Z okazji podwójnej uroczystości – Międzynarodowego Dnia Muzyki oraz na 40-lecie Uniwersytetu Jana Kochanowskiego – przygotowaliśmy program z utworami uwielbianymi przez publiczność filharmoniczną. Koncert rozpocznie niezwykle popularne i przejmujące Adagio Samuela Barbera. Następnie usłyszymy „jedno z największych muzycznych arcydzieł” – Koncert klawesynowy d-moll BWV 1052 J. S. Bacha w interpretacji znakomitej klawesynistki Elżbiety Stefańskiej. Wieczór zakończy Symfonia Es-dur Eroica, o którym uczeń Beethovena, Ferdynand Ries, powiedział: „wierzę, że niebo i ziemia drży, gdy jest wykonywane”. Jednym słowem – będzie to koncert z arcydziełami i w mistrzowskim wykonaniu, o co niewątpliwie zadba mistrz batuty – maestro Kazimierz Kord.
ELŻBIETA STEFAŃSKA
Od wczesnego dzieciństwa zdradzała niezwykłą muzykalność, a gry na fortepianie uczyła się u swego ojca – profesora Akademii Muzycznej – Ludwika Stefańskiego. Studia ukończyła w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie pod kierunkiem wybitnego klawesynisty niemieckiego, profesora Hansa Pischnera z Berlina. Swoje umiejętności wzbogacała na międzynarodowych kursach w Sienie i Weimarze pod kierunkiem znakomitych, europejskich klawesynistów, m. in. takich jak: Zuzanna Ruzickva czy Ruggiero Gerlin. Jest laureatką pierwszych nagród na wielu konkursach. Poza licznymi występami w kraju, artystka koncertuje za granicą, niemal we wszystkich krajach Europy oraz w USA, Iranie, Japonii, Korei Płd. i na Tajwanie. Uczestniczy również w wielu krajowych i zagranicznych festiwalach jako solistka i kameralistka, m. in. w Hanowerze, Halle (Festiwal Haendlowski), Lipsku (Festiwal Bachowski), Shiraz (Iran), Orvieto, Interlaken (Szwajcaria), Gaming (Austria), Paryż.
W jej repertuarze znajdują się dzieła muzyki solowej i kameralnej epoki renesansu, baroku, klasycznej, jak również XX-wiecznej, w tym także muzyki kompozytorów polskich dawnych i współczesnych. Dokonała licznych nagrań radiowych i telewizyjnych, a także płytowych.
W latach 1974-82 była etatową solistką Komitetu ds. Radia i Telewizji. Oprócz działalności koncertowej, brała czynny udział jako juror w konkursach muzycznych, zarówno krajowych jak i zagranicznych. Obecnie jest profesorem Akademii Muzycznej w Krakowie, gdzie prowadzi klasę klawesynu. W latach 1991 - 2001 tworzyła duet fortepianowy ze swoją matką – Haliną Czerny-Stefańską.
KAZIMIERZ KORD
Po studiach w Krakowie (dyrygentura u Artura Malawskiego i Witolda Krzemieńskiego) i Leningradzie (fortepian u Władimira Nilsena) rozpoczął w 1960 pracę jako kierownik chóru i dyrygent w Operze Warszawskiej. Następnie objął kierownictwo Opery Krakowskiej, którą kierował osiem sezonów. W 1969 obejmuje po Bogdanie Wodiczce szefostwo WOSPR-u i w ciągu kilku miesięcy podniósł jeszcze wyżej poziom artystyczny tego cenionego zespołu. Wkrótce rozpoczął międzynarodową karierę. Był pierwszym, i jak dotąd jednym polskim dyrygentem, który dyrygował w legendarnej nowojorskiej MET. Debiutował 27 grudnia 1972 Damą pikową, ostatnim przedstawieniem jakie tutaj prowadził, 12 lutego 1988, był Makbet. W sumie wystąpił w Metropolitan Opera 64 razy. Kilka miesięcy po debiucie w Metropolitan i sukcesach jakie odniósł w Monachium, San Francisco, zwolniono Korda z dnia na dzień z zajmowanego stanowiska i pracy. W tej sytuacji zdecydował się na pracę niemal wyłącznie za granicą (Kopenhaga, Meksyk, Londyn, Amsterdam, Wiedeń, Monachium, Düsseldorf). Rosnąca sława i międzynarodowe uznanie sprawiły, że zaproponowano mu objęcia szefostwa Filharmonii Narodowej (1977-2001). Praca, jaką podjął z zespołem muzyków Filharmonii Narodowej, zaowocowała wysokim poziomem większości koncertów na Jasnej i wieloma wysoko ocenianymi tournée zagranicznymi. Pod jego dyrekcją Filharmonia Narodowa występowała w najbardziej prestiżowych salach koncertowych z nowojorską Carnegie Hall na czele. W lipcu 2005 mianowany został dyrektorem muzycznym Teatru Wielkiego – Opery Narodowej, zaś w 2006 sprawował p.o. dyrektora naczelnego. W czerwcu 2006 ustąpił z obu tych stanowisk. Jest laureatem licznych nagród artystycznych, m.in. Nagrody Krytyki podczas Biennale Muzycznego w Berlinie (1971), Złotego Orfeusza podczas Festiwalu Warszawska Jesień (1972), Conductor of the Year w Monachium (1972).
