkiestra w Sztokholmie, orkiestry symfoniczne w Ankarze, Istambule i Izmirze, NTO-Wien, Osaka Philharmonic i Seoul Philharmonic Orchestra, Israel Sinfonietta, City of London Sinfonia czy London Mozart Players). Dyrygent ma na swoim koncie liczne prawykonania i pierwsze wykonania utworów polskiej muzyki współczesnej w kraju i za granicą oraz nagrania radiowe i płytowe. W 1986 został uhonorowany nagrodą Orfeusz za najlepsze wykonanie utworu polskiego na Festiwalu Warszawska Jesień (Liturgia sacra Z. Mycielskiego), nagrodą Związku Kompozytorów Polskich (1991) za wybitne osiągnięcia w dziedzinie wykonawstwa polskiej muzyki współczesnej. Inne prestiżowe wyróżnienia artysty to, m.in. Grand Prix du Disque F. Liszt (Budapeszt 1987), Stern des Monats niemieckiego magazynu płytowego Fono Forum za nagrania utworów X. Scharwenki. Za wybitne osiągnięcia na polu dyrygenckim i propagowanie muzyki polskiej za granicą otrzymał nagrody i odznaczenia Ministra Kultury i Sztuki, Ministra Spraw Zagranicznych, Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Polonia Restituta (2000).W 1996 został laureatem nagrody Kulturpreis Schlesien des Landes Niedersachsen, a w 1998 otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Muzycznej we Wrocławiu. Artysta zajmuje się także pracą pedagogiczną. Przez ponad 20 lat był wykładowcą Akademii Muzycznej we Wrocławiu, prowadził klasy mistrzowskie w Hongkongu i Tokio, uczestniczył w pracach jury: Międzynarodowego Konkursu Dyrygenckiego im. Grzegorza Fitelberga, Międzynarodowych Konkursów Pianistycznych Vana Cliburna w Texasie, Międzynarodowego Konkursu Dyrygenckiego „Prague Spring”. Nazwisko artysty związane jest również z czołowymi polskimi festiwalami, które za jego dyrekcji zyskały międzynarodową renomę: Festiwal Chopinowski w Dusznikach (1975-1985) oraz Festiwal Oratoryjno-Kantatowy Wratislavia Cantans (1968-1997). Przez szereg lat prowadził również Festiwal Polskiej Muzyki Współczesnej we Wrocławiu. W 2002 Tadeusz Strugała wystąpił jako dyrygent w końcowym epizodzie filmu Romana Polańskiego Pianista. W życiu prywatnym miłośnik malarstwa, rzeźby i rysunku oraz pięknych przedmiotów. Artysta kolekcjonuje zabytkowe batuty, wśród których w ostatnim czasie znalazła się batuta Arturo Toscaniniego z jego własnoręcznym podpisem.

powrót do strony głównej