POŻEGNANIE WAKACJI
TRIO KLAVIS w składzie:
SABINA HASANOVA fortepian
JENNY LIPPL skrzypce
MIHA FERK saksofon
Pierwszy rzut oka na skład Trio Klavis może prowadzić do wniosku, że brzmienie tego zespołu niekoniecznie jest związane z muzyką klasyczną i poważną. Zespół prezentuje się jako eksperymentalny, przyjacielski skład kameralny, który podąża własną muzyczną ścieżką. Znakomite interpretacje znanych utworów tria z wiedeńskiego klasycyzmu, romantyzmu, modernizmu i dodekafonii doznają zupełnie nowej interpretacji, odrywającej się od codzienności i często zagnieżdżającej się w sferze nowoczesności. W 2016 roku trio wydało swój debiutancki album „Geography of Sound” (Orlando Records). Austriacka instytucja Musikfonds wsparła produkcję ich drugiej płyty, na której znalazły się utwory Johannesa Brahmsa, Dymitra Szostakowicza i Ernsta Krenka.
Trio Kegelstatt Mozarta zostało skomponowane w Wiedniu w 1786 roku. Było to pierwsze trio napisane na połączenie klarnetu, altówki i fortepianu. Sam klarnet był w tym czasie dość nowym instrumentem. Mozart bardzo lubił jego brzmienie, a do dziś takie utwory jak Koncert klarnetowy czy Kwintet na smyczki i klarnet należą do najczęściej wykonywanych. Bliska przyjaźń Mozarta ze słynnym klarnecistą Antonem Stadlerem z pewnością odegrała tu ważną rolę, ponieważ to właśnie Stadler wykonywał te utwory - a także Trio z Kegelstatt. Utwór został wykonany po raz pierwszy na koncercie domowym. Anton Stadler zagrał na klarnecie, uczennica Mozarta Franziska von Jaquin na fortepianie, a sam Mozart przejął partię altówki. Trio zostało wydane w 1788 roku na skrzypce (opcjonalnie klarnet), altówkę i fortepian.
Sergiusz Rachmaninow rozpoczął komponowanie II Tria elegijnego w 1893 roku ku pamięci Piotra Iljicza Czajkowskiego. Czajkowski zmarł na cholerę, która szalała wówczas w Petersburgu, ale prasa podsycała plotki o samobójstwie z powodu homoerotycznego związku. Pierwsza część utworu to monumentalny marsz żałobny z oczywistymi nawiązaniami do stylu muzycznego Czajkowskiego. Sam Rachmaninow w 1917 r. musiał stawić czoła innym naciskom społecznym - w 1917 r. uciekł z rodziną do USA, by uniknąć przemocy komunistów wobec właścicieli majątku ziemskiego.
Podczas poszukiwań zaginionego repertuaru na skrzypce, saksofon i fortepian, w katalogu dzieł Ernsta Schulhoffa w Narodowym Muzeum Muzyki w Pradze znalezione zostało Concertino jazzowe, oznaczone jako "niekompletne" dla tego instrumentarium. Jako datę powstania utworu podaje się lata 1931-1938, co wydaje się dość prawdopodobne, biorąc pod uwagę inne kompozycje Schulhoffa z udziałem saksofonu. Widoczne jest tu mistrzowskie łączenie elementów jazzu z fomrami klasycznymi w bardzo osobistym stylu autora. Jednak w latach 30. jazz, saksofon i cała muzyka Erwina Schulhoffa zostały zakazane przez narodowych socjalistów w Niemczech i okrzyknięte "zdegenerowanymi". Dla Erwina Schulhoffa prześladowania ze strony nazistów zakończyły się deportacją i śmiercią w 1942 r. z powodu gruźlicy w obozie dla internowanych w Wülzburgu w Bawarii. Na podstawie rękopisu i badań nad innymi utworami Schulhoffa z tego okresu saksofonista Miha Ferk tworzy wersję "Concertina jazzowego", która śledzi podejście Schulhoffa i ożywia utwór po raz pierwszy 80 lat po jego śmierci.
