Koncert w ramach obchodów 55-lecia pracy artystycznej
Maestra Jerzego Salwarowskiego.

Koncert jest wyrazem wdzięczności artystów ukraińskich dla Kielczan
za ich pomoc w trudnych chwilach ostatnich dwóch lat.



Dofinansowano ze środków Samorządu Województwa Świętokrzyskiego.

W tym roku mija 214. rocznica urodzin Fryderyka Chopina, uznawanego za jednego z najwybitniejszych romantycznych kompozytorów. Choć data jego urodzin nadal pozostaje kwestią sporną to przyjmuje się, że 1 marca (ewentualnie noc z 1 na 2 marca) jest znacznie bardziej prawdopodobna niż zapisany w aktach 22 lutego. W wykonaniu Dmytra Sukhovienko zabrzmi oczywiście Chopin, a dokładniej jego Koncert fortepianowy e-moll op. 11. Utwór jest doskonałą definicją romantycznego koncertu fortepianowego, który – jak powszechnie wiadomo – powstał jako drugi z kolei. Rozpoczyna się on długim wstępem orkiestry, charakteryzuje się płynnością i szlachetną kantyleną, której nie przytłaczają partie wirtuozowskie solisty – są one wyważone i doskonale wpasowane. Maestro Jerzy Salwarowski, który w tym roku obchodzi 55-lecie prasy artystycznej, poprowadzi świętokrzyskich filharmoników również w przepięknej VII Symfonii d-moll Antonina Dvořáka. Została ona napisana na prośbę Londyńskiego Towarzystwa Filharmonicznego, które nadało kompozytorowi tytuł członka honorowego. Dvořák czuł się więc szczególnie zobligowany do stowrzenia doskonałej kompozycji. Biograf Otakar Šourek, wybitny znawca twórczości Dvořáka, tak charakteryzuje VII Symfonię: Jego twórcza wypowiedź wznosi się na wyżyny, jakich w takiej sile i wielkości symfonicznej koncepcji i formy nigdy przedtem nie osiągnął (…) Poszczególne tematy posiadają prawdziwie symfoniczny nerw, który zasila je pełnią wyrazu i żywotną siłą oraz czyni podatnym do przetwarzania materiałem (…).

Dmytro Sukhovienko - urodził się w 1972 r. w Czerkasach na Ukrainie. Naukę gry na fortepianie rozpoczął w wieku siedmiu lat, uczęszczając przez jedenaście lat do Szkoły Muzycznej im Łysenki w Kijowie, gdzie kształcił się pod kierunkiem Sofii Dobrzhanskiej. W kolejnych latach studiował w Narodowym Konserwatorium w Kijowie pod kierunkiem Wsiewołoda Worobiowa, który przekazał Dmytrze swoją głęboką pasję do czystej interpretacji w tradycji Feliksa Blumenfelda, czyniąc tym samym Dmytro Sukhovienko jednym z ostatnich uczniów kontynuujących wielką tradycję fortepianu Felixa Blumenfelda. W 1995 roku Yehudy Menuhin udzielił Dmytro stypendium na studia kameralistyki w Międzynarodowej Akademii Muzycznej Menuhina w Gstaad (Szwajcaria). Sukhovienko kontynuował naukę jako solista u Paula Cokera w Konserwatorium Neuchâtel. W tym samym czasie uczęszczał na kursy mistrzowskie u Paula Badury-Skody, Barry'ego Douglasa, Dmitrija Bashkirova, Philippe'a Entremonta, Abdel Rahman El Bacha, a także pobierał prywatne lekcje u byłego ucznia Nikity Magaloffa - Aleksieja Golovine’a. Większe uznanie Dmytro Sukhovienko zyskał dzięki udziałowi w Festiwalu Menuhina w Gstaad w 1996 roku. Rok później zdobył I nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Muzycznym w San Bartolomeo we Włoszech oraz II nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym Clary Schumann w Düsseldorfie w Niemczech. Po wysłuchaniu Dmytro Sukhovienko na festiwalu Biarritz Music w 1998 roku Pierre-Petit napisał w „Le Figaro”: „to imię godne zapamiętania”, natomiast Philippe Entremont powiedział o nim: „Dmytro Sukhovienko to najbardziej obiecujący talent, jaki słyszał w ciągu ostatnich 30 lat”.


Jerzy Salwarowski
Urodził się w Krakowie i tam ukończył studia w Akademii Muzyczne - kompozycję u Tadeusza Machla i Krzysztofa Pendereckiego oraz dyrygenturę u Henryka Czyża i Krzysztofa Missony. Swoje umiejętności doskonalił w Accademia Chigiana u Franco Ferrary. Jest laureatem czołowych nagród krajowych i międzynarodowych konkursów dyrygenckich: I i II konkursu w Katowicach (I nagroda i nagroda Krytyki Muzycznej), w Sienie (I nagroda) i Budapeszcie (zwycięstwo). Dyryguje orkiestrami w Europie, Azji, Afryce i obu Amerykach, współpracuje z czołowymi orkiestrami i operami w Polsce. Z polskimi orkiestrami odbył wiele tournees koncertowych w Europie. Znajdował się w gronie dyrygentów licznych festiwali, m.in.: Warszawska Jesień, Poznańska Wiosna, Festiwal Flandryjski, Pražske Jaro i Millenium Pace. Współpracując z polskimi orkiestrami radiowymi dokonał wielu nagrań archiwalnych. Regularnie zasiadał w Jury Międzynarodowych Konkursów Dyrygenckich w Katowicach i Białymstoku i wokalnych w Częstochowie.
Dyskografia Jerzego Salwarowskiego zawiera wiele płyt nagranych dla firm zagranicznych: Amreco, Adda, Thorofon – oraz polskich: Tonpress, Selene, Wifon, DUX i Polskie Nagrania. Dla tej ostatniej wytwórni nagrał album płytowy z muzyką G. Gershwina, nagrodzony w 1994 roku „Złotą Płytą”, a w 1999 roku wydany na CD. Dokonał pierwszego kompletnego nagrania poematów symfonicznych Mieczysława Karłowicza, wydanych na CD i nominowanych do nagrody „Fryderyk ‘99”. Jerzy Salwarowski nagrał również dwa CD z Toruńską Orkiestrą Kameralną oraz pierwszą w historii Filharmonii Szczecińskiej płytę „Słynne Kaprysy”, która otrzymała nominację do nagrody „Fryderyk ‘98”. Wiosną 2002 roku wraz z synem Hubertem nagrał krążek, na którym znalazły się I Koncert fortepianowy d-moll op.15 Johannesa Brahmsa (z towarzyszeniem NOSPR-u) i III Koncert fortepianowy C-dur op. 26 Siergieja Prokofiewa (z towarzyszeniem Filharmoników Szczecińskich). Ta płyta otrzymała nominację do nagrody „Fryderyk 2002”. Dla firmy fonograficznej DUX nagrał w 2008 roku, dyrygując Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Narodowej, płytę z Symfonią e-moll „Odrodzenie” op. 7 Mieczysława Karłowicza, która otrzymała znakomite recenzje.
Dyryguje także za granicą: w Paryżu, Madrycie, Barcelonie, Pradze, Bratysławie, Hamburgu, Kairze, Osace, Skopje, Ljublianie, Porto, Luksemburgu, Lukce, Everett (Washington), La Crosse (Wisconsin), Kijowie, Berlinie, Essen, Bergamo, Mediolanie, Walencji i Kopenhadze. Wiosną 2003 roku poprowadził gościnnie wykłady w Towson University Baltimore oraz Central Washington University w Ellensburgu. Od 1999 roku wykłada w Akademii Muzycznej w Poznaniu, gdzie prowadzi klasę dyrygentury. W 2005 roku, z rąk Prezydenta RP, otrzymał nominację profesorską. W 2008 został mianowany profesorem zwyczajnym. W czerwcu 2012, zaproszony do Konserwatorium w Neapolu w ramach programu „Erasmus”, poprowadził tam kursy mistrzowskie. W roku 2011 został odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej, a w r. 2013 otrzymał Złoty Medal Za Długoletnią Służbę oraz Nagrodę Rektora I Stopnia. Regularnie (co dwa lata) prowadzi koncerty inaugurujące Rok Akademicki z uczelnianą orkiestrą symfoniczną.
W latach 2005-2007 był, po raz drugi, Dyrektorem Artystycznym Toruńskiej Orkiestry Kameralnej, późniejszej Toruńskiej Orkiestry Symfonicznej, z którą w październiku 2006 roku odbył tournee w Anglii. Od 2005 – 2011 roku był Dyrektorem Artystycznym Filharmonii Częstochowskiej, z którą nagrał Suitę Nowoorleańską z jazzowym zespołem Five O’Clock Orchestra oraz wydawnictwo, w którym Filharmonicy Częstochowscy towarzyszyli pianiście jazzowemu Adamowi Makowiczowi (płyta zawiera utwór zadedykowany Częstochowie). W sierpniu 2008 roku, zaproszony przez Narodową Orkiestrę z Rio de Janeiro, dyrygował tam koncert z muzyką Moniuszki, Chopina i Mendelssohna. Jesienią 2009 r. odbył wraz z Częstochowskimi Filharmonikami serię koncertów w Niemczech. W 2008 roku został uhonorowany przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Bogdana Zdrojewskiego Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Zagraniczne występy 2010 r. objęły zarówno sąsiedzką Ukrainę (koncert w Filharmonii w Dniepropietrowsku) jak i egzotyczną Jordanię, w stolicy której dyrygował Orkiestrą Filharmonii Łódzkiej podczas koncertu na zakończenie Roku Chopina. Rok 2011 przyniósł kolejny występ w NOSPR i koncerty w Niemczech, a 2012 – koncerty na Poznańskiej Wiośnie, w Filharmonii Narodowej, we Lwowie i w Bejrucie. W maju 2013 r. dyrygował Polską Orkiestrą Radiową w Filharmonii Narodowej, a w marcu ub. r. poprowadził orkiestrę Sinfonia Juventus w Studiu im. W. Lutosławskiego w Warszawie. W roku 2014 obchodził jubileusz 45-lecia pracy artystycznej. Z tej okazji otrzymał z rąk Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego prof. Małgorzaty Omilanowskiej Nagrodę za całokształt dorobku artystycznego. Jubileusz został uświetniony serią spektakli opery Nabucco G. Verdiego w Polsce i w Niemczech z zespołem Pro Musica Wrocław oraz wieloma koncertami w polskich orkiestrach, w tym w Filharmonii Narodowej i NOSPR. W 2019 roku Jerzy Salwarowski obchodził 50 -lecie pracy artystycznej, uświetnione koncertami w całej Polsce. Podsumowaniem był koncert w lutym 2020 roku w Filharmonii Narodowej, gdzie zabrzmiała m. in. Szecherezada M. Rimskiego-Korsakowa.
Oprócz działalności koncertowej i dydaktycznej artysta działa na polu edytorskim i naukowym. Właśnie został wydany przez PWM kolejny opracowany przezeń tom – Epizod na Maskaradzie M. Karłowicza, a Akademia Muzyczna w Poznaniu wydała pracę badawczą jego autorstwa pt. Technika dyrygowania w aspekcie różnic stylistycznych.

strona główna

marzec 2024